کد خبر: ۷۱۹۱۰۴
تاریخ انتشار:
چرا برخی‌ها از چشم مردم افتاده‌اند؟

جمهوری اسلامی مردمی می‌ماند اگر ...

گاهی اوقات از زبان دوستان و آشنایان مان می شنویم که اعتمادشان نسبت به اظهارات برخی مسئولان کاهش یافته،یا به وعده های آنان چندان امیدی ندارند، یا بسیاری از مطالب و محتواهای رسانه های رسمی کشور را قبول ندارند، یا...

گروه سیاسی - محمدرضا تنکمان فرد: گاهی اوقات از زبان دوستان و آشنایان مان می شنویم که اعتمادشان نسبت به اظهارات برخی مسئولان کاهش یافته،یا به وعده های آنان چندان امیدی ندارند، یا بسیاری از مطالب و محتواهای رسانه های رسمی کشور را قبول ندارند، یا...

جمهوری اسلامی مردمی می‌ماند اگر ...

به گزارش بولتن نیوز، اینها می تواند به عوامل زیادی ارتباط داشته باشد که در دو گروه قابل دسته بندی اند: عوامل داخلی و عوامل خارجی. در این میان تکلیف عوامل خارجی مشخص است؛ زیرا همان طور که از اسم آن پیداست خارجی است، و خارجی مخصوصا اگر دشمن باشد توقع مان غیرمنطقی است اگر عمل او را بر خلاف منافع خودمان تلقی کنیم.

این که دهها ماهواره ی فارسی زبان با حمایت های مالی و فنی توسط اتاقهای فکر وابسته به اندیشکده ها و سرویسهای جاسوسی دولت های دشمن به طور دائم به تولید محتوا علیه مبانی ارزشهای ملی و دینی و اخلاقی ما مشغولند و آنها را با شگردهای پیچیده ی حرفه ای شان بزک کرده و تحویل مردم ما می دهند.

این که پایگاه اصلی عملیات سخت منافقین خلق در عراق با حمایت جبهه ی عربی_غربی_ عبری به اردوگاه درجه یک و بسیار مهم عملیات نرم افزارانه ی آنان در آلبانی تبدیل شده تا با بکارگیری تفنگ و بمب و خمپاره در قالب شبکه های اجتماعی به منظومه ی فکری و ذهنی مردم ما به ویژه نسل جوان و نوجوان در داخل کشور هجوم آورده و به دنبال جابجایی شهید و جلاد هستند،همه و همه درست و صحیح است و در آن هیچ شکی نیست اما اگر دقیقتر و موشکافانه نظری به فرآیند اثرگذاری و اثرپذیری خطوط القایی تخریبگر و انحراف آمیز آنان بپردازیم، متوجه خواهیم شد که اینها همه ی داستان نیست؛ زیرا نگاهمان دقیق نبوده و عوامل داخلی را فراموش کرده ایم.

آیا حساب کرده ایم چقدر از بیت المال، هزینه ی نهادهای رسمی رسانه ای می شود و در مقابل به چه میزان اعتماد جامعه را کسب کرده ایم؟

آیا دقیقا حساب کرده ایم چند نهاد و سازمان رسمی داریم که ماموریت ذاتی شان ایفای نقش« رسانه ی واسط و رابط میان دستگاه حکمرانی و جامعه» است،و به چه میزان در این تصدی گری موفق بوده اند؟

آیا حساب کرده ایم این رسانه های رسمی و رسانه های عمومی و بخش خصوصی مورد حمایت نهادهای دارای بودجه ی رسمی از بیت المال چقدر زبان مردم بوده و در رفع نیازمندیهای جامعه مان کوشا و توانا بوده اند؟

آیا حساب کرده ایم همین نظام رسانه ای مورد حمایت، در جنگ نرم با دشمنان و ضدانقلابیون و معارضان به چه میزان توانسته اند هماوردی موفقیت آمیز داشته باشند و بتوانند با سیاستهای اقناعی و تخصصی، با مخاطبان ارتباط گرم و صمیمی برقرار نمایند؟

آیا فکر می کنیم حلال همه ی این مشکلات و مسائل جامعه در مدیریت نظام رسانه ای کشور، فقط پول یا حتی مطالبه ی اختیارات بیشتر و تمامیت خواهی در بودجه ریزی یا رقابت های جناحی و سیاسی است؟

چرا خدای نکرده فکر نمی کنیم که در میان همه ی عوامل خارجی و داخلی،«ضعف مدیریت» بعضی از ما مسئولان و مدیران همین نظام رسانه ای دلیل اول و یکی مانده به آخر(دشمن) باشد؟!!! همین! باور کنیم ریشه ی اصلی از چشم افتادن ما پیش مردم _ اعم از مردم متدین و مذهبی و قشر خاکستری_ همین ضعف مدیریت است و نه چیز دیگر! وگرنه کار راحتی است همه ی تقصیرها را گردن دشمن انداختن، و فرافکنی. اما یادمان نرود این سیاست هم دردی را دوا نمی کند.

به نظر می آید وقت آن رسیده که مدیران حوزه ی رسانه ای کشور به طور وتقع بینانه کمی هم به سیاست آسیب شناسی حوزه ی تحت مدیریت شان بپردازند؛ شاید حداقل بیشتر به چشم مردم بیایند!

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین