خانه مطبوعات ایران یا ایرانیان؟!

افشای این سند در میان اصحاب مطبوعات سوالات فراوانی را در پی داشت که 2 پاسخ متفاوت از سوی بازرس این خانه و مدیر عامل فعلی آن تا حدودی بیانگر چگونگی این ماجرا می باشد.

 

حامد احمدی بازرس خانه مطبوعات در گفتگو با روزنامه محلی صبح کارون در این رابطه اینگونه توضیح می دهد که: «ما بعد از تشکیل اولین مجمع عمومی خانه مطبوعات ایران که در هفتم و هشتم آذر ماه 88 در بندرعباس برگزار شد، اولین ماموریت هیات مدیره منتخب را ثبت مجموعه شکل گرفته به عنوان خانه مطبوعات ایران (و نه ایرانیان) ملزم نمودیم. در این زمینه فشارهای زیادی به هیات مدیره وارد شد به گونه ای که در ابتدای کار انشقاق هایی با محوریت عدم ثبت رسمی خانه بین هیات مدیره به وجود آمد تا اینکه در اواخر سال 1389 یعنی زمانی که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی جهت افتتاح رسمی خانه قصد حضور داشتند با اعلام اولتیماتوم به اعضای هیات مدیره مبنی بر اینکه در صورتی که خانه ثبت نشود برخی از اعضای هیات مدیره یا در جلسه افتتاحیه حضور نخواهند داشت یا اینکه مراتب اعتراض رسمی خود را به وزیر اعلام می کنند، موجب شد که آقایان هیات رئیسه به تکاپو افتاده و سرانجام در اواخر اسفند ماه برگه ای را به ما نشان دادند که مجموعه به ثبت رسیده است. پس از آن در مورد نام مجموعه که به عنوان «ایرانیان» ثبت شده بود از سوی اینجانب به عنوان بازرس و برخی دیگر از اعضای هیات مدیره اعتراض شد ولی آنها توجیه شان این بود که به کار بردن کلمه «ایران» مشروط به معرفی رسمی وزارت ارشاد اسلامی می باشد. ولی در آن برهه از زمان وزارت ارشاد حاضر به معرفی این مجموعه تحت عنوان «خانه مطبوعات ایران» نبود.»

 

طبق توضیحات بازرس خانه، عدم معرفی رسمی وزارت ارشاد اسلامی به اداره ثبت علت اصلی مخالفت با نامگذاری این مجموعه به نام خانه مطبوعات ایران بوده است.

 

از سوی دیگر مدیر عامل فعلی این خانه در پاسخ به اعتراض مطرح شده اظهار می دارد: «هر کس با ثبت سر و کار دارد می داند که اداره ثبت شرکت ها پسوند «ایران» و «کشور» را به موسسه ای غیر دولتی نمی دهد که با کمترین تغییرات از عبارت رسا و زیبای ایرانیان با تدبیری نیکو استفاده شده که هم نزدیک به ایران است و هم فراگیر و دارای شمول است.»

 

آنچه که از میان 2 پاسخ فوق برداشت می شود این است که تلاش اعضای هیات مدیره خانه برای استفاده از عنوان «ایران» کارگر نیفتاده و مجبور به استفاده از لفظ ایرانیان شده اند و از سوی دیگر اگر ادعای مدیر عامل فعلی خانه را مبنا قرار دهیم موضوع بسیار پیچیده تر خواهد شد زیرا به دلیل ماهیت غیر دولتی این خانه اصرار بر بکار بردن لفظ «ایران» از سوی هیات مدیره فعلی یعنی تاکید بر جنبه دولتی بودن آن از نظر رسمی و ثبتی که می تواند برای آنان دردسر ساز شود زیرا این موضوع از بعد حقوقی و اسناد مالی بسیار حائز اهمیت است.

 

با توجه به اینکه طبق سند به دست آمده موسسه ای به نام خانه مطبوعات ایرانیان در مورخه 12/11/89 در اداره ثبت اسناد و املاک قزوین به ثبت رسیده اما تمام مکاتبات و مراودات مالی با عنوان خانه مطبوعات ایران انجام شده است. آیا این اقدام نوعی جعل قلمداد نمی شود؟

 

آیا به ادعای مدیر عامل خانه چنانچه هیات مدیره در آغاز فعالیت خود اقدام به جذب اعتبار 50 میلیون تومانی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تهیه 2 باب آپارتمان در تهران به عنوان دفتر فعالیت و مهمانسرا کرده باشد و اینک مسجّل شده که عنوان رسمی و ثبتی آن چیز دیگری است از نظر اسناد مالی وزارت ارشاد زیر سوال نخواهد رفت که چگونه و به استناد چه چیزی این مبالغ پرداخت شده است؟ آیا صرف حضور مقامات رسمی در مراسم افتتاحیه و انجام دیدار با برخی مسئولین و مقامات، مجوزی برای پرداخت های مالی و فعالیت های صنفی و غیره با عنوان خانه مطبوعات ایران می شود؟

 

ورود به این مقوله یعنی جعل عنوان خانه مطبوعات ایران باعث شد مباحث مهم دیگری از درون این مجموعه به میان کشیده شود که بسیار حائز اهمیت است، از جمله اتمام دوره فعالیت هیات مدیره که ذیلا به آن اشاره خواهد شد.

 

اولین مجمع عمومی خانه مطبوعات در تاریخ هفتم و هشتم آبان ماه 1388 با حضور 31 عضو و نمایندگان معرفی شده خانه های مطبوعات استان ها در بندرعباس تشکیل گردیده و هیات مدیره را انتخاب کرده اند و با فاصله 15 ماه از آغاز فعالیت یعنی 12/11/89 موفق به ثبت رسمی خانه ای به نام ایرانیان می شوند. با توجه به اینکه دوره ماموریت هیات مدیره 2 سال می باشد متاسفانه برخی از اعضاء هیات مدیره و علی الخصوص مدیر عامل فعلی آن اصرار دارند که زمان شروع فعالیت خود را از زمان ثبت یعنی 12/11/89 محاسبه کنند در صورتی که طبق اساسنامه خانه و همان طور که خود نیز قبول دارند از تاریخ انتخاب هیات مدیره یعنی هفتم و هشتم آبان ماه 1388 فعالیت هیات مدیره آغاز گردیده است و نمی توان تاریخ ثبت را مبنای فعالیت قلمداد کرد زیرا عملا دوره فعالیت هیات مدیره 15 ماه افزایش می یابد که این برخلاف مرّ اساسنامه است.

 

هم اکنون نیز این مسئله بحث برانگیز شده و مدیر عامل فعلی خانه سعی دارد بدون توجه به زمان برگزاری مجمع عمومی که بالاترین رکن تشکیلات است، القا نماید که هنوز چند ماه به پایان عمر هیات مدیره باقی مانده است.

 

با این اوصاف هم عنوان خانه جعلی و هم دوره فعالیت هیات مدیره آن چالش برانگیز شده است. به نظر می رسد برای برون رفت از این وضعیت باید چاره ای اندیشید. نه می توان صورت مسئله را پاک کرد و نه می توان با لجاجت به این وضعیت ادامه داد.

 

دو راه بیشتر وجود ندارد؛ اگر امکان اصلاح وجود دارد که بعید به نظر می رسد، باید وزارت ارشاد با مشورت های لازم راهکاری حقوقی برای خروج از این وضعیت بیابند و اقدامات اصلاحی لازم بلافاصله اعمال شود و یا در غیر این صورت گردانندگان فعلی خانه در اسرع وقت با پذیرش خطاهای فاحش و غیر قابل قبول خود و همچنین پذیرش اتمام دوره فعالیت هیات مدیره، با مشارکت فعال نیروهای دلسوز مطبوعات و همکاری وزارت ارشاد خانه‌ای از نو بنیان نهند و با پی ریزی خانه‌ای محکم و ضابطه مند، با موافقت اداره ثبت به نام «خانه مطبوعات ایران» همه چیز را دوباره آغاز و از تداوم این روند که جز فرصت سوزی ثمره و پیامدی ندارد جلوگیری کنند.