اینجا هم می توان عکس یادگاری گرفت!
همسن و سال های من، اگر قدری به ورزش علاقه داشته باشند اتفاق های سه یا چهار دوره قبلی المپیک را به خوبی به یاد دارند و حتما آنها هم با من عقیده هستند در اینکه امسال کاروان ایران متفاوت با سال های قبل شروع کرده است و این شروع فقط یک پیغام دارد؛ اینکه باید برای دوره های بعدی المپیک خود را اماده کنیم و به جای اینکه فقط در هفته دوم انتظار مدال را بکشیم، از هفته اول منتظر اتفاق های خوب باشیم.
قایقرانی، تیراندازِِی، دوچرخه سواری، تیر و کمان و ...، از جمله رشته هایی هستند که رقابت هایشان را زودتر از بقیه شروع می کنند؛ رشته هایی که به تنها واژه ای که درباره شان عادت کرده بودیم، « حذف» بود و حالا می بینیم که اتفاق های دیگری در ان می افتد. البته خوب دیدن نتایجی که در تیراندازی رقم خورده یا هم اینکه قایقرانان ما یک مرحله بالا می روند، به این معنا نیست که باید از هر انچه کاشتیم و برداشت کردیم، راضی باشیم اما به هر حال هم اینکه بانوی تیرانداز ما به فینال می رسد و در سه قدم مانده به سکو می ایستد، یعنی اینکه اتفاق خوبی در رشته تیراندازی افتاده و همین نتیجه حکایت از اقدام های مثبتی دارد که در این فدراسیون رقم خورده اگر چه همین خوشحالی، حسرتی هم به همراه خود زنده می کند؛ اینکه چرا مدیران ما زودتر به یاد این رشته های پرمدال نیفتاده اند و قدم هایی هم که امروز بر می دارند، قدم های نصفه و نیمه است که اگر اینطور نبود، الهه احمدی به خاطر تجربه کم یا یک اشتبه فنی، مدال المپیک را از دست نمی داد.
صعود الهه احمدی به فینال و عنوان ششمی او در این رقابت ها، بهترین نتیجه ایست که تا امروز برای کاروان ایران رقم خورده و همین موضوع بهانه ایست که برای اولین تحلیل مان از شرایط کاروان ایران در شش روز ابتدایی المپیک از واژه « خوب» استفاده کنیم؛ اما چند لحظه بعد، به جایی می رسیم که نمی توان جز واژه « بد » چیز دیگری قرار داد؛ جایی در حومه لندن که عملکرد رکابزنان ایران در المپیک سی ام ثبت شد.
سال ها بود که رسیدن رکابزنان ایران به خط پایان، به آرزوی دیرینه ورزش بدل شده بود اما وقتی در پکن این اتفاق افتاد، این انتظار هم به وجود آمد که این بار ، با توجه به گذشت چهار سال باید اتفاق های بهتری رقم بخورد و بچه های ایران رده بهتری را به خود اختصاص دهند اما نه تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه از سه رکابزن، تنها یک نفر به خط پایان رسید آنهم در شرایطی که رده 113 مقابل نام مهدی سهرابی رقم خورد؛ ورزشکاری که عناوین متعدد آسیایی را در کارنامه دارد. نکته جالب رقابت رکابزنان هم تصادفی است که برای امیر زرگری رقم خورد؛ رکابزن لژیونر ایرانی که البته نمی توان به او به خاطر تصادفش ایراد گرفت اما می توان به مسوولان فدراسیون این انتقاد را وارد دانست که چرا از این تصادف به عنوان بهانه ای برای عملکرد ضعیف رکابزنان استفاده می کنند؟
تیر و کمان هم رشته دیگری است که در روزهای ابتدایی المپیک ، رقابت هایش برگزار شد و میلاد وزیری و زهرا دهقان، نمایندگان ایران در این رقابت ها بودند. البته تا زمانیکه این تحلیل روی خروجی سایت قرار می گیرد، رقابت میلاد وزیری برگزار نشده اما زهرا دهقان در رقابت با حریف مکزیکی که رنکینگ دهم را به دست اورده بود، حذف شد و نکته جالب هم حرف هایی است که بعد از حذف به زبان اورد. او که بعد از سر و صداهای زیاد راهی المپیک شد، نتیجه ضعیفش را به گردن مدیران تصمیم گیر ورزش می اندازد و کسانیکه حکم به تغییرات بی موقع در فدراسیون ها دادند. بعد از او هم محمد بیداریان که در شنا حذف شد، حرف هایی از این جنس بر زبان می آورد و نتیجه این حرف ها برای ما این می شود که باید بعد از المپیک شاهد سر و صداهای زیادی باشیم.
علاوه بر این اتفاق ها، نباید از کنار رقابت محسن شادی و سولماز عباسی در رویینگ هم غافل شویم. این دو قایقران به یک چهارم نهایی رسیدند و همین کافی بود تا برای این ورزشکاران یک پوئن مثبت ثبت کرد . نکته جالب بعد از نرسیدن قایقرانان به مرحله نیمه نهایی هم واکنش محسن شادی بود. او که نشان داده، ورزشکار بهانه گیری نیست، با صراحت می گوید که زورش به حریفانش نرسیده؛ حریفانی که بی تردید با شرایط متفاوتی از شادی به این رقابت ها قدم گذاشتند.
بوکس هم رشته دیگری است که نمایندگان ایران چند روزیست رقابت هایشان را شروع کرده اند. جدا از نتیجه ای که روز اول به دست آمد، دو بوکسور دیگر ایران بازی های اولشان را برده اند و حالا می بینیم که احسان روزبهانی و علی مظاهری از مدال حرف می زنند. البته هنوز برای قضاوت درباره عملکرد این رشته زود است اما هم اینکه بچه های بوکس خود را برای مبارزه های سنگین آماده کرده اند و به طلسم شکنی فکر می کنند، اتفاق زیبایی است که نباید از کنارش راحت بگذریم.
***
به هر حال نگاه کوتاه به اتفاق هایی که در یک هفته برای کاروان ایران رقم خورده، حکایت از این دارد که اگر مدیران وزارت ورزش قدری جنس دلمشغولی های خود را تغییر دهند و هوای این رشته ها را هم داشته باشند، می توانیم پیش از فرارسیدن هفته دوم بازی ها هم انتظار اتفاق های خوب را داشته باشیم و شاید دیگر لازم نباشد که مسوولان برنامه سفر خود به محل برگزاری بازیها را طوری تنظیم کنند که فقط برای هفته دوم آنجا باشند و بتوانند در هفته اول هم عکس های یادگاری خوبی بگیرند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
