باری که ده شاعر انقلاب یک تنه به دوش کشید

به گزارش بولتن نیوز، بررسی جریان‌های ادبی همیشه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ چرا که در اغلب موارد این جریان‌ها همراه و همزمان با تحولات اجتماعی شکل می‌گیرند. ارزش بررسی شعر انقلاب از آن بابت است که این گونه‌ی ادبی قسمتی از تاریخ انقلاب اسلامی را روایت می‌کند. تحولی که در میان مردم با دم مسیحایی امام امت (ره) دمیده شد و پرتو‌های آن بر روح بی‌جان شعر در آن سال‌ها تابید.

انقلاب اسلامی باعث قیام شعر شد و آن را پای رسالت راوی زمان بودنش نشاند. شعر دگربار عَلَم زمان شد. عَلَمی که آیندگان برای بررسی این دوران حیاتی به آن چشم بیندازند و شکوه آن را بنوشند. انقلاب اسلامی برخاسته از دل مردم بود و به طبع، شعر انقلاب نیز همراه و همگام مردم. شعر آن سال‌ها بر خلاف گذشته پا به پای مردم زیست، رشد کرد و تنومند شد؛ همین هم‌سفره‌ی مردم بودن، آن را با گونه‌های مشابه خود تفاوت ماهوی داد. شعر آن سال‌ها با فراز و نشیب‌هایی که مردم تجربه می‌کردند دچار خیز و فرود می‌شد. در تمام اعصار، شعر به عنوان یک عنصر پیش برنده در حرکت‌های اجتماعی محسوب می‌شود، اما در رابطه با انقلاب اسلامی عنصر شعر و با نگاهی کلان‌تر حتی هنر، بیش از آنکه بخواهد بر روی پیروزی انقلاب اسلامی تاثیر‌گذار بوده باشد از آن تاثیر پذیرفته است.

شعر انقلاب چشمه‌ی جوشان و زلال آن گونه‌ی ادبی است که به قامت انقلاب اسلامی می‌نشیند و با توجه دادن به آن و نوشیدن پیوسته از آن چشمه است که راه برای هنر انقلاب در بستر شعر نمایان می‌شود.

«ده شاعر انقلاب» از آن دست کتاب‌هایی است که به سراغ سرچشمه رفته و جرعه جرعه‌ی آن را با معرفی چند تن از شاعران عصر انقلاب فراهم آورده است. کانون توجه و معرفی و نقد در این کتاب، جریان شعر انقلاب در دهه پنجاه و شصت و شاعران سرشناس آن بوده است. ده شاعری که در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته‌اند را می‌توان ستون‌های ساختمان شعر انقلاب به حساب آورد. افرادی که «محمدکاظم کاظمی» در این کتاب فعالیت‌شان را تا واپسین سال‌ها مورد بررسی قرار داده است. بزرگانی همچون حمید سبزواری، مهرداد اوستا، علی موسوی گرمارودی، قیصر امین پور، سلمان هراتی و... .

«ده شاعر انقلاب» توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است؛ و زلالی خود را پیشکش جویندگان این مسیر کرده است.

یادداشت از نوید سرادار