فلسفه ذکر مصیبت اهل بیت(ع)

گروه دین و اندیشه: استاد شهید مطهری: جواني از من پرسيد که آيا اين کار ضرورتی يا حسنی دارد يا نه؟ اگر بناست مکتب امام حسين عليه السلام احيا بشود، آيا ذکر مصيبت امام حسين هم ضرورتی دارد؟

به گزارش بولتن نیوز، گفتم بله، دستوری است که ائمه اطهار به ما داده‌اند و اين دستور فلسفه‌ای دارد و آن اينکه هر مکتبی اگر چاشنی‌ای از عاطفه نداشته باشد و صرفاً مکتب و فلسفه و فکر باشد، آنقدرها در روح‌ها نفوذ ندارد و شانس بقا ندارد، ولی اگر يک مکتب چاشنی‌ای از عاطفه داشته باشد، اين عاطفه به آن حرارت می‌ دهد.

معنا و فلسفه يک مکتب، آن مکتب را روشن مي‌کند، به آن مکتب منطق می دهد، آن مکتب را منطقی می کند.

بدون شک مکتب امام حسين منطق و فلسفه دارد، درس است و بايد آموخت اما اگر ما دائماً اين مکتب را صرفاً به صورت يک مکتب فکری بازگو کنيم حرارت و جوشش گرفته مي‌شود و اساساً کهنه می گردد.

اين، بسيار نظر بزرگ و عميقانه‌اي بوده است، يک دورانديشی فوق العاده عجيب و معصومانه‌ای بوده است که گفته‌اند براي هميشه اين چاشنی را از دست ندهيد؛ چاشنی عاطفه، ذکر مصيبت حسين بن علي عليه السلام يا اميرالمؤمنين يا امام حسن يا ائمه ديگر و يا حضرت زهرا (سلام اللَّه عليها). اين چاشنی عاطفه را ما حفظ و نگهداری کنيم.