شر مدیریت دولتی طلبکار و غیر پاسخگو چه زمانی از سر ورزش کشور کم خواهد شد؟!

گروه ورزشی_سید محسن عبدالهی: آن چه که در طی دیروز و امروز برای باشگاه استقلال رقم خورده است، آینه ای تمام نماست از وضعیت مدیریت در ورزش ایران. شرایط به وجود آمده نه فقط در استقلال بلکه در سایر ارکان ورزش ایران و علی الخصوص در فوتبال در حال بروز هر روزه است و مشخص نیست تا چه زمانی نهادهای نظارتی قصد سکوت در قبال اشتباهات مدیریتی و هدر رفت بیت المال و آزار روانی جامعه را دارند.

 

به گزارش بولتن نیوز، حال و روزی که امروز بر طرفداران استقلال بابت استعفای آندره آ استراماچونی گذشت، مشابه همان وضعیتی است که چند ماه قبل برای طرفداران دیگر تیم محبوب و بزرگ پایتخت یعنی پرسپولیس به وجود آمده بود. دورانی که پس از کسب هفت جام و موفقیت های چند ساله، برانکو ایوانکوویچ کروات، با بدقولی های مدیریت بی کفایت منصوب مسعود سلطانی فر رو به رو شد و فرار را بر قرار ترجیح داد.

 

مشابه همین اتفاقات در نهاد بالادستی فوتبال ایران یعنی فدراسیون فوتبال نیز به وجود آمده است. همچنان بحث فسخ قرارداد مارک ویلموتس، سرمربی سابق و 6 ماهه تیم ملی فوتبال ایران داغ است. همان فردی که در ابتدای کار گفته شد جانشین مناسبی برای کارلوس کیروش نیست اما اصرار بیهوده مدیران فدراسیون فوتبال بر سر انعقاد قراردادی که به تازگی مشخص شده است مبلغی در حدود 3 میلیون یورو مورد توافق طرفین بوده، موجب شد که خسارتی سنگین به بیت المال وارد شود.

 

قسمت جالب واکنش مدیران مستقیم این وضعیت است که می گویند ما پولمان آماده بوده اما به علت تحریم امکان پرداخت برایمان فراهم نگشته است. اگر این صحبت حقیقت داشت، چرا قرارداد بازیکنان و پاداش های آن ها پداخت نشده است و چگونه باشگاه های خصوصی و یا بسیاری از شرکت ها امکان نقل و انتقال پول به خارج از کشور را دارند؟! اگر هم حقیقت را می گویند، اساسا چرا به دنبال مربیان و بازیکنان خارجی می روند که از پس پرداخت هزینه های آن ها برنیایند و با آبروی کشور به خاطر بی کفایتی خودشان بازی کنند؟!

البته آن ها هم تقصیری ندارند. سیستم مریض و دولتی ورزش ما باعث تمام این اتفاقات است. اگر محمدرضا زنوزی در تراکتور ولخرجی می کند، بدون در نظر گرفتن برخی حواشی، می توانیم بگوییم که با پول خودش مشغول چنین اقداماتی است. اما چرا مدیران عامل و هیئت مدیره استقلال و پرسپولیس و همینطور فدراسیون فوتبال که از بودجه عمومی ارتزاق می کنند و کمک های پیدا و پنهان دولتی شامل حالشان می شود، اندکی احساس مسئولیت نمی کنند؟!

پاسخ این سوال کاملا مشخص است. مدیریتی که می داند هر کاری بکند در جای دیگری مشغول به کار خواهد شد و قرار هم نیست کسی کاری به کارش داشته باشد و از او حساب کشی کند، برای این که نام خود را بر سر زبان ها بیندازد، حاضر است هر کاری بکند. در نهایت هم که دید چه افتضاحی بالا آورده است، یا همچون مدیرعامل استقلال می گوید از استعفا خبری نیست و حق با ماست و یا همچون مدیرعامل سابق پرسپولیس به راحتی استعفا می دهد و به جایی هم جوابگو نیست. خیلی هم که با آن ها برخورد شود، نهایتا توسط وزیر ورزش برکنار می شوند و دیگر هیچ توبیخ و حسابرسی ای در کار نخواهد بود. البته نسخه مهدی تاج هم موجود است که در روز روشن و طلبکارانه به نمایندگان مجلس شورای اسلامی می گوید به شما ربطی ندارد و حق دخالت ندارید.

حال در چنین شرایطی باید چه کار کرد؟! اینجاست که نهادهای نظارتی باید ورود کنند و چند و چون ماجرا را دربیاورند تا مشخص شود که چه کسانی در شرایط به وجود آمده مقصر هستند. هنگامی هم که مشخص شد چه اتفاقی رخ داده است، بدون گذشت با مدیران متخلفی که هم بیت المال را هدر داده اند، هم با اعتبار و آبروی کشور بازی کرده اند و هم روح و روان مردم را آزرده اند، شدیدترین برخوردها صورت بگیرد تا ریشه این رویه مهلک از بن خشک شود و شاهد بروز ایرج عرب ها و امیر حسن فتحی ها و مهدی تاج ها نباشیم.