چوب اول را به خودمان بزنیم بهتر است

گروه سیاسی: نقد فضای حاکم بر کشور در تمام سطوح و ابعاد آن می تواند راهگشا و بستری برای گشایش فکری و عملی باشد. در واقع انتقاد از شرایط موجود زمینه های تکثرگرایانه در عرصه کنش ورزی های فکری، نگرشی، روشی و بینشی را فراهم خواهد آورد. با این حال اگر انتقاد هدف محور باشد یعنی برنامه ای در جهت حصول به طرحی هدفمند باشد بیش از آنکه بازتابی مثبت و ثمربخش داشته باشد بازتابی منفی و التهاب بخش خواهد داشت.

به گزارش بولتن نیوز، گاهی انتقاد از وضعیت یا شرایط صرفاً یک مقدمه برای حضور و یا برجسته سازی از خود در موقعیت حاشیه است. مصاحبه فائژه هاشمی رفسنجانی فرزند حاشیه ساز هاشمی رفسنجانی از جنس مصاحبه های هدفدار حول محور و جایگاه شخصی اوست. وی در مصاحبه ای با ضمن انتقاد از شیوه مدیریت در کشور، عدم تمایل مردم براندازی، به موضوع برقراری روابط با آمریکا و بازگشایی سفارت ها میان دو کشور بدون هیچ مذاکره ای اشاره کرده است.

نکته اول؛ فائزه هاشمی در این مصاحبه با اظهار این ادعا که ایران در وضعیت «فروپاشی اقتصادی، سیاسی و فرهنگی» قرار دارد، ماهیت روند مصاحبه را مشخص کرده است. در واقع وی با مطرح کردن این ادعا، می خواهد خود را در یک نقطه تاریخی از تحلیل قرار دهد. و با اشاره به موضوعات مختلف در ابعاد سه گانه فوق درصدد است تا پیوند و ارتباطی میان این سه متغیر ایجاد کند. این جهت گیری در مصاحبه از سوی فائژه هاشمی رفسنجانی گویای این است که وی درک روشنی از مشکلات موجود ندارد و با نگاه مجموعه ای به شرایط موجود تلاش دارد با کلی گویی به تحلیل شرایط بپردازد.

نکته دوم؛ وی با تاکید بر این موضوع که با این وضعیت، «اگر یک میخ نیز جای مدیران قرار می گرفت همین روند ادامه می یافت»،تلاش دارد تمام مشکلات را نتیجه چندسال اخیر توصیف کند. در واقع وی با رفتار مغالطه ای تلاش دارد تاریخ را از نو و به سود جریانی بنویسد که خود از آبشخور فکری آنها ارتزاق می کند. بطوریکه باید به ایشان گفت آنچه در کشور در شرایط فعلی در حال روی دادن است محصول تفکری است که در راس آن پدر بزرگوارشان قرار دارند. اگر امروز تفکر انقلابی – جهادی با چالش روبرو است نتیجه نگاه مدیریتی می باشد که اذناب فکری هاشمی بر کشور تحمیل کرده است. پس اگر سوء مدیریتی بوده است، ناکارآمدی اتفاق افتاده است بیش از همه شما و همفکران شما در جبهه های اعتدال، اصلاحات و تدبیر مقصرند نه کسان دیگر.

نکته سوم؛ هاشمی در این مصاحبه ضمن آشفته خوانی شرایط موجود از حیث سیاسی، اقتصادی و فرهنگی به سیاست آشفته سازی از شرایط موجود روی آورده است. در واقع وی با این ادعا که، عدم تمایل مردم به براندازی، علتی است که در کشور اتفاقی نمی افتد؛ سیاست تفکیک میان جامعه و حاکمیت را پیش گرفته است. نکته اینجاست در این سیاست وی در کنار جامعه و بخشی از آن تعریف می شود؛ در حالیکه وی نه تنها از سوی مردم بلکه از سوی حاکمیت نیز مورد پذیرش نیست. تلاش برای بازسازی وجه عمومی – سیاسی از طریق چالش زایی برای حاکمیت و نظام سیاسی، موضوعی که هاشمی رفسنجانی در این سال ها بدان مبادرت ورزیده است.

به علاوه اینکه اشاره به این موضوع که مردم علاقه ای به مقابله فیزیکی با نظام سیاسی ندارند و به طور مستقیم از براندازی صحبت کردن از سوی وی، می تواند علائم و نشانه هایی را به همراه داشته باشد که منظور آن مبارزه نرم و یا منفی با حاکیمیت در لفافه باشد. چرا که توصیه به عدم مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری، عاملی در مسیری مبارزه عمومی با حاکمیت و به چالش کشیدن آن می باشد. در واقع تبلیغ این رویکرد از سوی هاشمی رفسنجانی و ترغیب عمومی در این باره راهبردی است که از دوم خرداد در کشور دنبال شده است. راهبرد چانه زنی از بالا و فشار از پایین و یا حرکت به سمت لیبرالیزه کردن جامعه در جهت استحاله حاکمیت، افق چنین اندیشه و راهبردی است.

نکته چهارم؛ مطرح کردن بازگشایی سفارت آمریکا در تهران و سفارت ایران در واشنگتن بدون هیچ گونه مذاکره ای، غایت هدفی است که در این مصاحبه با پیش زمینه های فوق دنبال شده است. در واقع نگاه موجود که ریشه ای تاریخی در درون حاکمیت دارد و هاشمیِ پدر آن را نمایندگی می کرد، امروز از طریق فائزه هاشمی تلاش می شود تا بازتولید گردد. نکته دیگر اینکه این سیاست که راه برون رفت از مسائل و مشکلات موجود تنها از مسیر واشنگتن و برقراری روابط با آن می گذرد با هدف التهاب بخشی به بدنه اجتماعی کشور هدف گذاری شده است. به عبارت دیگر، هاشمی با هدف گذاری نگاه مزبور به سمت به چالش کشیدن نظام سیاسی با نقد نگاه حاکم از یکسو و همراه سازی بخش مختلف جامعه با خود در تقابل با حاکمیت از سوی دیگر روی آورده است.