هنوز حرمله زنده است

درد و دلی با امام زمان (روحی فداه)

قطعه شعری از حقیر، به بهانه کشتار شیعیان پاراچنار و مسلمانان میانمار و برمه

. . .

بیـــا و بـر نفَسـم همتی کـــرامت کــن

که سـوز و آه گـرفتــــه تمــام جــانـم را

که تـا ز کف نرود صبــر من؛ بیــا و بگیــر

کمنـــد زلف مـــرا و غــل و عنـــــانـم را

در این زمانه که دل ارزشی ندارد هیچ

بیا که جــان بدهی لااقـــل لســانـم را

هنوز حرمله زنده است و در رکـاب یزید

هدف گـــرفــتــه گــلــوی بــرادرانـم را

ز من مخواه که از سینـه آه بـر نکشم

خـراب کرده عدو هستی و کیـــانـم را

بیــا نسیـم شهـادت! مــرا ببَـر به بَرت

که تـا رهـا شوم از غم ، بگیـر جانم را