کرونا و پروژه تخریب دین و مذهب

گروه اجتماعی: شیوع بیماری کرونا و عبور این ویروس از مرحله اپیدمیک به مرحله پاندیک آن موجب شده است تا به بحرانی جهانی و انسانی تبدیل شود. با این حال این ویروس تنها در سطح سلامت و بهداشت و در ابعاد پزشکی باقی نماند و ابعاد دیگر زندگی انسان مدرن را که داعیه دار این است که محوریت هستی با اوست را در برگرفت؛ درگیر شدن اقتصاد، سیاست، صنعت و تجارت و ... از جمله وجوهی بودند که کرونا به عنوان یک بیماری آنها را تحت تاثیر خود قرار داده است.

به گزارش بولتن نیوز، با این حال یکی از این وجوه درگیر شده با کرونا که مهندسی و مدیریت شد، تلاش برای به چالش کشیدن دین و کارکردهای دین به عنوان یک گزاره امید بخش بود. تلاشی که در کشور ما نیز به انحاء مختلف صورت گرفت. در واقع پروژه در تقابل قرار دادن کرونا با الهیات دینی و مذهبی و تبدیل این شبه مسئله به یک مسئله عمومی و پیوند آن با حاکمیت و نظام سیاسی موضوعی است که ابتدا بیشتر در قالب پست های مجازی کوتاه با کارکرد های انگیزشی - تخریبی و جوابیه هایی از جنس لایک همراه شد، اما به مرور زمان به یک جهت گیری در قالب رسانه های نوشتاری تبدیل شد.

از این رو با توجه به جایگاه پر رنگ دین و مذهب در زندگی و حیات انسان ایرانی از بدو تولد تا زمان مرگ، کم رنگ کردن وجوه اعتقادی و باورهای مناسکی و آیینی به عنوان بدعت های تاریخی مورد توجه قرار گرفت. تاختن بر دین و مراکز نشر امور دینی و آیینی مانند شهر قم و مشهد از یکسو و تلاش برای قرار دادن مردم در جبهه مقابل ناشران دین و امور دینی از سوی دیگر نخستین گامی بود که با کرونا و رویکردهای مهار علمی آن به مبنای تحلیل ها در جهت ستیزه با دین تبدیل شد.

در گام دوم این پروژه، القای ناکارآمدی های مدیریتی در کلان نظام سیاسی در کشور هدف گذاری شد. در واقع سیاستگذاری تخریب پیرامون مقولاتی نظیر صدق و کذب مناسک مذهبی، ضرورت کنش های آیینی و تلاش برای حکومتی خواندن آنها موضوعی است که در این عرصه بدان مبادرت ورزیده اند. آنچه ترجمان این روش و شیوه متأثرسازی شرایط محیطی، اذهانی و بین الاذهانی است تعریف ناصواب و کج از مفاهیم و رویدادها بود؛ موضوعی که با روند لیبرالیزه کردن باورهای دینی و مذهبی از طریق ابزار کرونا و تدابیر دستوری از حوزه بهداشت دنبال شده و می شود. به عبارت بهتر قرائت های وارونه از این رویداد و کوشش برای مسموم سازی ذهنی عمومی در حوزه کنش دینی – مذهبی، سیاستی است برای رسیدن به مقصد سکولاریزه کردن جامعه.

قابل توجه است که تقدس زدایی دینی – مذهبی و گره زدن آن به کرونا فرصتی است که از ناحیه آن به منظور آسیب زدن به نظام سیاسی – اجتماعی و باورهای دینی – مذهبی مهیا گشته است. بطوریکه در فلسفه تحلیلی افرادی که از این ویروس برای پیشبرد امیال و اهداف خود در ذیل پروژه تخریب و آسیب در ابعاد کلان، استفاده می کنند کرونا سکولار، دمکرات و ... می باشد. از این رو استفاده از تعابیر گمراه کننده در راستای علل شیوع این ویروس و ربط دادن آن به ارزش های اسلامی – مذهبی نظام سیاسی و به سخره گرفتن دین و دستگاه نظام دین برای حصول به اهداف مورد نظر، موضوعی است که با میدان‎داری کرونا از یکسو و میدان دادن آن به مبلغان دین ستیز از سوی دیگر شکل گرفته است. در حالی که این ویروس ماهیت و فعالیتی جهانی دارد و نگاه جزم اندیشانه به آن و محدود ساختن آن به یک مکان و موقعیت امری به شدت غیر علمی و غیر واقعی است که با هدف تخریب و بحران سازی در حوزه های هویت دینی، هویت مذهبی و سیاسی برنامه ریزی شده است.