افراد معلول نیازمند کلاس‌های آموزشی خارج از مدرسه هستند

به گزارش بولتن نیوز، اجتماعی شدن یکی از فواید پاراکلینیکی ورزش برای معلول است، بحث ساختار قامتی، نشاط، شادی و پویایی در زندگی یک معلول مهم است، همچنین افزایش هماهنگی اعصاب، عضله، بالا رفتن توانایی و درک و شناخت از جامعه نیز از موضعات مهم برای یک معلول محسوب می‌شود.

پویایی و نشاط ورزش یکی از عوامل موثر در جذب معلولان بوده و سبب اشتیاق بیشتر معلولان برای ورود به حوزه ورزش است که قطعا اثرات بیشتری نسبت به کارهای پاراکلینیکی و برنامه‌های اجتماعی دارد.

معلولان برای حفظ سلامت بیش از افراد عادی به ورزش نیاز دارند، ورزش تناسب اندام افراد معلول را حفظ کرده و از بروز چاقی در بین آنها جلوگیری می‌کند، ضمن اینکه موجب افزایش روحیه نشاط در آنها شده و آنان را اجتماعی‌ می‌کند.

در استان مرکزی به همت یکی از دبیران ورزشی مؤسسه حامیان ورزش فرشتگان زمینی تشکیل و به طور داوطلبانه به فعالیت‌‌های ورزشی ویژه افراد معلول پرداخته است، به منظور آشنایی هرچه بیشتر با این موسسه با حسنی موسس آن به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید.

سوال: هدف از تشکیل این گروه چیست و انگیزه تشکیل این گروه چگونه در ذهن شما جرقه زد؟

بنده سال‌ها سابقه خدمت به عنوان دبیر تربیت بدنی ناحیه یک اراک را دارم، چند سال از دوران خدمت خود را در مدارس استثنایی انجام وظیفه کردم، در ابتدا کار در این مدارس برایم سخت بود، زیرا در مدارس عادی و با دانش‌آموزان عادی که دارای بهره‌هوشی متوسطی بودند، سر و کار داشتم که در این مدارس یادگیری و درک تمرینات خیلی سریع‌تر انجام می‌شد.

در مدارس استثنایی با توجه به اینکه دانش آموز کم است، در هر کلاس ۴ الی ۵ معلول از طیف‌های مختلف ( سندروم دان، اوتیسم، پی‌کیو، میکرو سفالی و سایر معلولیت‌ها) که قطعاً هر کدام از آنها هوش، بهره‌هوشی و رفتار متفاوت با هم دارند، حضور دارند که هرکدام دبیر تخصصی خود را می‌خواهد.

برهمین اساس کار دبیر ورزشی برای آموزش همزمان همه آنها که معلولیت‌های متفاوت دارند سخت است و معلم در یادگیری آنها که بهره هوشی پایین‌تری نسبت افراد عادی دارند واقعا دچار چالش خواهد شد، آن هم معلمی که تجربه این کار را ندارد، هرچند بعد از دو سال کار در این مدارس تاحدودی زبان مشترک را شناختم.

نکته‌ای که خیلی تاسف برانگیز است این بود که این بچه‌ها فارغ از ساعات مدرسه، از کلاس‌های آموزشی مختلف مثل زبان‌های خارجه، ورزش و موسیقی بی بهره هستند و عملا وقت آنها بیهوده هدر می‌رود، آنها یا در خانه می‌نشینند که دچار فقر حرکتی و انزوای شخصیتی می‌شوند و یا در خارج از خانه دچار ابتذال‌های  بد جامع، زیرا ممکن بود مورد تمسخر قرار گیرند و یا مشکلاتی از این دست داشته باشند.

برای کاهش این افراط و تفریط، معلولان نیز باید مانند افراد عادی در سن خاصی در کلاس‌های آموزشی و ورزشی شرکت ‌کنند و در میان سالی مشغول یک شغل اجتماعی ‌شوند، آنها باید صبح که از خواب بیدار می‌شوند برای زندگی خود برنامه داشته باشند، سعی کردیم که از طریق ورزش این کار را برای آنها انجام دهیم.

به عنوان یک دبیر ورزشی با هیئت جانبازان صحبت کردم که در نهایت برای من ابلاغ مسئولیت ورزش کم توان ذهنی را صادر کردند.

برای یک جلسه سالن جانبازان اراک در اختیار ما قرار دادند که کار را شروع کردیم و نگاهی هم از ابتدا به سایر شهرها داشتیم، البته در شهرستان‌های استان مرکزی هیئت‌های جانبازان فاقد سالن  مخصوص جانبازان هستند که مجبور شدیم با آموزش و پرورش وارد گفتگو شویم.

در شهرستان ساوه این ورزش را راه اندازی کردیم، یک دوره مسابقه دوچرخه سواری با هماهنگی شهرداری مهاجران برگزار کردیم و یک کار مشترک را با شرکت عمران شهرک امیرکبیر برای بچه‌های آنجا انجام دادیم.

دست ما خالی است، اما برنامه داریم و چون جای مشخص و بودجه نداریم برای توسعه و اجرای کردن برنامه‌ها مشکل داریم، اما حرکت و پیشرفت ما خیلی کند است اما خدا را شکر تا امروز ایستادیم و بهتر از قبل شده است.

بعد از اینکه به عنوان زیرمجموعه هیئت جانبازان شروع به کار کردیم هیئت امناء  تشکیل دادیم و به دنبال ثبت موسسه رفتیم تا بتوانیم پوشش بیشتری از ورزش را در فاز اول معلول ذهنی و در فاز دوم معلولین جسمی حرکتی، حسی و اجتماعی داشته باشیم.

هدف از تشکیل هیئت امناء این بود که بتوانیم قوی‌تر شود افراد بیشتری را به کار بگیریم و از کمک‌های دولتی بیشتر استفاده کنیم و بخش خصوصی را نیز درگیر کنیم، ما در  اول راه هستیم که نهایت هدف ما از طریق ورزش ساماندهی به زندگی معلولان استان است.

سوال:  بودجه شما از کجا تامین می‌شود؟

ما بودجه خاصی نداریم، در روزهای اول، خدمات رایگان می‌گرفتیم و  اگر به پول احتیاج داشتیم با همکاری خود مربیان هزینه‌ها را تامین می‌کردیم و با همان مبالغ اندک برنامه‌هایمان را اجرا می‌کردیم.

همچنین از اولیای بچه‌ها کمک می‌گرفتیم و از ابتدا هیچ شهریه‌ای دریافت نکردیم، زیرا کار با بچه‌های کم توان ذهنی و معلول علاوه بر خود فرد معلول خانواده آن را نیز درگیر کرده بود.

با توجه به زندگی شهری شاید خانواده خیلی مایل به وقت گذاشتن برای یک معلول جسمی و حرکتی نباشند تا این فرد در خارج خانه به فعالیت‌های دیگر بپردازد، برهمین اساس سعی کردیم شهریه نگیریم تا بچه‌ها تشویق شوند.

سوال: علت بروز معلولیت در افراد چیست؟

بخشی از معلولیت وراثتی و بخش هم محیطی است که به سبب مشکلات فرهنگی و اقتصادی ایجاد می‌شود، به جز سندورم دان یک معلولیت وارثتی است که بروز آن در دست خانواده نیست، اما بقیه معلولیت‌ها در غفلت اتفاق می‌افتد یا در دیر خبردار شدن، یک پی‌کیو که اگر زودتر تشخیص داده شود قابل کنترل است، یا یک اوتیسم به دلیل اینکه خانواده‌ها نتوانستند این آگاهی را پیدا کنند حد معلولیت آنها آنقدر بالا می‌رود که خانواده نمی‌تواند کنترل کند و هزینه‌های نگهداری را هم نمی‌تواند تامین کنند که در نهایت تحویل مراکز می‌دهند و مراکز هم به دلیل بودجه محدودی که دارد ممکن است نتوانند خدمات مناسب داشته باشند.

برای مثال در بیماری پی‌کیو در مغز پروتئین رسوب می‌کند که باید شیر، برنج و خوراک مخصوص و کنترل شده مصرف شود که مراکز نمی‌تواند این مواد را آماده کند و معلولیت افزایش پیدا می‌کند.

 ما می‌توانیم با ورزش این معلول را حفظ کنیم و انشاءالله در گام‌های بعدی بتوانیم خدمات آموزشی بیشتری ارائه دهیم، که در نهایت وضعیت معلول را ساماندهی کنیم تا اینکه معلول هم برای بهبود وضعیت خود یا حفظ وضعیت موجود و جلوگیری از پیشرفت معلولیت و به‌صورت هدفمند زندگی کند.

سوال: در حال حاضر در چه رشته‌های ورزشی فعالیت دارید؟

هم اکنون 15 رشته ورزشی برای معلولین جسمی در پارالمپیک فعالیت می‌کنند و در حال بسترسازی هستند تا با تغییراتی در قوانین و مقررات بتوانند معلولین بیشتری در مسابقات شرکت کنند.

معلولین جسمی در رشته‌هایی مثل والیبال نشسته و بسکتبال با ولیچر فعالیت می‌کنند اما معلولین ذهنی رشته‌های خاص خودشان را دارند مثل بوچیا  که رشته‌هایی هستند که فعالیت جسمانیشان کمتر است و فعالیت‌های ذهنی خیلی پیچیده‌ای ندارند اما نیاز به مهارت داشته و جاذبه‌های خودش را دارد.

در گام اول خود را محدود کردیم که با توانایی جامعه هدفمان سازگارتر شویم، قشر معلولی در جامعه را شناسایی کردیم که معلولین ذهنی بودند که به دلیل ضعف عقل معاش خودشان صلاح خود را نمی‌دانند و کمک نیز نمی‌توانند بگیرند، برای نیل به استفاده از امکانات جامعه ما رشته بوچیا را شروع کردیم و در کلاس‌های مربیگری و داوری شرکت کردیم تا به این رشته مسلط باشیم و لوازم آن را نیز تهیه کردیم.

یک توپ بوچیا 850 دلار قیمت داشت که با گفت وگو با فدراسیون جانبازان و معلولین توانستیم این توپ را تهیه کنیم. گوی‌رانی و دوچرخه سواری را شروع کردیم، یک تیم دوچرخه سواری منضبط داریم که از دوچرخه سواران پیشکسوت و قهرمان و مربیان این رشته و مسوول هیات دوچرخه سواری تیم خوب و قوی را آماده کردیم تا برنامه ریزی صورت گیرد و هر معلولی را با توجه به توانی که دارد ابتدا دوچرخه ثابت سوار می‌شوند که رکاب زدن را یاد بگیرند.

بعد از آن سه‌چرخه سواری را آموزش می‌دهیم تا فرمان گرفتن را یاد بگیرد و در نهایت دوچرخه تا بتواند تعادل خود را حفظ کند که این باعث می‌شود تا اندام و ساختار قامتی و پایین تنه آنها تقویت شودو هماهنگی بین اعصاب و عضله‌هایشان بالا رفته تا نشاط و سلامتیشان برگردد.

در ادامه فوتسال را برای پسران و بدمینتون را برای دختران به خاطر علاقه‌ای که داشتند راه اندازی کردیم و در نظر داریم تا رشته دو و میدانی را همگانی کنیم و در حد بضاعت بازی ورزشی برای بچه‌های با سن پایین‌تر انجام دهیم.

کوهنوردی و پیاده‌روی هم از دیگر برنامه‌هاست، همچنین با همکاری که اداره آموزش و پرورش کرده قرار بر این شد هر ماه دو جلسه از استخر فرهنگ را در اختیارمان قرار دهند تا یک جلسه پسران  و یک جلسه دختران با مربیان به طور خصوصی آموزش ببیند تا هم آب درمانی کنند و هم از آب لذت ببرند.

با هیات کوهنوردی هم برنامه‌ریزی شده تا حداقل ماهی یک بار با توجه به توانایی بچه‌ها و همکاری خانواده‌هایشان در دره گردو پیاده روی کنیم تا خانواده‌ها هم از امکانات گروه بهره ببرند و هم خودشان نیز تشویق و ترغیب شوند که در برنامه‌های ما مشارکت کنند و ماهم در اجرای کارها از آنها استفاده کنیم.

سوال: چه برنامه‌هایی در دستور کار دارید؟

دنبال ورزش قهرمانی نیستیم، برگزاری جشنواره ها، ورزش عمومی و همگانی را دنبال می‌کنیم و در طول سال اردوی داخل و خارج از استان داریم، اردوهای عباس آباد شازند، سراب اسکان و... در استان و همدان و  اصفهان در خارج از استان برنامه ریزی شده است.

همچنین تقویم ورزشی تدوین کردیم و بچه‌ها می‌دانند طبق تقویم چه روزی و چه برنامه‌ای در کجا اجرا می‌شود، دراین تقویم برنامه تمرینات، استخر، کوه روی و اردوها پیش بینی شده است.

مسابقاتی را برگزار کرده و به فدراسیون هم فشار آوردیم تا بالاخره یک دوره مسابقه دوچرخه سواری به صورت سوری برگزار کردند و چون همه نوع طیفی درآن شرکت کرده بودند و نظم خاصی نداشت، اما جنبه رقابتی داشت و در سطح استان دو مسابقه جدی در شهر مهاجران و امیرکبیر برگزار کردیم.

خسرو قمری رئیس فدراسیون دوچرخه سواری و عابد حقدادی مدیر کل ورزش و جوانان استان قول‌هایی دادند که 3 دستگاه دوچرخه در اختیار ما قرار دهند که هنوز عملی نشده است.

سوال: رابطه شما با آموزش و پرورش استثنایی و هیات جانبازان چگونه است؟

بنده به دلیل اینکه چند سالی در مدارس استثنایی خدمت کردم این ضرورت را احساس کردم که این برنامه‌ریزی را انجام دهیم تا به اینجا رسیدیم، اما آموزش و پرورش استثنایی نیز برنامه‌هایی برای خودشان دارند اما در مورد برگزاری برنامه‌ها و جشنواره‌ها معمولا برای هماهنگی جلساتی برگزار می‌شود که مسوولان ورزش آموزش و پرورش استثنایی در آن حضور دارند که در برگزاری برنامه‌ها آنها دانش آموزان را اعزام می‌کردند، اما بعضا خودشان برنامه دارند و اعلام می‌کنند که نمی‌توانیم دانش‌آموزان را اعزام کنیم و طبق دستورالعمل‌هایی که داریم نمی‌توانیم مدارس را تعطیل کنیم.

سوال: خانواده‌هایی که دارای افراد معلول هستند، چگونه می‌توانند در برنامه‌ها شرکت کنند؟

تمرین دوچرخه سواری روزهای سه‌شنبه و پنجشنبه در مجموعه ورزشی امام خمینی و سالن جانبازان است.

صبح‌های پنجشنبه از ساعت ۹ تا 10 مخصوص بانوان و  ۱۰ تا ۱۱ ویژه آقایان است که ورزشکاران با مربی مشخص تمرین می‌کنند.

روزهای شنبه بعد از ظهر از ساعت ۴ تا ۵ خردسالان پسر و از ساعت ۵ تا ۶ نوجوان به بالا و روزهای یکشنبه از ساعت ۴ تا ۵ خردسالان دختر و از  ۵ تا ۶ دختران در سالن ۱۳ آبان تمرین می‌کند.

طبق تقویم ورزشی محل تمرین، ساعت تمرین و نوع تمرین  و تاریخ اردوها مشخص شده و ورزشکاران زیر نظر مربیان کارت دار، با اخلاق و با تجربه تمرین می کنند.

کارمان را با ورزش همگانی شروع کردیم، اما این ورزش قهرمانی است که باعث می‌شود ورزشکاران به ورزش ادامه  دهند، یعنی ورزش قهرمانی باعث ایجاد انگیزه در ورزشکار می‌شود، ورزشکار با تمرینات منظم تلاش می‌کند خودش را آماده نگه دارد، با توجه به این مهم نیم نگاهی به ورزش قهرمانی داریم، در دو و میدانی معلولین ذهنی سال گذشته قهرمان کشور شدیم.

سخن پایانی؟

به تازگی هیئت امنا تشکیل داده‌ایم و یک هیات مدیره از دل این هیات امنا مشخص کردیم، هیئت مدیره دو سال یکبار قابل تغییر است، هیات امنا باز است که هر فردی که تخصص دارد اگر مدتی با ما کار کرد توانایی مشورت را داشت قطعاً به هیئت امنا راه خواهد یافت در همین جا اعلام می‌کنم متخصصین اگر می‌خواهند به ما کمک کنند ما از آنها استقبال خواهیم کرد برنامه‌های ما شاد است تا به خانواده‌ها اطلاع‌رسانی شود و جذب شود.

حضور آنها باعث می شود تا این چراغ خاموش نشود و خانواده‌ها برای بچه‌ها وقت بیشتری بگذارند و اجازه بدهند تا زندگی معلولین پرثمرتر شود.

در حال حاضر دفتری نداریم و نیاز اساسی ما داشتن دفتر است، ما نیاز به مجموعه داریم تا فعالیت‌های آموزشی و ورزشی و فعالیت‌های دبیرخانه‌ای را در آنجا برگزار کنیم و بتوانیم رشته‌های مختلف ورزشی را به صورت چند منظوره برنامه ریزی کنیم.

همچنین احتیاج به یک بودجه مشخص داریم تا حداقل‌هایی را برنامه‌ریزی کنیم و بقیه بودجه را از کمک‌های مردمی تامین کنیم، همچنین اگر مجموعه داشته باشیم که بتوانیم ساعتی از آن را به بخش خصوصی کرایه دهیم درآمدزایی خواهیم داشت تا بتوانیم هزینه‌های تجهیزاتی که احتیاج داریم تامین کنیم.

کاری که دلی باشد خیلی دوام ندارد و در جایی خسته می‌شویم و اگر مربی حق الزحمه بگیرد  خیال ما هم راحت می‌شود که کار تعطیل نمی‌شود.

در حال حاضر برای تعمیر تجهیزات و تامین روحیه مربیان باید هزینه کنیم، ما برای نیازهای بعدی برنامه‌های قطعاً جا می‌خواهیم هزینه می‌خواهیم تا بتوانیم رشد کنیم و یا اگر زمینی  واگذار شود از طریق خیرین اقدام به ساخت می‌کنیم و مناسب‌سازی خواهیم کرد.

در حال حاضر سالن‌های ورزشی به هیچ وجه مناسب برای جانبازان و معلولین  نیست، زیرساختها فراهم نیست، دستگاه‌های حمایتی وجود ندارد  همه اینها می‌طلبد که ما یک دبیرخانه فعال داشته باشیم تا همه اینها را هماهنگ کنیم.

بعد از ۳ سال فعالیت دستگاه‌های دولتی که با ما در ارتباط بودند متوجه شده‌اند که افراد ما در واقع دنبال مسائل شخصی و پست و مقام و سرمایه و رانت و لابی نیستند، تنها برای دل خودشان و پرداخت زکات علمشان کار آموزش ورزش به معلولان را انجام می‌دهند.

انتهای پیام/