ضرورت تفکیک بین «ناامیدان» و «ویرانی طلبان»/ خدمتگزار «ناامیدان» باشیم؛ اما دست رد بر سینه ویرانی طلبان بزنیم
گروه اجتماعی: علی نصری، فعال رسانه‌ای و جامعه‌شناس، در یادداشت جالب پیش رو از ناامیدان و ویرانی طلبان جامعه می‌گوید و معتقد است: «ناامید» به خبر تولید یک واکسن، خبر یک‌قدم نزدیک شدن به لغو تحریم‌ها یا حتی یک پیروزی در مسابقات فوتبال، «دل‌خوش» می‌شود و آینده را به‌اندازه سرسوزنی روشن‌تر می‌بیند. ویرانی طلب می‌کوشد که حتی این مقدار «دل‌خوشی» را از او بگیرد. شرمنده، پاسخگو و خدمتگزار «ناامیدان» باشیم؛ اما دست رد محکمی بر سینه ویرانی طلبان بزنیم.
به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر است:
ضروری است که تمام فعالان و جریان‌های سیاسی و به‌ویژه نامزدهای انتخاباتی، در تحلیل‌ها و رویکردهایشان، صف «ناامیدان» را از «ویرانی طلبان» جدا کنند و بین این دو گروه تفکیک بنیادین قائل شوند.
«ویرانی طلب» شهروند «ناامید»ی نیست که براثر فشار و استیصال یا تحقق نیافتن مطالبات و آرمان‌هایش، از هرگونه مشارکت سیاسی دست کشیده یا مواضعش افراطی شده.
«ناامید» آن پیرمرد روستایی فقیر است که می‌گفت «خودتان میدانید و مملکتتان!» و آن کشاورز خشکسالی‌زده که شعار می‌داد «دشمن ما همینجاست» و آن جوان مستأصل که بر روح «رضاشاه» درود می‌فرستاد.
«ویرانی طلب» اما آن «پیمانکار» دولت‌های متخاصم خارجی و موسسات و اتاق فکرهای ضد ایرانی و رسانه‌های جنگ روانی است که در ازای افزایش رنج و فقر و ناامنی و ویرانی کشورش، کمیسیون می‌گیرد؛ هر چه رنج و ویرانی بیشتر، ثروت و شهرت و موقعیت او بالاتر.
«ناامید» را می‌توان از طریق صادقانه گوش دادن به دغدغه‌هایش و برآوردن بخشی از مطالباتش و ایجاد یک تحول مثبت محسوس در زندگی‌اش، دوباره انگیزه بخشید، شعارها و مواضعش را تعدیل کرد و او را بار دیگر وارد عرصه سیاسی و مشارکت اجتماعی نمود.
«ویرانی طلب» را اما نمی‌توان با «گفت‌وگو» و پاسخ‌گویی و عذرخواهی و دعوت به آشتی و همکاری، «جذب» کرد و از او یک نیروی سازنده و مفید برای جامعه ساخت.
«ناامید» شاید کسی است که زمانی به اصلاحات امیدوار بوده، در کمپین‌های انتخاباتی نامزدان اصلاح‌طلب با شور و شوق فعالیت می‌کرده، برای تحقق شعارهایی مانند «جامعه مدنی» و «قانون‌گرایی» و «آزادی بیان» و «رواداری» در انجمن‌ها و روزنامه‌ها و مجلات و عرصه‌های هنری و فرهنگی کشورش با جان و دل کار می‌کرده.
و شاید هم یک شهروند انقلابی و عدالت‌خواهی است که زمانی به امید مبارزه با رانت و فساد و اختلاس و آقازادگی به جریان اصولگرا دل بسته بوده و برای ساختن مدرسه و بیمارستان و کمک به مناطق محروم، در موسسات خیره و مسجد و بسیج محله‌اش با خلوص قلب داوطلبانه فعالیت می‌کرده؛ اما امروز، فارغ از باورهای گذشته‌اش، از فرط ناامیدی، صندوق رای را تحریم کرده یا از شدت استیصال شعار «اصلاح‌طلب، اصولگرا دیگه تمومه ماجرا» سر میدهد.
«ویرانی طلب» اما کسی است که تا صف جنگ‌طلبان را دید که در دولت ترامپ جمع شده‌اند، صلح را «کسل‌کننده» خواند. وقتی سیاست «فشار حداکثری» و جنگ اقتصادی آنها علیه مردم ایران را مشاهده کرد، به نقل از مردم کشورش از آنها تشکر کرد که «خدا را شکر، وضعمان خیلی خراب شده!»
در اوایل پاندمی مرگبار کرونا، زمانی که مردم کشورش حتی در تهیه ماسک و مواد شوینده عاجز بودند، برای نمایندگان کنگره آمریکا نامه نوشت که مبادا این شرایط باعث شود که تحریم‌ها را - ولو موقتا - تعلیق کنید و اندکی از سیاست «فشار حداکثری» قدم پس کشید؛ و وقتی هموطنانش در صف داروهای کمیاب و مرغ و پوشک به ستوه آمده بودند، برای نمک پاشیدن بر زخمشان، کمپین «زندگی نرمال» راه انداخت و از «سبد خرید»ش در آمریکای شمالی و اروپا برایشان عکس فرستاد.
«ناامید» به خبر تولید یک واکسن، خبر یک‌قدم نزدیک شدن به لغو تحریم‌ها یا حتی یک پیروزی در مسابقات فوتبال، «دل‌خوش» می‌شود و آینده را به‌اندازه سرسوزنی روشن‌تر می‌بیند. ویرانی طلب می‌کوشد که حتی این مقدار «دل‌خوشی» را از او بگیرد.
شرمنده، پاسخگو و خدمتگزار «ناامیدان» باشیم؛ اما دست رد محکمی بر سینه ویرانی طلبان بزنیم.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
خواهش می کنم به این آیات توجه بفرمایید چقدر زیبا، خداوند علم، فرهنگ، نیروی نظامی، توافق با کفار و وضعیت دینداری در جامعه را به تصویر کشیده است: انفال ایات 56 به بعد :
الَّذينَ عاهَدْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ يَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ في کُلِّ مَرَّةٍ وَ هُمْ لا يَتَّقُونَ همان کسانی که با برخی از آنها پیمان بستی ، سپس پیمانشان را در هر بار می شکنند و پرهیز و پروا ( از خدا و نقض پیمان ) ندارند.
فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِي الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَذَّکَّرُونَ
پس اگر در جنگ بر آنها دست یافتی با آنان کسانی را که به دنبال آنها هستند سخت پراکنده گردان، باشد که متذکر شوند.
وَ إِمَّا تَخافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ عَلي سَواءٍ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْخائِنينَ
و اگر از خیانت و پیمان شکنی گروهی، بیم داری پس تو نیز ، بر مبنای تساوی به سوی آنها پرت کن که همانا خداوند خائنین را دوست ندارد.
وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذينَ کَفَرُوا سَبَقُوا إِنَّهُمْ لا يُعْجِزُونَ
و آنها که کفر ورزیده اند هرگز گمان نبرند که پیشی گرفته اند ، بی تردید آنها نمی توانند ما را عاجز کنند (غلطی بکنند)
وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّکُمْ وَ آخَرينَ مِنْ دُونِهِمْ لا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ في سَبيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْکُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ
و در برابر آنها آنچه توانستید از نیرو ( نظامی، علم، قدرت و اقتصاد) و اسبان بسته و آماده شده ( وسایط نبرد در حوزه های مختلف ) آماده سازید که بدین وسیله دشمن خدا و دشمن خود و دشمنان دیگری را غیر آنها که شما آنها را نمی شناسید ، خداوند آنها را می شناسد ، بترسانید. و هر چیزی که در راه خدا انفاق کنید (انفاق= ان چیزی که در شرایط تحریم، مومنین به ان اتکا می کنند) به طور کامل به شما داده خواهد شد و بر شما هرگز ستم نمی رود
وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها وَ تَوَکَّلْ عَلَي اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ
و اگر به صلح و آشتی گرایند ، تو نیز بدان بگرای و بر خدا توکل کن که مسلّما اوست شنوا و دانا.
وَ إِنْ يُريدُوا أَنْ يَخْدَعُوکَ فَإِنَّ حَسْبَکَ اللَّهُ هُوَ الَّذي أَيَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنينَ
و اگر بخواهند تو را ( در صلح و آشتی یا غیر آن ) فریب دهند ، به یقین خداوند تو را بس است اوست کسی که تو را به نصرت خود و به وسیله مؤمنان تقویت نمود.
يا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُکَ اللَّهُ وَ مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ
ای پیامبر ، خداوند و مؤمنانی که از تو پیروی کرده اند برای تو کافی است (طبق این ایه، دستور خداوند مبنی بر بازگشت به توانمندی داخلی است).
يا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنينَ عَلَي الْقِتالِ إِنْ يَکُنْ مِنْکُمْ عِشْرُونَ صابِرُونَ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ وَ إِنْ يَکُنْ مِنْکُمْ مِائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفاً مِنَ الَّذينَ کَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ
ای پیامبر ، مؤمنان را به جهاد (علمی، نظامی، اقتصادی ورزشی و ...) ترغیب کن ، که اگر از شما بیست نفر شکیبا باشند بر دویست نفر غلبه می کنند ، و اگر از شما یک صد تن باشند بر هزار تن از کسانی که کفر ورزیده اند پیروز می گردند ، زیرا آنها گروهی هستند که نمی فهمند
الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْکُمْ وَ عَلِمَ أَنَّ فيکُمْ ضَعْفاً فَإِنْ يَکُنْ مِنْکُمْ مِائَةٌ صابِرَةٌ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ وَ إِنْ يَکُنْ مِنْکُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُوا أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرينَ
اکنون خداوند بر شما تخفیف داد و دانست که در شما ناتوانی است ، پس اگر از شما صد نفر شکیبا باشند بر دویست نفر غلبه می کنند ، و اگر از شما هزار نفر باشند بر دو هزار نفر به اذن خدا پیروز می شوند ، و خدا با شکیبایان است.
همین 5 شش آیه سوره انفال نقشه راه است.