در جست و جوی حقیقت؛ بهترین فیلم‌های روزنامه‌نگاری (۲)
گروه فرهنگ و هنر: فیلم «پست» ساخته‌ی استیون اسپیلبرگ آخرین فیلم مهمی بود که اوایل سال گذشته در مورد روزنامه‌نگاری اکران شد و البته در فصل جوایز در کمال تعجب ناکام ماند. فیلم در لیست ده فیلم برتر سال ۲۰۱۸ بیشتر منتقدان حضور داشت. یکی از آن فیلم‌های روزنامه‌نگاری که بازیگران تراز اولی مانند تام هنکس و مریل استریپ در آن نقش‌های اصلی را ایفا می‌کردند.
به گزارش بولتن نیوز به نقل از دیجی کالا مگ، جهان سینما اصولا نسبت به روزنامه‌نگاران مهربان است. برای سینماگران روزنامه‌نگاری شغلی مهیج است که حقیقت را دنبال می‌کند. علاوه بر این که گاهی روزنامه‌نگاران در تاریخ ردپایی از خودشان به جا گذاشته‌اند که تاثیراتش هنوز هم مشهود است. اصولا فیلمسازان برای ساخت فیلم‌های روزنامه‌نگاری سراغ وقایع حقیقی می‌روند. البته داشتیم فیلمسازانی مثل هاوارد هاکس که «منشی همه کاره او» را ساخت که یک داستان خیالی درباره‌ی یک زوج روزنامه‌نگار بود و کمدی درجه یکی هم از کار درآمد.
فهرستی که در ادامه می‌آید برای طرفداران فیلم‌های روزنامه‌نگاری است. آن دسته از فیلم‌هایی که قدرت مطبوعات را به رخ می‌کشند. طبعا جایی برای کمدی‌های هاکس و وایلدر نمی‌ماند اما از فیلم‌هایی می‌گوییم که داستان‌هایشان چه برمبنای واقعیت باشد و چه یک داستان خیالی درباره‌ی تاثیر مطبوعات روی مردم و جامعه داستان‌سرایی کرده‌اند.
شبکه
عنوان اصلی: Network
محصول ۱۹۷۶
کارگردان: سیدنی لومت
بازیگران: فی داناوی، پیتر فینچ، ویلیام هولدن
امتیاز متاکریتیک: ۸۳ از ۱۰۰
این فیلم طعنه‌آمیز امتحان خودش را در گذر سال‌ها پس داده و نشان می‌دهد که فقط یک فیلم کنایی تاریخ مصرف‌دار نیست. برنده‌ی چهار جایزه‌ی اسکار از جمله بهترین فیلمنامه برای پدی چایفسکی و اسکار برای همه‌ی بازیگران اصلی و مکمل فیلم و ۱۹۸ امین فیلم میان ۲۵۰ فیلم برتر imdb است.
داستان مردی به نام هاوارد بیل که مجری قدیمی تلویزیون است و از طریق دوستش متوجه می‌شود که فقط دو هفته‌ی دیگر روی آنتن خواهد بود چون به آمار بیننده‌ها بی‌توجهی کرده است. بیل روی آنتن زنده‌ی تلویزیون اعلام می‌کند که در برنامه‌ی سه‌شنبه هفته‌ی آینده خودکشی خواهد کرد.
شبکه به خاطر این اتفاق او را اخراج می‌کند اما رفیقش پادرمیانی می‌کند تا بیل بتواند یک خداحافظی در خور شانش داشته باشد. بیل قول می‌دهد برای برون‌ریزی‌اش عذرخواهی کند اما باز هم روی آنتن به زندگی بد و بیراه می‌گوید. در کمال تعجب مسئولان شبکه آمار بیننده‌های برنامه‌ی بیل افزایش پیدا می‌کند.
فیلم یک پایان حیرت‌انگیز هم دارد با حرکت کرین دوربین که در تاریخ سینما ماندگار شده است.
منتقدان معتقدند فیلم بی‌عیب و نقص نیست. پایانش کمی لق می‌زند و سوالاتی هم به جا می‌گذارد اما چنان خوب و دقیق اجرا شده و آن‌قدر تند و تیز است که در نهایت به این چیزها توجه چندانی نخواهید کرد.
شبگرد
عنوان اصلی: Nightcrawler
محصول ۲۰۱۴
کارگردان: دن گیلروی
بازیگران: جیک جیلنهال، رنه روسو
امتیاز متاکریتیک: ۷۶ از ۱۰۰
جیک جیلنهال بازی در حد اسکار در این فیلم از خودش نشان می‌دهد. یک تریلر روانشناسانه‌ی به شدت سیاه که در پس‌زمینه‌اش در حقیقت به روزنامه‌نگاری ارتباط پیدا می‌کند.
یک ژورنالیست نه چندان سطح بالا موفق می‌شود به دنیای زیرزمینی جرایم در لس‌آنجلس وارد شود و در جست‌وجوی سوژه‌های بعدی‌اش در حقیقت انسانیتش را قربانی می‌کند.
فیلم تعلیقش را خیلی زیبا و درست ایجاد می‌کند. گیلروی به همراه مدیر فیلمبرداری‌اش که متخصص لس‌آنجلس است و پیش‌تر کارهایش را در فیلم‌هایی مثل «شب‌های بوگی» و «ماگنولیا» دیده بودیم با وجود آن که فیلم اولش را ساخته با اعتماد به نفس و سرزنده کارگردانی می‌کند.
فیلم یک زمینه‌ی اجتماعی و یک زمینه‌ی اخلاقی اریجینال و منحصر به خودش دارد.
کاپوتی
عنوان اصلی: Capote
محصول ۲۰۰۵
کارگردان: بنت میلر
بازیگران: فیلیپ سیمور هافمن، کاترین کینر
امتیاز متاکریتیک: ۸۸ از ۱۰۰
فیلیپ سیمور هافمن فقید، استاد بازیگری برای بازی در این فیلم بالاخره به یک اسکار دیرهنگام برای شاهکارهایی که روی پرده آفریده بود، رسید.
داستان فیلم از سال ۱۹۵۹ شروع می‌شود وقتی چهار جسد خانواده‌ی کلاتر در مزرعه‌شان در کانزاس کشف می‌شود. ترومن کاپوتی، نویسنده‌ی مشهور وقتی مقاله‌ی نیویورک تایمز را می‌خواند چنان تحت‌تاثیر این ماجرا قرار می‌گیرد که به سردبیر نیویورکر که با آن‌ها همکاری می‌کرده زنگ می‌زند و می‌گوید که می‌خواهد یک داستان مستند درباره‌ی این تراژدی بنویسد.
کاپوتی به تحقیق می‌پردازد و چنان غرق این ماجرا می‌شود که هرگز نمی‌تواند کتاب «در کمال خونسردی» را به پایان ببرد و دچار افسردگی عمیقی می‌شود. کتابی که امروز به عنوان شاهکارترین رمان غیرداستانی شناخته می‌شود.
منتقد هالیوود ریپورتر نوشته بود که فیلم «کاپوتی» چیزی منحصر به فرد را در سینما عرضه می‌کند. برای بیشتر منتقدان فیلم چشم‌نواز است و تماشای دگردیسی فیلیپ سیمور هافمن در کالبد ترومن کاپوتی حیرت‌انگیز است.
فیلم هوشمندانه از افتادن به ورطه‌ی احساسات خودداری می‌کند و به جایش فیلمی عمیق و به شدت خوددار اما تاثیرگذار روی مخاطب داریم.
فراست/ نیکسون
عنوان اصلی: Frost/Nixon
محصول ۲۰۰۸
کارگردان: ران هاوارد
بازیگران: فرانک لانگلا، مایکل شین
امتیاز متاکریتیک: ۸۰ از ۱۰۰
ران هاوارد استاد سینماست و در این شکی نیست. فیلم «فراست/نیکسون» داستان یک مصاحبه‌ی تلویزیونی بعد از ماجرای واترگیت را روایت می‌کند. یک طرف این گفت‌وگو دیوید فراست مجری تاک‌شوهای بریتانیایی است و طرف دیگر ریچارد نیکسون، رییس‌جمهور سابق ایالات متحده‌ی آمریکا.
سال ۱۹۷۴ چیزی حدود ۴۰۰ میلیون نفر در سرتاسر جهان از تلویزیون شاهد بیرون رفتن ریچارد نیکسون از کاخ سفید هستند و یکی از آن‌ها هم دیوید فراست است. مردی که تصمیم می‌گیرد با مردی که بزرگترین رسوایی‌های تاریخ ایالات متحده‌ی آمریکا را رقم زد، گفت‌وگو کند.
در فیلم سبک خاص بصری هاوارد و یک انرژی فوق‌العاده به چشم می‌خورد که باعث می‌شود تم درام پیتر مورگان هیجان‌انگیزتر هم بشود. لانگلا در نقش ریچارد نیکسون بازی چشمگیری دارد.
شب به خیر و موفق باشید
عنوان اصلی: Good Night, And Good Luck
محصول ۲۰۰۵
کارگردان: جورج کلونی
بازیگران: دیوید استرتن، جورج کلونی
امتیاز متاکریتیک: ۸۰ از ۱۰۰
ادوارد آر.مارو یکی از بزرگترین خبرنگاران تاریخ تلویزیون است. او در دهه‌ی پنجاه در اوج بگیر و ببندهای مک‌کارتی با خانواده‌های آدم‌هایی که به اتهام حضور در حزب کمونیست زندانی یا بی‌کار شده‌اند گفت‌وگو می‌کند.
علیرغم این که از طرف سناتور مک‌کارتی شبکه‌ی CBS تحت فشار قرار می‌گیرد اما مارو همه را متقاعد می‌کند که این برنامه‌ها از لحاظ خبری ارزشمند هستند. «شب به خیر و موفق باشید» جمله ای بود که مارو در پایان گزارش‌های خبری‌اش از آن استفاده می‌کرد.
در نهایت گزارش‌های مارو جنجال به پا می‌کند و تاثیر زیادی در ناکارآمد شدن فعالیت‌های جوزف مک‌کارتی دارد تا جایی که سنا او را مورد بازخواست قرار می‌دهد.
فیلم نامزد شش جایزه‌ی اسکار شد. منتقدان آن سال نوشتند که: «این یکی از بزرگترین فیلم‌های کوچک امسال است. یکی از بهترین فیلم‌هایی که در تاریخ سینما درباره‌ی رسانه ساخته شده است.»
بازی دیوید استرتن تاثیرگذار بود و این فیلم سیاه و سفید توانست جایگاه جورج کلونی را به عنوان یک کارگردان تثبیت کند. فیلمی که پرشور و جدی بود و استادانه و ماهرانه ساخته شده بود و کسی فکر نمی‌کرد که کارگردانش بازیگری است که در کارگردانی تجربه‌ی چندانی ندارد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
