۱۰ تا از غمگین ترین فیلم‌ های قرن بیست‌ و یکم (۲)

گروه فرهنگ و هنر: خودتان را برای لمس دردهای عمیق انسانی که با جادوی سینما به تصویر کشیده شده‌اند آماده کنید. همه ما به همان اندازه‌ که دوست داریم فیلم‌های پرتحرک مدهوش کننده یا هیجان‌انگیز تماشا کنیم، گاهی هم مایلیم پای یک فیلم غمگین یک دل سیر گریه کنیم که حتی سینماروهای فهمیده نیز به این کار اعتراف کرده‌اند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از بلاگ نماوا، فیلم‌هایی که در این لیست قرار دارند نه‌تنها در دردناک‌ترین تجربه‌های انسانی هم به زیبایی‌ها اشاره‌کرده‌اند، بلکه نماینده درخشان‌ترین آثار فیلم‌سازان بزرگ امروزی مثل کلینت ایستوود و تیم برتون نیز هستند.

در اینجا ۱۰ فیلمی که (تابه‌حال) غمگین‌ ترین روایت داستانی را داشته‌اند باهم مرور می‌کنیم.

کشتی‌گیر The Wrestler
۲۰۰۸

اگر «کشتی‌گیر» تا این اندازه واقع‌گرایانه نبود، نمی‌توانست ذره‌ای غمگین کننده باشد. وضع بد رندی رابینسون (میکی رورک Mickey Rourke) اصلاً در بین کشتی‌گیران حرفه‌ای که پیش از پایان وقت در رینگ کشتی می‌میرند، غیرعادی نیست. میکی رورک در فیلم بی‌نظیر دارن آرونوفسکی Darren Aronofsky بسیار جذاب و درعین‌حال غم‌انگیز است. داستان فیلم درباره کشتی‌گیر قدیمی است که برای ارتباط دوباره با دختر ناراضی و دلسردش،‌ در فکر آخرین مبارزه است. پایان فیلم مبهم است اما مفهوم واضحی دارد: حتی اگر رندی مغلوب نمی‌شد، روزهای پرشکوه او بسیار پیش‌تر از آن‌که او را ببینیم افول کرده است.

منچستر کنار دریا Manchester by the Sea
۲۰۱۶

این داستان دردآور از مصیبت یک خانواده، فیلم‌نامه و کارگردانی عالی از کنت لونرگان Kenneth Lonergan را داراست، اما همه احساساتی که در فیلم موج می‌زند مدیون بازیگرانش است. بازی کیسی افلک Casey Affleck در نقش لی چندلر که به‌نظر می‌رسد تا آخر عمر عزادار خواهد بود برای او جایزه اسکار را به ارمغان آورد. صحنه‌هایی که او با میشل ویلیامز و لوکاس هجز Lucas Hedges روبرو می‌شود با قدرت بسیار باهم ادغام شدند و غیرممکن است که با دیدن شخصیت‌هایی که در تلاش هستند این خسران غیرقابل‌تصور را فراموش کرده و به زندگی عادی بازگردند، غمگین نشوید و اشک در چشمانتان حلقه نزند.

تاوان Atonement
۲۰۰۷

اقتباس از رمان متلاشی کننده «تاوان» به نویسندگی ایان مک‌یوون Ian McEwan، فیلم بی‌رحم جو رایت Joe Wright با همین نام را شکل داده که از لحظه شروع غمگین و محزون است، اما دقایق پایانی آن در برابر شروع فیلم بسیار ویرانگرتر است. فیلم در سه دهه می‌گذرد و سه بازیگر نقش اصلی بوریونی تالیس رنج‌دیده را بازی می‌کنند. سیرشا رونان Saoirse Ronan نقش کودکی بوریونی را دارد که در روزهایی که منتهی به جنگ جهانی دوم می‌شود، به‌اشتباه به پسر خدمتکار خانواده که عاشق خواهرش سیسیلیا است تهمت تجاوز می‌زند. پس از وقوع جنگ، نقش جوانی بوریونی را رامالا گری Romola Garai بر عهده دارد که وقتی می‌فهمد رفتارش باعث از بین رفتن زندگی دو انسان بی‌گناه شده، از عذاب وجدان بی‌حس می‌شود.

دختر میلیون دلاری Million Dollar Baby
۲۰۰۴

مرثیه‌ای برای گناه پدرانه، فیلمی که برنده اسکار بهترین فیلم در سال ۲۰۰۵ شد، از کلینت ایستوود Clint Eastwood به‌عنوان کارگردان، دستیار تهیه‌کننده، بازیگر و آهنگ‌ساز بهره‌مند شده بود. مگی فیتزجرالد (با بازی هیلاری سوانک Hilary Swank که دومین جایزه اسکارش را تضمین کرد) پیش‌خدمت سی‌ساله‌ که بوکسر مشتاقی نیز هست، بالاخره فرانکی دان (ایستوود) را متقاعد می‌کند تا به او شیوه مبارزه را یاد دهد و خودش نیز تبدیل به یک قهرمان شود. پس از جراحت مگی، خانواده‌اش به دیدن او می‌آیند و رفتار سرد آن‌ها که تنها مدعی پول‌های مگی می‌شوند، بیننده را به‌شدت منزجر می‌کند. مرگ مگی به روش اوتانازی پایان غمگین فیلم را رقم می‌زند.

ماهی بزرگ Big Fish
۲۰۰۳

تیم برتون Tim Burton تا‌به‌حال داستان‌های مبالغه‌آمیز زیادی را در حرفه‌اش روایت کرده که تعداد کمی از آن‌ها مثل «ماهی بزرگ» تکان‌دهنده بودند. این فیلم داستان مردی (بیلی کروداپ Billy Crudup) است که تلاش می‌کند پیش از مرگ پدرش (آلبرت فینی Albert Finney) که همیشه داستان‌های اغراق‌آمیز تعریف می‌کند، با او آشتی کند. برتون زمان زیادی را صرف کارگردانی فیلم‌های عروسکی و شاد کرده که بهترین و شیرین‌ترین فیلم‌های احساسی او پیش از «ماهی بزرگ» مثل «ادوارد دست قیچی» Edward Scissorhands و «اد وود» Ed Wood به‌سادگی فراموش می‌شوند. این فیلم هم در کنار داستان‌سرایی، درباره محرک‌های یک خانواده خسته است که به داستان اجازه می‌دهد در مسیری که همه‌چیز ناراحت‌کننده و غمگین به‌نظر می‌رسد، بانشاطی که منعکس‌کننده خود برتون است، پیش بروند.

 

منبع: بلاگ نماوا