دلسوزان رومینایی و تأخیر تمدنی غرب

گروه اجتماعی - حجت الاسلام علی اسفندیار استاد حوزه و دانشگاه در عرصه رسانه در یادداشت امروز روزنامه سراج نوشت:به نظر شما برده داری در آمریکا تا چه سالی ادامه داشت؟

به گزارش بولتن نیوز، متأسفانه جریان های ضد اسلامی در پی قتل #رومینا از سوی پدرش، فرصتی برای عقده گشایی یافتند.

هر چند نباید از آسیب های اجتماعی و ریشه هایش چشم پوشید؛ اما آن روی سکه را نیز باید دید؛ "تساهل معنادار اهالی سیاست" در برابر دین و فرهنگ.

همان جریانان هایی که راه شل دینی را بر مردم باز کردند و می کوشند هر قانون بشرِ از غرب رسیده را در سبد قانون و اجرای کشور جاسازی کنند؛ آنان را باید سرزنش کرد که در پشیمانی از غرب جزء سخت‌تنان هستند؛ شاید به دلیل گرین کارتِ زاده های خود و یا اجرای اهداف نفوذطلبانه در انقلاب اسلامی.

به گواه تاریخ، اسلام مبارک، برای حمایت از زنان، نخستین مکتبی بود که در برابر تبعیض و نسل کشی قامت راست کرد و در این عرصه قدمتی بس والا دارد. از آن سو، غرب به ویژه جریان آمریکایی در این وادی جزء متأخرین شمرده می شوند که در اینجا نمونه آشکار این تأخر تمدنی را یادآوری شایسته است:

لغو برده داری در آمریکا

کمتر از 160 سال از لغو قانون برده داری در آمریکا از سوی «آبراهام لینکُلْن» رییس جمهور وقت آمریکا می گذرد؛ در حالی که 1441 سال است که پیامبر اکرم(ص) بر دخترکشی و تبعیض جنسیتی و قومیتی پایان داده است.

و اما قانون لغو برده داری در آمریکا با چه مشکلات و خشونت‌هایی روبه رو شده بود؟ هنگامی که آبراهام لینْکُلْن، در سال 1860 میلادی به ریاست جمهوری آمریکا انتخاب شد، شعار تبلیغاتی خود جهت مبارزه با برده داری را دنبال کرد. این شعار، خشم ایالت جنوبی آمریکا را که طرفدار برده داری بودند، برانگیخت؛ از این رو، به تشکیل اتحادیه جدید و خودمختاری اقدام کردند.

در این حال جنگ بین ایالات شمالی و جنوبی آغاز شد و طرفداران بردگی علیه مخالفان آن به نبرد پرداختند. در گرماگرم جنگ های آمریکا، در نهم ژوئن سال 1862 میلادی، به ابتکار آبراهام لینکُلْن و به دستور کنگره دولت های متحد شمالی آمریکا، رژیم برده داری و خرید و فروش زنان و مردان سیاه پوست، با نام کنیز و غلام در ایالات شمال آمریکا لغو شد.

امروز نیز هر چند ژست دفاع از حقوق انسان و حیوان در آمریکا و اروپا گوش فلک را در قالب پروپاگاندای رسانه ای کر کرده است؛ اما حقیقت چیز دیگری است؛ سال 2020 میلادی را در حالی سپری می کنیم که «مینا پولیس ایالت مینه سوتای آمریکا» انسانی را به جرم رنگین پوست بودنش، خفه می کند و حقا که تمدن الحادی را یارای دستگیری و یاری بشر معاصر نیست.

امروزه باید پای مکتبی شاگردی کرد که در احیای حقوق انسانی و الهی دست پیش دارد، زمانی که بلال حبشی سیاه پوست بر مأذنه ها، اذان یکتایی سر می داد، از کدام کشور، مکتب و جریانی، دادِ انسان دوستی و رفع تبیعض جنسیتی شنیده می‌شد؟

و پرسشی مهم‌تر این که آیا برده داری در آمریکا واقعا پایان یافته است؟

خبرنگار/امین کاشانی