خروج «نفتالی بنت» از بلوک ضد نتانیاهو؛ «لاپید» ناکام می‌ماند؟

گروه بین‌الملل: هادی خسروشاهین، روزنامه‌نگار و کارشناس مسائل بین‌الملل در یادداشت پیش رو معتقد است همه معادلات سیاست داخلی اسراییل در چشم برهم زدنی در حال تغییر است.

به گزارش بولتن نیوز، خسروشاهین در این یادداشت که در صفحه اجتماعی اش نیز منتشر شده، آورده است:

در حالیکه یائیر لاپید رهبر حزب میانه یش عتید و هدایتگر بلوک ضد نتانیاهو در چند قدمی تشکیل حکومت بود؛ درگیری ها میان اعراب و یهودیان در شهرهای مختلف اسراییل فضای سیاسی در تل آویو را دگرگون کرد؛

فشارهای جریانات مذهبی و راست گرایان بر بال راست بلوک ضد بی بی آنچنان افزایش یافته است که چند ساعت پیش نفتالی بنت رهبر حزب اولترا راست گرای یامینا اعلام کرد از بلوک ضد نتانیاهو خارج می شود و مذاکرات خود را برای تشکیل حکومت با نخست وزیر کنونی اسراییل دوباره آغاز می کند. هیچ بعید نیست در ساعات و روزهای آینده گیدعون ساعر رهبر حزب امید جدید نیز تحت همین فشارهای داخلی مجبور شود از بلوک ضد نتایاهو خارج شود.

علت خروج بنت از بلوک تحت رهبری لاپید، تلاش این بلوک برای تشکیل دولت ائتلافی با همراهی منصور عباس رهبر حزب عربی-اسراییلی رعم بود. حال با خروج بنت، لاپید مجبور خواهد بود مذاکرات خود را به علاوه عباس با فهرست مشترک-دیگر حزب عربی-اسراییلی آغاز کند ولی با توجه به فضای موجود این اقدام با واکنش احتمالا سرسختانه کنست شدیدا راست گرا (72 کرسی در انتخابات 24 مارس کنست به احزاب مذهبی و سکولار راست تعلق گرفت) مواجه خواهد شد.

احتمال اینکه سرنوشت جدایی بنت در مورد گیدعون ساعر هم تکرار شود، هیچ بعید نیست و اگر چنین اتفاقی رخ دهد علاوه بر راست گرا ترین کنست، شاهد شکل گیری یک حکومت راست گرای دوآتشه در تل آویو با همراهی احزاب مذهبی، لیکود، یامینا و امید جدید خواهیم بود. در این صورت نتانیاهو با کسب 65 کرسی کنست قادر به تشکیل حکومت خواهد بود؛ منابع نزدیک به بنت می گویند او بدنبال یک حکومت چرخشی میان سه حزب خواهد بود: اول نخست وزیری بنت برای یکسال و نیم، سپس نخست وزیری نتانیاهو برای دو سال و در نهایت 6 ماه هم نخست وزیری برای ساعر باقی خواهد ماند. البته با توجه به وضعیت بحرانی سرزمین های اشغالی ممکن است بنت در این دستورکار خود قدری نرمش نشان دهد و نخست وزیری خود را به بعد از 2 سال ریاست بی بی موکول کند تا جابجایی در پست تخست وزیری باعث بروز اختلال هایی در مدیریت تصاعد بحران کنونی نشود.

اگر چنین شود، این ظن تقویت خواهد شد که چرا بی بی مانع از بروز خشونت‌ها در منطقه شیخ جراح و سپس مسجد الاقصی توسط یهودیان افراطی نشد. شاید او تنها رمز ماندگاری در قدرت را بروز بحران و تشدید خشونت‌ها می دانست اما به چه قیمتی؟