عقب ماندگی و دروغ، تنها کلماتی که می توان درباره فمنیست های ضد انقلاب و ضد اسلام گفت!

گروه سیاسی: طی چند سال اخیر بحث حقوق زنان دستاویزی گشته است که چه دشمنان و ضد انقلاب برای تخریب نظام و چه برخی سیاسیون برای رای آوردن در انتخابات از آن به عنوان عاملی برای تهییج مردم به نفع خود استفاده کنند. در انتخابات پایان سال نیز این مساله جزو کلیدواژه هایی خواهد بود که به احتمال زیاد از سوی اصلاح طلبان و نزدیکان به دولت مطرح خواهد شد.

به گزارش بولتن نیوز، آن چه که این جماعت مطرح می کنند، حقیتا نیاز به پاسخگویی ندارد چون آن قدر بی مبنا و عقب افتاده در حال تحلیل شرایط ایران هستند که نمی توان ارزشی برای آن چه که می گویند قائل شد. اما از باب روشنگری پیرامون حقیقت این ها و پوچ بودن گفته هایشان بد نیست مروری داشته باشیم بر آن چه که می گویند و سپس بررسی کنیم که آیا چیزی که مطرح می کنند، قابلیت دفاع هم دارد و یا تنها استفاده تبلیغاتی دارد و چیزی نیست جز باد هوا؟!             

 

در یکی از همین فعالیت هایی که توسط رسانه های ضد انقلاب با جدیت دنبال می شود، سیما ثابت با تبلیغ کمپین «جمع آوری امضا در فرانسه با هدف آزادی ورزش برای زنان» خواستار آزاد گذاشتن زنان در ورزش  شده و احکام اسلام را مخل این آزادی عنوان کرده است. مسائلی که احتمالا پس از قضیه ورود زنان به استادیوم های فوتبال، از سوی جنبش های فمنیستی مطرح خواهند شد و حواشی جدیدی را برای کشور به وجود خواهند آورد.

 

ثابت در برنامه خود عنوان کرده که در روزنامه فرانسوی لب گزارشی پیرامون این درخواست عمومی منتشر گشته و هدف آن را دو کشور ایران و عربستان معرفی کرده است. نویسنده این مقاله معتقد است که زنان در این دو کشور در حال سرکوب و فشار هستند و اگر زنان ورزشکار محدودیت ها را زیر پا بگذارند، مورد حمله و مجازات قرار خواهند گرفت. در آن مقاله به صدف خادم، شیوا امینی و درسا درخشانی اشاره می شود و انتقادی جدی به کشورهای غربی صورت می گیرد که چرا قوانین مسابقات را با توجه به فشار کشورهای اسلامی تغییر می دهند و زیر بار حرف مسلمانان می روند و این امر را باعث شرم کشورهای غربی و سازمان های ورزشی بین المللی می دانند.

 

از سوی دیگر فهیمه خضر حیدری که از فعالان فمنیست معروف می باشد و در نظریه ای کثیف گفته است که می بایست روابط آزاد (بدون قید و بند) به زنان ایرانی آموخته شود و باید بدانند برای برطرف کردن نیاز جنسی خود لازم نیست عاشق کسی شوند و ازدواج کنند! در رادیو فردا با موضوع «نگاهی به وضعیت و جایگاه زنان در جمهوری اسلامی» با اشاره به آمارهایی درباره زنان در ایران، وضعیت زنان در ایران را بررسی کرده و نظرات برخی فعالان فمنیست مانند محبوبه عباسقلی زاده را در این باره جویا شده است.

 

عباسقلی زاده که از فعالان فمنیست سکولار است، پس از جریانات فتنه 88 و حوادث عاشورا، به خارج از کشور فرار کرد و فعالیت های خود را در خارج از مرزهای ایران از سر گرفت. عباسقلی زاده معتقد است که نمی توان فرمول های 14 قرن پیش را در این دوره زمانی اجرا کرد و امروز زنان و مردان می بایست در کنار یکدیگر مشغول به کار باشند تا بتوانند امورات زندگی خود را بگذرانند.

 

خضر حیدری در ادامه همان بحث به سراغ حسین قاضیان هم می رود و با اشاره به آمار 4 میلیونی زنان شاغل، از وی می پرسد که خانه نشینی و بیکاری زنان ایرانی چه تاثیراتی در جامعه دارد. قاضیان در پاسخ بیکاری زنان را موجب بالا رفتن آمار بیکاری می داند! و سپس بیکاری زنان تحصیل کرده را امری بدتر معرفی می کند و آن را موجب آسیب های روحی و روانی زنان. از سوی دیگر عدم اشتغال زنان را موجب از دست رفتن استقلال اقتصادی آن ها  و در نتیجه باعث نبود استقلال شخصی در امور عادی زندگی ایشان به مخاطب ارائه می کند.

نبود استقلال شخصی موجب می شود که دختران نان خور محسوب شوند و در نتیجه خانواده ها برای کم کردن فشار زندگی از روی خود، دختران را مجبور به ازدواج ناخواسته می کنند و آسیب های روانی بیشتری را به دختران و زنان وارد می کنند.

آن چه که این فعالان حقوق زنان پیرامون آزادی ورزشکاران مطرح می کنند، نقض غرضی آشکار است. چگونه با نام بردن از 3 ورزشکار زن ایرانی به این نتیجه رسیده اند که همه دختران و زنان ورزشکار ایرانی و مسلمان قصد دارند همانند آن ها رفتار کنند و در قید و بند حجاب اسیر گشته اند؟! اگر آنچنان که ایشان می گویند همه جامعه ورزشی زنان مسلمان همین خواسته را داشته باشند، امروز به جای اینکه تنها 3 نفر برای مثال زدن در اختیارشان باشد، می بایست حداقل 1000 نفر را برای مثال زدن در اختیار می داشتند. از سوی دیگر ما فرض را می گذاریم که در ایران حجاب اجباری است و در سایر کشورهای اسلامی چنین قیدی ندارند. آیا ورزشکاران سایر کشورهای اسلامی با حجاب کامل در مسابقات ورزشی بین المللی حضور پیدا نمی کنند؟! این ها که با فرض اینکه ورزشکاران زن ایرانی امکان مهاجرت ندارند و همگی اسیر دست جمهوری اسلامی هستند، مواجه نیستند و آزادی دارند که نوع پوشش و شرایطشان برای مسابقه را خود انتخاب کنند. با این حساب چگونه می توان این ها را فعالین حقوق زنان نامید آن هم در صورتی که به همین راحتی از فدراسیون های بین المللی و کشورهای غربی می خواهند تن به خواسته های کشورهای مسلمان ندهند.

اگر حقیقتا این ها به استقلال شخصی بانوان معتقد بودند، هرگز نباید به خود این اجازه را می دادند که با مثال آوردن 3 نفر و بدون توجه به اینکه پذیرش خواست کشورهای مسلمان پیرامون حجاب ورزشکاران زن، موجب می شود که زنان مسلمان محجبه هم مرزها و محدودیت ها را پشت سر بگذارند، برای زنان محدودیتی جدید ایجاد کنند. حال با در نظر گرفتن مساله ای که گفتیم، چگونه می توان حامیان محدودیت زنان را، حامیان حقوق ایشان نیز نامید؟! بهتر نیست این جماعت را فعالان ضد اسلام و مسلمانان معرفی کنیم تا فعالانن حقوق زنان؟! یا طرفداران بی قیدی و هرزگی؟!

محبوبه عباسقلی زاده که احکام اسلامی را متعلق به 14 قرن پیش می داند و ناکارآمد، با کدام الگو قصد نسخه پیچی برای امروز بانوان را دارد؟! با آن چه که به قول خضر حیدری آزادی زنان در روابط جنسی است می خواهند فضای زندگی اجتماعی زنان را دستخوش تغییر کنند؟! کجای جامعه اسلامی ما مخالف فعالیت و اشتغال زنان است؟! این میزان از اساتید دانشگاه، مدیران کشوری، وزیر، نماینده مجلس، نماینده شورای شهر، ورزشکار و هنرمند زن در کجای تاریخ ایران سابقه داشته است؟! آیا همین حکومت اسلامی و مسئولانش نبوده اند که امکان رشد را برای زنان فراهم کرده اند؟! اصلا مگر خود عباسقلی زاده تحت تاثیر اسلامی که شریعتی ارائه می کرد فعالیت های خود را پیش از انقلاب آغاز نکرد؟! این مهملات که تنها بابت ضدیت با نظام اسلامی است در حالی به مخاطب ارائه می شود که گویا آن ها دلسوز مردم هستند و اسلام و انقلاب در پی نابودی مردم.

حداقل خوبی دیگران در این است که آن چه مطرح می کنند، سر و شکلی امروزی تر دارد. حسین قاضیان و پاسخش به سوال خضر حیدری حقیقتا چنان عجیب و غریب و عقب افتاده و دمده هستند که انسان این حس را پیدا می کند که در حال تماشای یک برنامه کمدی است تا یک برنامه تحلیلی. قاضیان در حالی از ازدواج دختران تحت عنوان کم کردن یک نان خور صحبت می کند که تمام آمارها نشان می دهد سن ازدواج دختران ایرانی بالا رفته است و دیگر آن باور قدیمی در خانواده های ایرانی وجود ندارد که هر چه زودتر دختران خود را مجبور به ازدواج کنند. بر عکس امروزه چه دختران و چه خانواده هایشان در امر ازدواج سخت گیری بیشتری از گذشته به خرج می دهند و اتفاقا بر عکس آن چه که قاضیان مطرح می کند، شاغل بودن دختران و افزایش تحصیلاتشان تبدیل به یکی از عوامل ازدواج دیرهنگام در کشور گشته است.

همانگونه که در ابتدا هم گفته شد، مجموع نظریات این چند نفر سر سوزنی ارزش ندارد و مشخص است که تمام تلاششان بیش از این نخواهد بود زیرا ذات آن چه می گویند و نمایش هایشان بر دروغ استوار گشته است. هنگامی هم که دروغ را پایه بحث هایشان قرار بدهند، تنها نتیجه ای که برداشت خواهند کرد، یک افتضاح تمام عیار و بی حیثیتی بزرگ و تودهنی محکم از همان زنان مسلمان خواهد بود.