کاراکترهای جهان سیاست روی پرده‌ی سینما {قسمت اول}

گروه فرهنگ و هنر: یکی از جذاب‌ترین نقش‌هایی که هر بازیگری در کارنامه‌اش می‌تواند ایفا کند حضور روی پرده، در نقش سیاستمداران طول تاریخ است. حضور در فیلم‌های بیوگرافیکی که گاهی با دقت زندگی سیاستمداران را به تصویر می‌کشند و گاهی هم مقداری درام و حتی کمدی با آن مخلوط می‌کنند.

 

به گزارش بولتن نیوز به نقل از دیجی کالا مگ، این فهرستی از کاراکترهای جهان سیاست روی پرده‌ی سینماست که توسط بهترین بازیگران به تصویر کشیده شده‌اند. بازیگرانی که برای ایفای این نقش‌ها برنده‌ی جوایز گوناگون شده‌اند.

 

فیلم: سقوط
عنوان اصلی: The Downfall

«سقوط» الیور هرشبیگل گرچه ساعات پایانی زندگی آدولف هیتلر را به تصویر می‌کشد اما شخصیت پیچیده‌ی مهمترین کاراکتر قرن بیستم را به خوبی ارائه داده و از افتادگی تا غم پس از شکست او را به خوبی نمایش می‌دهد.

فیلم هرشبیگل با دقت به واکاوی شخصیت منفور قرن گذشته می‌پردازد و این در حالی است که قصه خود را از منظر ترودل یونگه منشی شخصی هیتلر که در آن زمان علاقه خاصی به پیشوایش داشت، روایت می‌کند. دیدگاهی که از منظر یک ستایشگر محض نقاط ضعف و قوت کاراکتر را ارزیابی کرده و رئالیستی‌ترین تصویر ارائه شده در سینما را از او به یادگار می‌گذارد.

برونو گانز موفق شده ساعات اضطراب‌آور پایانی و ناامیدی هیتلر را به شکلی جان ببخشد که می‌توان آن را محتمل‌ترین تصویر از واقعیت در نظر گرفت. سکانس مونولوگ به یادماندنی فیلم، خروش دیوانه وار او پشت درهای بسته بر سر افسران عالی رتبه‌اش و گریه‌ی کارمندان و نزدیکانش پشت در، نشانی از صحیح بودن معادله‌های فیلم است.

 

فیلم: گاندی
عنوان اصلی: Gandhi

جذابیت اصلی شخصیت گاندی در فیلم ریچارد آتن‌بورو بیش از هر عنصر دیگری مرتبط به سیر تکامل شخصیتی است که با دقت فراوان در مقابل چشم‌های مخاطبان شکل می‌گیرد.

کاراکتر گاندی از زمانی که در انگلستان به تحصیل می‌پردازد و با پرهیز از خوردن گوشت و الکل خود را در مسیر فلسفه عدم خشونت می‌بیند تا زمانی که ملقب به ماهاتما یا همان (روح بزرگ) می‌گردد، مسیر طولانی را طی کرده است. مسیری که در پیچ و خم شخصیت پردازی کاراکتر موجود در فیلم به خوبی دیده می‌شود.

بن کینگزلی در مهمترین نقش‌آفرینی کارنامه‌اش به خوبی تغییر ظریف دیدگاه‌های گاندی را در طول زمان به نمایش می‌گذارد.

جنبش بدون خشونت گاندی به معنای این نیست که تمام ویژگی‌های گاندی از لحاظ تاریخی مثبت بوده است اما باید این نکته را در نظر داشت که گاندی بیش از هر شخص دیگری به قضاوت اعمال خود می‌پرداخت و زمانی که به عنوان رهبر سیاسی و معنوی هند انتخاب شد اشراف قابل توجهی نسبت به خصوصیات روحی خودش داشت.

جان بریلی در مقام نویسنده‌ی فیلمنامه تمرکز خود را بر چگونگی طی کردن مسیر و تکامل شخصیت او گذاشته است. کاراکتر ماهاتما گاندی از این منظر در زمره‌ی جذاب‌ترین شخصیت‌های برگرفته از واقعیت قرار می‌گیرند.

 

فیلم: فراست/نیکسون
عنوان اصلی: Frost/Nixon

شخصیت ریچارد نیکسون فارغ از در نظر گرفتن نقش مهمی که در تاریخ معاصر آمریکا بازی می کند پر از نکات جذاب و پیچیده است. نیکسون از زمانی که دومین معاون جوان ریاست جمهوری آمریکا در تاریخ بود تا رسیدن به ریاست جمهوری دچار تناقضات فراوانی بود و البته خودش را صاحب هوش فراوانی می‌دانست.

نقش آفرینی فرانک لانگلا در «فراست/نیکسون» ران هاوارد پرتره‌ای پیچیده و البته بسیار نزدیک به کاراکتر نیکسون است. نیکسون که در این فیلم صاحب همان هوشمندی است که در حقیقت بانی اصلی رسیدن او به مقام ریاست جمهوری شد و در عین حال در برابر خبرنگار حرفه‌ای مانند دیوید فراست بار دیگر همان اشتباهی را تکرار می‌کند که باعث کناره‌گیری‌اش از پست ریاست جمهوری گردید. نیکسونِ لانگلا تا زمانی که طرف مقابل را در موضع ضعف نبیند تیزهوش، محتاط، خوش بیان و گزیده‌گوست. مشکل اصلی از لحظه‌ای آغاز می‌شود که او حس پیروزی در جنگ را لمس می‌کند و طرف مقابل را خلع سلاح می‌بیند. در همان لحظه برگ‌های برنده‌اش را با هم می‌سوزاند. او تشنه‌ی شنیدن تمجید، شیفته بیان خاطره و گرفتار گونه‌ای نارسیسیم احمقانه است.

 

فیلم: چه
عنوان اصلی: Che

به تصویر کشیدن شخصیت پیچیده‌ای چون ارنستو گوارا دلا سرنا ملقب به «چه» برای سینما مسئله‌ای حساس و دشوار به نظر می‌رسید. عملکردی که با کوچکترین قضاوت از سوی خالقین اثر به فیلمی بی ارزش و به قولی سفارشی مبدل می‌گردید.

استیون سودربرگ در وهله‌ی اول عنصری با نام قضاوت را از اثرش حذف کرده و با توسل به فیلمنامه‌ی پیتر بوچمن که برگرفته از کتاب «یادداشت‌هایی از جنگِ انقلاب کوبا» نوشته‌ی شخص چه گواراست به شرحی دقیق از زندگی این آزادیخواه آرمان‌گرا از زمان آغاز مبارزتش در کوبا تا کشته شدنش در بولیوی می‌پردازد.

ارنستویِ دل تورو انسانی با ویژگی‌های مثبت و منفی است که او را از نسخه‌های دیگری که از چه گوارا دیده‌ایم متمایز می‌کند. چه گوارا در تقابل با اتفاقاتی که مردم آمریکای جنوبی دیگر به گذر کردن از کنار آن عادت کرده‌اند به جوش و خروش درمی‌آید و در قبال اتفاقاتی که دیگران را برآشفته می‌کند خاموش و بی تفاوت است. بیماری آسم‌اش به جای زمین گیر کردن وی برای او حکم قدرتمندترین محرک را دارد و در نهایت درونگرا بودنش نسبت به فرد مقابل‌اش تعابیر مختلف دارد. برای فردی که دلایل او را درک می‌کند تحسین برانگیز و برای یک خائن تهدیدی هولناک محسوب می‌شود.

فیلم «چه» نقطه‌ی به تعالی رسیدن بنسیو دل توروست. او برای ایفای این نقش هفت سال از زندگی خود را صرف مطالعه زندگی چه گوارا کرده است. شمایل فوق‌العاده کاریزماتیک چه گوارا به اندازه‌ای با ویژگی‌ها و توانایی‌های دل‌تورو همخوانی دارد که در باورپذیری نقش کمک زیادی کرده و وجوه مختلف شخصیت چه را در مقاطع مختلف زمانی با ظرافت به تصویر کشیده است.