آیا همراهی جامعه جهانی ربطی به نگرانی مربوط به هزینه های اقتصادی می شود؟

گروه اقتصادی - سید حامد ترابی در کانال تلگرامی خود نوشت:  آمریکایی ها معمولا وقتی می خواستند و می خواهند تحریمی علیه ایران وضع و اعمال کنند سعی می کنند آن را نگرانی همه جهان قلمداد کنند و اعلام کنند که بانک ها یا کشورهای دنیا و به اصطلاح جامعه جهانی علاقه مند به همراهی آمریکا هستند. اما آیا علایق سیاسی یا این ادعاها در اعمال تحریم ها صادق است؟ آیا همراهی جامعه جهانی ربطی به نگرانی های آنها دارد یا مربوط به هزینه های اقتصادی می شود؟

برای شرح این موضوع نیز مثال می زنیم:

به گزارش بولتن نیوز، از سال دو هزار و هفت آمریکایی ها با قرار دادن بانک های ایرانی در لیست تحریم به بهانه هایی مثل مسئله تروریسم یا موشکی و هسته ای آنهارا از نظام مالی آمریکا محروم می کنند و طی حدود یک سال و نیم با هشتاد سفر به کشورهای مختلف سعی می کنند بانک های این کشورها را قانع کنند که با ایران همکاری نکنند. در این دور تحریمی آمریکا بانک های خارجی را تهدید به اقدام تنبیهی محرومیت از نظام مالی خود نمی کند، در نتیجه این اقدام باعث نمی شود دسترسی های ارزی ایران محدود شود و اگرچه آمریکایی ها ادعا می کنند دنیا یا به اصطلاح جامعه جهانی با آنها همراه است اما به اذعان گزارش کنگره آمریکا ایران با روش ها، بانک ها و ارزهای جایگزین به ارز خود دسترسی پیدا می کند. چراکه سود نقل و انتقال پول نفت ایران بالا بود و این کار هزینه اقتصادی زیادی بر بانک ها تحمیل نمی کرد و علی رغم تلاش های آمریکا ایران با مشکل اساسی رو به رو نشد.

پس از سال دوهزار و ده آمریکا به جای تلاش برای همراه کردن بازیگران و بانک های بین المللی آنها را تهدید به محرومیت از نظام مالی آمریکاو حساب کارگزاری دلار در صورت همکاری با ایران می کند در نتیجه بانک ها تمام تلاش خود را برای دور نگه داشتن خود از ایران می کنند. چراکه هزینه نقل و انتقال برای ایران(محرومیت از حساب کارگزاری دلار) نسبت به سود آن بسیار بالا بود.

موضوعی که باعث کاهش دسترسی ایران به درآمدهای ارزی خود می شود و در کنار نقدینگی داخلی افزایش نرخ ارز در ایران در آن سال ها را در پی دارد.

بنابراین این روایت که جامعه جهانی با تحریم ها همراه است روایت مخدوشی است. بازی اقتصاد و تحریم بازی هزینه و فایده است. اگر هزینه اطاعت نکردن از تحریم ها بالا باشد از آن اطاعت می کنند. اگر هزینه پیروی کردن از تحریم ها بالا باشد از تحریم ها پیروی نمی کنند.

پس برای تحریم نشدن به جای دل بستن به قراردادهای حقوقی یا قول های سیاسی باید هزینه آن را بالا برد.