نرخ دقیق مرگ و میر کرونا چه قدر است؟

گروه اجتماعی- دکتر حامد قدوسی، استاد اقتصاد در یادداشتی در صفحه شخصی خود در فضای مجازی پیرامون مسئاله کرونا نوشت: قاعدتا این یکی از اولین سوالاتی است که خیلی ما از خودمان پرسیده‌ایم، سعی کرده‌ایم منابع را بخوانیم و به نظر متخصصان گوش کنیم.

به گزارش بولتن نیوز، دانستن دقیق این عدد از جهات مختلف مهم است:

۱) حسی از درجه خطر به افراد می‌دهد.
۲) تخمینی از منابع مورد نیاز برای نجات افراد بدحال و هزینه‌های سیاست‌های مختلف به سیاست‌گذار می‌‌دهد.
۳) اجازه می‌دهد که (پس از اعمال تبدیلات مناسب دینامیکی) تعداد واقعی مبتلایان را از روی مشاهده تعداد مرگ و میر تخمین بزنیم.

این‌ها خلاصه‌ای از خوش‌چینی من به عنوان یک غیرمتخصص از نظرات و خروجی‌های متخصصان است.

۱) عدد ۳-۴ درصد متوسط نرخ مرگ و میر را اکثر ما در گزارش‌های مختلف (مثلا گزارش سازمان بهداشت جهانی) دیده‌ایم. عددی است که در شبیه‌سازی سناریوهای اپیدمی هم به طور گسترده به کار می‌رود.

۲) می‌دانیم که مرگ و میر به شدت به سن بستگی دارد و نرخ به صورت غیرخطی و شدید با سن بالا می‌رود. طوری که در برخی گروه‌های سنی نزدیک صفر و در برخی گروه‌ها بالای ده درصد است.

۳) اکثر افراد از خود می‌پرسند که آیا عدد ۳-۴ درصد از روی تقسیم مرگ و میر بر مبتلایان شناسایی‌شده به دست آمده یا روی کل مبتلایان؟ می‌دانیم که مبتلایان علامت‌‌دار فقط سری (حدود ۲۰٪) از کل مبتلایان هستند. در نتیجه از خود می‌پرسیم که آیا این فاکتور «تقریبا ۵ برابری مبتلایان» در محاسبه ۳-۴ درصد اعمال شده یا نه؟ دقت کنیم که خود عدد ۸۰٪ هم به نظر تقریبی است چون محاسبه آن مستلزم دانستن دقیق تعداد مبتلایان (با و بی علامت) است.

طبعا سعی کرده‌ایم از طریق صحبت با متخصصان و مطالعه توضیحات گزارش‌ها این نکته را متوجه شویم. تلاش من برای رسیدن به یک جواب دقیق و قابل اعتماد و مورد توافق اکثریت تا الان ناکام بوده است چون جهت‌های متفاوتی را در گزارش‌های مختلف دیده‌ایم.

۴) می‌دانیم که عدد مرگ و میر به متغیرهایی مثل کیفیت نظام بهداشت و درمان، سلامت عمومی جامعه، ساختار سنی، نحوه تعریف و شناسایی بیماری و امثل آن بستگی دارد.

۵) این‌را هم می‌دانیم که نباید تعداد مرگ و میر را به مبتلایان شناسایی شده امروز تقسیم کرد چون مرگ و میرها از مبتلایان دو هفته پیش می‌آیند (که عدد خیلی کوچک‌تری است.)

۶) می‌دانیم که یک راه تخمین نگاه کردن به داده‌های محیط‌هایی است که جمعیت را در حد وسیع تست کرده‌اند و در نتیجه دچار خطای شناسایی کل مبتلایان نیستند، مثلا آن دو کشتی تفریحی یا کره‌جنوبی یا مناطقی از چین. تا جایی که من خوانده‌ام اعداد این محیط‌ها کوچک‌تر از ۳-۴ درصد رایج است که به ما می‌گوید حدس‌مان برای این‌که تعداد کل مبتلایان درست تخمین زده نشده شاید بیراه نباشد.

دقت کنیم که احتمالا ترکیب سنی مسافران کشتی‌های تفریحی هم با کل جامعه فرق دارد و محتمل است که به سمت گروه‌های پرخطرتر اریب باشد.

۷) گزارش‌هایی مثل گزارش امپریال کالج جداولی دارند که اگر جدی بگیریم نوع دیگری از تخمین به ما می‌دهد. این جدول می‌گوید که «مشروط به علامت داشتن» چند درصد مبتلایان نهایتا ممکن است نیاز به آی‌سی‌یو داشته باشند. اعداد جدول امپریال مثلا می‌گوید که افراد بالای هفتاد سال علامت‌دار حدودا ۱۰٪ احتمال دارد که در ICU بستری شوند.

۸) می‌دانیم که تخمین ما از عدد مرگ و میر در طول زمان تغییر می‌کند چون هم با یک سیستم مانا (Stationary) مواجه نیستیم و هم تنوع و ناهم‌گونی موارد و تعداد مشاهدات دارد بیش‌تر می‌شود.

جمع بندی: به نظر می‌رسید مفید خواهد بود که اگر متخصصان پزشکی و بهداشت عمومی مجموعه شواهدی که تا الان روی موضوع داریم را جمع‌بندی کنند و در یک گزارش کوتاه موضوعاتی مثل متدولوژی‌های تخمین مرگ و میر، «بازه اطمینان» نرخ مرگ و میر، حد بالا و پایین آن از روش‌های مختلف، عوامل محتمل در تخمین خطا و مواردی مثل آن را گزارش کنند. در قسمت دوم این متن سعی می‌کنم نظرات و بازخوردهای متخصصان و ارجاعاتی به برخی منابع را منعکس کنم.

انتهای پیام/