«طرح جهش تولید مسکن» با هدف خانه دار کردن کارگران و کارمندان یا ثروتمندتر کردن مرفهین؟!

گروه اقتصادی- مصطفی مطهری: تولید مسکن با ایده های تازه برای خانه دار کردن خیل عظیمی از مردم که عمدتاً در زمره اقشار کم درآمد و ضعیف جامعه  و یا جوانانی هستند که ابتدای راهند، بارقه های امید خانه دار شدن را در دل این اقشار روشن کرده است؛ واقعیت ماجرا نیز از این قرار است که طرح جهش تولید مسکن نیز به دلیل بسترهای تعریفی و در نظر گرفته شدن در آن، قابلیت و زمینه های مناسبی برای خانه‌دار کردن شهروندان را داراست.

به گزارش بولتن نیوز، اما با این حال این طرح با نواقص و ایراداتی روبروست؛ فارغ آنچه درباره چگونگی تهیه لوازمات نرم افزار و سخت افزار این طرح توسط دولت گفته می شود، از جمله مواردی که باید در این باره مورد تجدیدنظر قرار گیرد این است که از آنجایی که طرح جهش تولید مسکن با هدف تخصیص تسهیلات به افراد فاقد مسکن از اقشار کارگر و کارمند تهیه و تدوین شده است طبق اطلاعات موجود، مبالغ اقساط پرداختی آن که حدود یک میلیون تومان در نظر گرفته شده است اصلاً با حقوق و درآمد گروه های شغلی متقاضی مسکن که کارگران و کارمندان می باشند نه تنها تناسبی ندارد بلکه عملاً بطور خودکار موجب کنار رفتن، حذف یا انصراف آنها در این راستا به دلیل عدم توانایی در پرداخت اقساط خواهد شد. بنابراین در یک جمع و تفریق ساده، این طرح نیز علیرغم آنچه گفته می شود بطور سیستماتیک در نهایت به سود اقشار ثروتمند و مرفه خواهد بود و هیچ گونه کمکی به نیازمندان مسکن از اقشار کارگر و کارمند نخواهد کرد و با این رویه به هیچ وجه مشکل مسکن آنها را حل و برطرف نخواهد کرد.

در واقع آنچه از معادله ساده مسکن سازی در طرح جهش تولید مسکن با این شرایط با آن روبرو هستیم، نامعادله جهش تولید مسکن می باشد. به عبارت بهتر با این شرایط معادله مذکور، نامعادله ای است که با کمترین حمایت و کمک از اقشار دهک های پایین و میانی شکل گرفته است. در حقیقت عدم توجه و استعانت به وضعیت اقشاری که نیازمند مسکن هستند موجب شده است   طرح جهش تولید مسکن را به دلیل در نظر نگرفتن شرایط مالی نیازمندان مسکن و خانه، سمفونی ناموزون تلقی کرد که در نهایت به تغییر شرایط در بازار مسکن، نیازمندان به مسکن و ... نخواهد شد.

سخن آخر اینکه، از آنجایی که مسئله مذکور را می توان از جمله نواقص و پاشنه ‌آشیل های طرح جهش تولید مسکن دانست باید مورد بازخوانی و تجدید نظر قرار گیرد. یکی از راه حل های موجود در این باره تدوین شرایط جدید با ویژگی های درآمدی – مالی اقشاری است که نیازمند مسکن هستند. در واقع با تغییر در زمان اقساط و چند برابر کردن مدت پرداخت آن و یا کم کردن میزان اقساطی که باید پرداخت گردد نه تنها میزان موفقیت این طرح جهت جهت خانه دار کردن فاقدین مسکن جلوه عینی  و واقعی به خود خواهد گرفت، بلکه از تمام شدن فرجام کار و نهضت مذکور به سود اقشار مرفه و انباشت روز افزون ثروت آنها جلوگیری خواهد شد.