انگلیس منع قانونی در صنعت زیبایی ایجاد می کند، اما ما چکار کرده ایم؟

گروه بین الملل: امروز در عرصه رسانه ای، خبر جالب توجه ای در ارتباط با قانونمند کردن صنعت زیبایی در انگلستان رسانه ای شد. این خبر که قانونی جدید در این باره می باشد با هدف محافظت از نوجوانان و جوانان در برابر آسیب های مرتبط با این مسئله به تصویب رسیده است. بنا بر قانون جدید افراد زیر 18 سال در انگلستان دیگر به دلایل غیر درمانی نمی توانند «سم بوتولینوم» یا همان بوتاکس و برجسته سازی لب ها یا همان «فیلر» را انجام داده و تزریق کنند.

به گزارش بولتن نیوز، اگر چه از نظر فعالان و منتقدان این موضوع، این قانون شمولیت ندارد و باید گستره بیشتری از این موارد مانند لیفتینگ، کشیدن چشم با نخ و ... را شامل می شد اما با این حال تصویب این قانون از سوی دولت انگلستان در این باره نشان دهنده این است که تصمیم گیران و قانونگذارن انگلیسی خطرات و تهدیداتی که این دسته از موارد در حوزه زیبایی می توانند جامعه جوان را در برگیرد، واقف هستند و از این رو با الزاماتی قانونی و تقسیم کردن این دسته از اقدامات در عرصه زیبایی به قانونی و غیر قانونی و ایجاد محدودیت ها و موانعی از طریق قانون در این باره سعی دارند با وضع قانون از جوانان و نوجوانان به عنوان آینده کشورشان محافظت کنند.

حال با مقایسه و تطبیق شرایط مذکور در انگلستان با آنچه در کشور ما در حال رخ دادن است و تقریبا نیز به یک اپیدمی نادرست در یک چشم انداز بی مبنا در عرصه زیبایی تبدیل شده است می توان تهدیدات ناشی از این رفتار ناصواب اجتماعی و عدم وجود موانع قانونی در این باره را به مسئولان ذیربط گوشزد کرد و صدای زنگ هشدار را به گوش آنها رساند. در واقع آنچه در کشور ما در این عرصه در حال رخ دادن است مصداق تمثیلی رایج از «بکش و خوشگلم کن» است.

به عبارت بهتر در ذیل این دید و نگاه عامیانه نسبت به زیبایی و عدم مراجعه به پزشکان متخصص، این دسته از موارد زیبایی در آرایشگاه ها و مراکز زیبایی با کمترین تخصصی انجام می گیرد. در واقع تهدیدات برای جامعه ما در این باره به مانند جاهای دیگر نه تنها شامل دختران جوان و نوجوان می شود بلکه شامل مراکزی نیز می شود که این اقدامات را انجام می دهند. بطوریکه می توان گفت در کشور ما تزریق ژل و بوتاکس در سالن‌های آرایشی به دلیل صرفه اقتصادی بازار پررونقی دارند و به تبع آن نتایج و شکایت در این باره نیز فراوان و بسیار است. به بیانی روشن تر وقوع شرایط موجود سبب شده تا آمار جراحی و بوتاكس در ایران از خط قرمزش عبور کند و در محدوده مختص به خود باقی نماند.

در حقیقت موضوع مقایسه شرایط موجود در ایران با انگلستان در این باره تنها به این مسئله ختم نمی شود. در واقع مسئله اصلی درباره آنچه در کشور ما رخ می دهد عمدتاً موارد ذکر شده در سطور بالا نیست بلکه مسئله تطبیق فرهنگی و مواردی است که مترتب بر مسائل فرهنگی می باشند. واقعیت امر این است که رواج غیر معمول رویه مذکور در گروه های سنی جوانان و نوجوان در میان دختران، از آرایش و استفاده بی رویه از لوازم آرایشی تا جراحی های زیبایی به عنوان یک اسلوب از سبک زندگی غربی، بی توجه به چارچوب های فلسفی و واقعی زندگی، در عمل به معنای بد فهمیدن زندگی می باشد.

این در حالی است که در کشوری مثل انگلیس که فاقد پایه های فرهنگی کشور ما براساس معیارهای تاریخی – دینی – مذهبی – مکتبی می باشد به دلیل ضرورت نگاه به آینده و به موجب اهمیت آینده ساز بودن جوانان نه تنها توجه به این موضوع را در دستور کار قرار داده بلکه قانونی را در ارتباط با محدودیت زایی و موانع زایی در این باره تصویب و وضع کرده است تا آینده کشور و سلامت آینده سازان آن را تضمین کنند.

حال اقدامات مراجع ذیصلاح در کشور ما با توجه به اهمیت این مسئله و تهدیدات ناشی از آن در حوزه سلامت، فرهنگ و ترویج ظواهر بی ماهیت از زندگی بر حسب شاخص های ظاهری و فانتزی وارد شده از غرب، چه بوده است؟ آیا غیر از این بوده که تماشاچی بوده اند و صرفاً به تکرار مواضعی پرداخته اند که فاقد نوآوری بوده است؟ آیا تدابیر فرهنگی – قانونی به روز شده در این باره لحاظ شده است؟ آیا نهاد یا گروهی خود را ملزم به حمایت و محافظت از نسل آینده ساز کشور کرده است؟ و ...