لایحه حجاب و عفاف: نقض حریم خصوصی یا حمایت از تذکر لسانی؟
گروه فرهنگی - شکوهیان راد نوشت: اخیراً، جزییات جدیدی از لایحهء حجاب و عفاف منتشر شده.در باب اینکه این پیش نویس قانونی، همه چیز را به دوربین واگذار کرده، و تعامل دینی افراد جامعه را نادیده گرفته -مطابق قرآن و شریعت محمدی، بر مؤمنین واجب دانسته شده که نهی از منکر کنند- قبلاً نوشته‌ام.
به گزارش بولتن نیوز، اما، بخشی از این قانون که جای تأمل دارد، این است: "هیچ‌کس حق ندارد به‌اسم امر به معروف/نهی از منکر با بانوانی که حجاب شرعی را رعایت نکرده‌اند برخورد فیزیکی کند، تهمت و افترا بزند یا آن‌ها را تهدید کرده و حریم خصوصی‌شان را نقض کند. درصورتی که کسی این کارها را بکند مجازات خواهد شد"
چرا این بند نوشته شده؟
اساساً حریم خصوصی در محیط عمومی خیابان و معابر چه معنی دارد که عنوان شده کسی حق نقض حریم خصوصی بی‌حجاب‌ها را ندارد؟
حریم خصوصی مربوط به محیط خصوصی است، نه عرصهء عام اجتماع!
نکتهء دیگر اینکه اشاره به برخورد فیزیکی شده، اما دفاع مشروع آمر به معروف از خود، هیچ جایگاهی در این قانون ندارد.
وقتی که جماعت بی حجاب، اقدام به ضرب و جرح ناهی از منکر می‌کنند، تکلیف چیست؟ چرا این قانون به صورت برعکس نوشته نشده؟ چرا بیان نشده که هیچ بی حجاب گناهکاری حق برخورد فیزیکی با ناهی از منکر را ندارد؟
احتمالاً این قانون هم در صورت عملی شدن، مشابه همان قانون غلط مدافع سارق است که در صورت ضرب و جرح سارقی که وارد حریم خصوصی منزل افراد شده، فرد مجبور به پرداخت دیه به دزد است!
چرا هیچ بحثی ار فحاشی‌های زشت و رکیک بی‌حجاب‌ها در مقابل ناهیان از منکر نیست؟
چرا گفته نشده هیچ بی‌حجابی حق فحاشی در برابر نهی از منکر را ندارد و در صورت فحاشی، مجازات خواهد شد؟
چرا این قانون به بی حجاب‌ها توجه داشته (یک وقت آب تو دلشون تکون نخوره!). اساساً چرا برای گناهکاری که گناه علنی می‌کند و با گناه خویش، دیگران را هم به گناه می‌اندازد، از واژهء "بانو" استفاده شده؟
این قانون برای حمایت و تقویت تذکر لسانی و ناهی از منکر -که در حال انجام واجب الهی است- چه می‌کند؟
با لحاظ نمودن این بند می‌توان بهره‌برداری حقوقی بسیاری در دفاع از بی‌حجاب‌ها کرد.
کنترل هوشمند و استفاده از دوربین برای مقابله با گناه بی‌حجابی، چیزی است که جناب رادان آن را از 26 فروردین ماه آغاز نموده، و اثر عملیش در جامعه، چیز چشم‌گیری نبوده. اینکه از قِبَل این کار، چه مقدار به خزانهء دولت واریز شده را نمی‌دانم، اما،
مشکلی که با بی حجابی آغاز شد، با گسترش فحشا ادامه دارد.
بی حجابی که جمع نشده، بلکه تردد در کوچه‌ها و نواحی شهری هم سخت شده.
چرا من نوعی باید هراس داشته باشم که مبادا با رد شدن از فلان پل عابر پیاده یا پارک یا... -در جمهوری اسلامی ایران- به همراه فرزندانم، شاهد صحنه‌های جنسی باشم؟
دقیقاً این دوربین‌های مزخرف بی مصرف چه می‌کنند؟
و حالا با اعمال این قانون چرند، عملاً می‌خواهند نهی از منکر را سخت‌تر کنند تا همان تعداد اندکی که تذکر لسانی می‌دهند، هم در نهایت با محکوم شدن به نقض حریم خصوصی فرد بی حجاب (وسط خیابان!) سکوت اختیار کنند و ریشهء نهی از منکر در جامعه بخشکد! (اینجا را ببینید)
گویا هدف نهایی این قانون، حذف نهی از منکر لسانی از جامعه است، نه بی حجابی!
هیهات که اگر من، به خاطر قوانین غلطی که عملًا حامی گناهکار است، دست از نهی از منکر بردارم!
این سخنان امام جامعه را باید دوباره به این قانون نویسان، یادآوری کرد: «مبادا در گوشه و کنار، یا در دستگاه انتظامی یا قضائی، کسانی باشند که راه را جلو آمر به معروف و ناهی از منکر سد کنند! مبادا کسانی باشند که اگر کسی امر به معروف و نهی از منکر کرد، از او حمایت نکنند، بلکه از مجرم حمایت کنند!»
آقایان مسوولی که احتمالاً به خاطر اجرای هدف پنجم (برابری جنسیتی) و دهم (کاهش نابرابری) سند توسعهء پایدار 2030 (و احتمالاً به دلایل دیگر) قانون خدا را زیر پا می‌گذارید، پا بر روی خون شهدا می‌گذارید، دل مؤمنین جامعه را می‌شکنید، و عملاً در برابر حق ایستاده‌اید، بدانید که تا زمانی که شما خیانت پیشگان را سر جای‌تان ننشانیم و حدود الهی را به جامعه بازنگردانیم، دست از حمایت از اسلام، شریعت محمدی و نهی از منکر بر نخواهیم داشت، ان‌شاء الله!
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
