شکست سیاست های اقتصادی دونالد ترامپ و بدهی 200 میلیارد دلاری شرکتهای نفتی آمریکا

گروه اقتصادی: افت تولید نفت شیل منجر به ناتوانی شرکتهای نفتی امریکا در بازپرداخت بدهی 200 میلیارد دلاری آنها شده در حالی که طی 3 سال گذشته توسعه نفت شیل از مهمترین برنامه های اقتصادی دونالد ترامپ برای انتخابات بعدی بوده است

به گزارش بولتن نیوز، سایت خبری اویل پرس به عنوان یکی از معتبرترین رسانه های نفتی جهان که قیمت های روزانه نفت را منتشر می کند و مرجع تصمیم گیری در حوزه نفت و فراورده های نفتی در جهان است در گزارشی به قلم الکس کیمیانی در خصوص وضعیت تولید شیل های نفتی امریکا با بروز بحران کرونا نوشت: بجرات می توان گفت که کمپانیهای تولید کننده نفت شیل در امریکا به دامن ورشستگی کشیده شده اند و این در حالی است که یکی از اصلی ترین شعارهای آقای دونالد ترامپ راه اندازی و توسعه بهربرداری ازمنابع هیدرو کربوری و سوختهای فسیلی شامل نفت خام و نفت شیل و زغال سنگ بوده است.

در این رابطه الکس کیمیانی در وب سایت اویل پرایس در مطلبی با عنوان " بانکهای آمریکا در حال مصادره شرکتهای بزرگ نفت شیل " می نویسد:

چند هفته پیش، چندی از سازمان های رتبه گذار هشدار دادند که بحران اعتباری ناشی از کرونا، موجی از ورشکستگی را به راه می اندازد که بحران اعتباری سال 2008، در مقابل آن هیچ است.

با توجه به اینکه خیلی از اقتصادهای پیشرفته دنیا وارد دوران قرنطینه شدند و اصلا مشخص نیست که چه زمانی این شرایط تمام می شود، مشخص بود که شرکت هایی که بدهی ارزانی دارند، مانند بخش نفت شیل آمریکا، بحران شدیدی را تجربه می کنند چرا که سررسید این بدهی ها خیلی زود فرا می رسد.

و حالا، شاهد موج بزرگی از ورشکستگی ها در صنعت گاز و نفت آمریکا هستیم، و اولین فصل این دوران جدید برای این شرکت ها، مصادره است.

به گزارش رویترز، بخش قابل توجهی از وام دهندگان بزرگ مانند JPMorgan Chase & Co، Wells Fargo & Co، بانک آمریکایی Corp and Citigroup Inc، فرآیند آماده سازی شرکت های مستقلی که عملیات مصادره را علیه شرکت های گازی و نفتی ورشکسته انجام می دهند، را شروع کرده اند.

شرکت وایتینگ پترولیوم (Whiting Petroleum) اولین قربانی ورشکستگی شیل شد و در تاریخ 1 آوریل برای فصل 11 ورشکستگی فایل های مربوطه را پر کرد. تولیدکنندگانی مانند شرکت انرژیی چیزاپیک (Chesapeake)، شرکت منابع دنبوری (Denbury)، شرکت پترولیوم کالون (Callon) نیز مشاوران بدهی استخدام کرده اند.

اقدامات شدید

بانک های بزرگ به دنبال تاسیس شرکت های هلدینگ هستند که بتوانند بالاتر از شرکت های با مسئولیت محدود (LLC) باشند و دارایی های ضبط شده را بهمراه واحدهایی که توسط بانک های ارائه دهنده وام اولیه تشکیل شده را در خود جا بدهند.

آخرین باری که بانک های آمریکایی از چنین اقدامات شدیدی علیه شرکت های انرژی استفاده کردند، اواخر دهه 1980 بود، زمانی که بحران قیمت نفت در این صنعت ایجاد شده بود.

بانک ها اکثرا روی فرآیندهای بازتعریف وام تمرکز کرده اند که باعث می شود آنها بعنوان اعتباردهندگان مطمئن در نظر دارندگان اوراق قرضه که به دنبال تصاحب شرکت های ورشکسته هستند، جلوه کنند.

پریمیوم: با داغ تر شدن جنگ نیابتی، موشک هایی در عراق شلیک شد

اما، سطح بالای بدهی و عدم قطعیت پیش روی بخش انرژی جهانی باعث شده که قرض دهندگان مجبور به اخذ اقدامات جدی تر شوند.

شرکت های انرژی آمریکا بیش از 200 میلیارد دلار بدهی دارند، و وام های آنها عمدتا بواسطه ذخیره های گاز و نفت پشتیبانی می شود. بر طبق شرکت مودیز (Moody's)، صنعت گاز و نفت، 86 میلیارد دلار بدهی در چهار سال آینده خواهد داشت، که در بین بخش های مختلف، یکی از بیشترین هاست.

سقوط قیمت نفت، کار را برای این شرکت ها سخت کرده است که بتوانند بازپرداخت بدهی های خود را انجام دهند.
در عین حال، این بخش به میزان 1.5 تریلیون دلار اوراق قرضه با ریسک بالا دارد، و حدود یک سوم از اوراق قرضه پربازده در حوزه دچار بحران می باشد.

قرض دهندگان خیلی منفی نگر شده اند چرا که به نسبت بحران قبلی، محافظت کمتری در اختیار دارند. در آن زمان، بدهی های تضمین نشده عمدتا می توانستند ضررهای بازتعریف وام ها و بدهی ها را جبران کنند و اغلب تبدیل به سهام می شدند، و از این رو، بانک ها آسیبی نمی خوردند. اما با حذف لایق عایق بدهی ثانویه و برخی از وام های اولیه، مانند وام های شرکت منابع آلتا مسا (Alta Mesa) ، بانک ها به شدت ترسیده اند.

بدون فرجه

وام دهندگان عمدتا ارزش ذخایر نفت را بعنوان وثیقه وام های بانک دومرتبه در سال ارزیابی می کنند و از مذاکرات بهار برای اجتناب از قرض گیرندگان دردسرساز استفاده می کنند.

پریمیوم: امیدهایی برای قیمت نفت وجود دارد

تولیدکنندگان گاز و نفت با اوراق قرضه با بازده دو رقمی عبارتند از: شرکت منابع کالیفرنیا، شرکت منابع رنج (Range)، شرکت انرژی جنوب غربی، شرکت منابع آنترو (Antero)، شرکت منابع کام استاک (Comstock)، شرکت استخراج گاز و نفت و شرکت پترولیوم اوسیس.
در عین حال، شرکت های حفاری و خدمات میدان نفتی، برخی از بدهی های با ریسک بالا را دارند. این در حالی است که شرکت های نه چندان معتبر 65 درصد از بدهی 32 میلیاردی را در این بخش شکل می دهند. از این شرکت ها، شرکت ترانس اوشن (Transocean) 4.3 میلیارد، والاریس 1.8 میلیارد، صنایع نابورس (Nabors) 1.4 میلیارد، و خدمات انرژی برتر 1.3 میلیارد دلار بدهی دارند که بر طبق گزارش شرکت مودیز، تا دو سال آینده سررسید می شوند.
با کاهش تقاضا، بازارهای سرمایه تضعیف شده و کند شدن رشد اقتصادی جهان بخاطر کرونا، فرجه زیادی برای بخش ضعیف شده شیل نمی ماند، که احتمالا دچار بیش از 20 درصد کاهش وام های موجود شود.
همچنین می توان انتظار داشت که وام دهندگان سخت گیرتر شوند و تمایل کمتری داشته باشند وام های نسبتا کلی و مخازن مبنا بدهند چرا که مقیاس کاهش ارزش دارایی ها بزودی در صنعت شیل اجرایی می شود