شعر انقلاب نمادی روشن از پرورش شعرایی تراز اول پس از انقلاب اسلامی

گروه فرهنگی: عرصه هنر پس از انقلاب اسلامی در ایران، شاهد تغییرات بزرگی در ساحت محتوا بود. البته روند تغییر پیش از وقوع انقلاب آغاز گشت و شور انقلابی مبارزین در عرصه شعر و ادبیات به خوبی منعکس شد. پس از 22 بهمن 57 اما در سایر گونه های هنری نیز اتفاقات بزرگی رخ داد و اساسا چه از طریق ریل گذاری حاکمیت و چه خود اهالی هنر که تحت تاثیر انقلاب قرار داشتند، گرایش به سمت مفاهیم و موضوعاتی متفاوت از گذشته افزایش پیدا کرد.

به گزارش بولتن نیوز، اما به نظر یکی از مهم ترین تغییراتی که به وجود آمد، رویکرد متفاوتی بود که در عرصه شعر فرصت ابراز وجود پیدا کرد. پیش از انقلاب اسلامی شعر مذهبی کم و بیش وجود داشت و آثار فاخری هم توسط شعرا سروده شده بود. اما اتفاق بزرگ آن جایی رقم خورد که پس از انقلاب مفاهیمی جدید در اختیار شعرا قرار گرفت و نسل تازه ای به وجود آمد که دیگر تنها اشعار تغزلی و عرفانی برایش اولویت نبودند تا به سرایش آن ها نامشان به عنوان شاعر ثبت شود. نسل نو به دنبال مفاهیم جدیدی بود که از پی انقلاب اسلامی به وجود آمده بودند. مفاهیمی که از انقلاب تا دفاع مقدس و مسائل روز را دربر می گرفت.

همین امر باعث شد که گاها برخی از شعرا در ادبیاتشان تفاوتی معنادار با آن چه در نظر اساتید قدیمی بود به وجود بیاید و به زبان مردم در اشعارشان نزدیک تر شوند. البته که قطعا همه این تغییرات خوب و بی اشکال نبودند و تعدادی کثیر از شعرای ناکارآمد نیز در کشور بوده اند که قطعا تنها به دوره پس از انقلاب اسلامی مربوط نمی شوند و همواره شعرای ضعیف در طول تاریخ بوده اند و به این بهانه نمی توان گفت که شعر کهن ایران ضعیف بوده است.

اما متاسفانه اساتیدی همچون محمد استعلامی، با توجه به آن شاعران ضعیف، کل شعر پس از انقلاب را رد می کنند. این اساتید معتقد هستند که پس از انقلاب اسلامی فضا آن چنان برای رشد و نمو  استعاداهای ناب فراهم نبوده و به همین علت شاعر چندان چشم گیری نیز رشد پیدا نکرده است. این ادعا به نظر خلاف واقع می رسد. نگاهی دقیق به اشعار انقلابی و مذهبی ایران نشان می دهد که اتفاقا در این زمینه که از تاثیرات مستقیم انقلاب اسلامی است، شعرایی قابل دفاع با آثاری ماندگار پرورش یافته اند. البته که شاید اینگونه اشعار در نظر برخی قابل توجه نباشد و موضوعات دیگری از ارزش بالاتری در نظرشان برخوردار باشند.

 

اساسا وجود شعرایی که مضامینی انقلابی و مذهبی را برای سرودن انتخاب می کنند به علت وقوع انقلاب اسلامی است و همین افراد نشانه ای هستند بر اینکه پس از انقلاب اسلامی عرصه تربیت شاعران نادیده گرفته نشد اما بنا به ذائقه مردم و فرهنگ حاکم بر کشور، جنسی دیگر از مفاهیم مورد توجه قرار گرفتند که اتفاقا به علت سرچشمه های ناب و ناتمام، همواره در حال جوشش هستند.

 

البته که تنها عرصه شعر انقلابی و مذهبی شاهد ظهور شاعران درخور توجه نبوده و شعرای بسیار خوبی که از مضامین دیگری بهره می برند، کم نبوده اند و اتفاقا آثار ماندگاری هم از ایشان به یادگار مانده است. با علم به این موارد اگر کسی بگوید که پس از 22 بهمن 57 دیگر شاعری قابل ذکر تربیت نیافته، قطعا نظری خصمانه ابراز کرده است و نه یک نظر کارشناسانه مبتنی بر واقعیت.