تجمع مربیان اصفهانی با فرزندان شیرخوار مقابل مجلس

گر یک تحقیق ساده از اموزش و پرورش منطقه 2 تهران انجام دهید متوجه میشوید به راحتی در دوران وزارت اقای حاج بابایی تمام کادر این اداره بچه ها و همسر و خواهر و برادر خود را استخدام کردند . جالب انکه بیش از 10 نفر دو فرزند یا دو برادر خود را استخدام کردند. حتی مسولین نظارتی مانند گزینش و حراست سابق این اداره فرزند و همسر خود را استخدام کردند . تمام اسناد در این ادراه موجود است . خواهشمندم رسیدگی کنید. اقای وزیر کجاست عدالت

یعنی بین اینا یه نفر روزه دار نبود؟؟؟؟ شکم اینقدر مهمه که نمیتوسنیتند چند روز قبل تر یا در پایان ماه مبارک تجمع کنند!!!! اینا چیو میخوان بگن؟؟ یعنی واقعا همه اصفهانی هستند؟؟!!

این نیرو ها عمدتا شرکتی هستند.
این وسط شرکتهایی که اونها رو به کار گرفته سود اصلی رو میبره
اونها با حقوق ماهیانه در حدود 170 تا 180 هزار تومان دارند فعالیت میکنند. در حالیکه سختی کارشون کمتر از معلمهای دوران ابتدایی نیست.
وقتی توی یه مدرسه معلم ابتدایی داره مثلا ماهیانه 500 هزار تومان حقوق میگیره در کنار دست اون معلم همین همکارش با همون ساعت کار و همون سختی کار داره 180 هزار تومان پول میگیره.
این مربیها در طول دوره تدریس معمولا اکثر پنج شنبه ها رو در کلاسهای آموزش ضمن خدمت که از سوی آموزش پرورش برگزار میشود شرکت میکنند
مشکل از اونجا شروع شد مه آموزش پرورش امسال آمد خیلی از دفتر دارها و مربیان نهضت سواد آموزی رو جهت تدریس در دوره ابتدایی استخدام کرد در حالیکه که اصلا هیچ سابقه تدریس و شاید بعضی از اونها اصلا توان این کار رو هم نداشته باشند.
در حالیکه که مربیان پیش دبستانی با اون همه سابقه تدریس و اموزشی که دیده بودند سرشان موند بی کلاه .
این اعتراض برای این بی عدالتی بود.
چرا باید مربیانی که هم آموزش دیده اند و هم سابقه تدریس دارند اینجوری مورد ظلم واقع شوند

از لحاظ مدرک تحصیلی خیلی از مربیان پیش دبستانی دارای مدرک فوق دیپلم یا لیسانس هستند اما متاسفانه تبعیض ایجاد شده در استخدام نیرو ها واقعا عدالت نیست

اقای ناشناس اگه بشه 30 روز روزمون بره می ریم واز حقمون دفاع می کنیم ما مربیانی هستیم که وارد یازدهمین سال تدریس می شیم توهین رئیس اداره توهین مدیر رو به جون خریدیم حتی تا مرض تحقیر شدن هم رفتیم ولی صبر کردیم تا استخدام بشیم شاید شما از اونهایی باشید که براتون سعی وزحمت معنی نداشته باشه ولی برای ما داره خیلی از مربیان پیش دبستانی هستند که تا مرض طلاق رفتند این سرنوشت از یاد رفته هاست تا با ما هم درد نباشی نمی دونی که 10 سال ما چی می کشیم نه حقوق کافی نه بیمه کامل تاکسی هم میاد برا دردمون مرهم باشه نمی زارن حرف بزنیم وباید حرفی که مدیر می گه مثل طوطی باید براشون تکرار کنیم ارزو می کنم هیچوقت این درد را نکشی