امام جمعه انقلابی؛ بایدها و نبایدها

گروه سیاسی- محمد علوی: چندی است با بعضی تغییر و تحول‌ها در ائمه جمعه سراسر کشور و انتصاب بعضی ائمه جمعه جوان مسئله امامت جمعه انقلابی در افکار عمومی مطرح شده است. اما به راستی اینکه ائمه جمعه سوار تاکسی و مترو بشوند، در صف خرید نان بایستند، نرده‌های حائل میان مردم و مسئولین را بردارند و صرفاً جوان باشند آیا مسئله انقلابی بودن حل شده است؟ در این نوشتار مختصری در باب ملزومات امامت جمعه انقلابی خواهیم نوشت.

به گزارش بولتن نیوز، انقلابی بودن در برابر محافظه کار بودن تعریف و معنا می شود. آنجا که در پیشبرد امور برای حصول به اهداف و آرمان ها انقلابی گری توصیه به تحول، نواندیشی، رفع موانع و بروکراسی های زائد، معطل دستگاه های فشل نبودن، اقدام جدی و پیگیر می کند. در مقابل محافظه کاران تاکید بر حفظ وضع موجود، عدم تحول و تحجر در روش ها، بهانه تراشی های مدام به نام های مختلف برای عدم تغییر وضع موجود، عدم استفاده از نیروهای خلاق و خوش فکر انقلابی به بهانه حفظ احترام شخصیت های سیاسی و حزبی می کنند.

انقلابی بودن امام جمعه یعنی تقلیل ندادن جایگاه رفیع امامت جامعه به صرفا پیشنماز جمعه بودن. از طرفی امام جمعه ، امام تمامی روزها و لحظات و اتفاقات و امور اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه است و به خواندن یک خطبه خاتمه نمی یابد. خواندن خطبه نماز جمعه برای امام جمعه انقلابی باید ماحصل یک هفته تلاش مجدانه و انعکاس آن در خطبه ها باشد.

امام جمعه انقلابی بیش از هرچیزی باید به فکر تغییر وضع موجود، ایجاد و بسترسازی گفتار و رفتار انقلابی در جامعه باشد. و نه صرف اظهارات تند و صریح، که البته این جزو ملزومات امام جمعه انقلابی است؛ اما آنچه انتظار می رود تسری دادن حرکت انقلابی به یک منش مدیریتی و ساختاری در زیرمجموعه های خود و در نوع تعامل با افراد و نهادهای بیرونی می باشد.

برای نمونه جهت تحول و تغییرات اساسی در وضع نابسامان موجود، مجددا مانند گذشته به افرادی محافظه کار با اندیشه های متحجرانه و حزبی نه تنها رجوع نمی کند، بلکه با چنین تفکراتی به مبارزه فکری و عملی می پردازد. همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند محافظه کاری قتلگاه انقلاب است؛ فلذا نه تنها خود انقلابی است بلکه انقلابی گری را ساختاری و در سیستم مدیریتی و اطرافیان خود پیاده می کند و با اندیشه های محافظه کارانه برخورد انقلابی می کند.

امام جمعه انقلابی نه تصنعی و نمایشی بلکه تماما در سلوک رفتاری خود و اطرافیان مردمی است. بخشی از مردمی بودن به رفع موانع ملاقات ها و دسترسی آسان به امام جمعه می باشد اما تقلیل دادن روحیه مردمی به این قبیل امور ظلم در حق این ارزش اصیل است. بلکه مردمی بودن علاوه بر آن موارد مذکور، به پیگیر امور و مطالبات مردم بودن ، تبدیل شدن خطبه ها و سخنرانی های پیش از خطبه به تریبون حرف های مردم، پناهگاه و مامن بودن دفتر امام جمعه و از این قبیل امور می باشد.

امام جمعه انقلابی در نقش پدر جامعه و در عین اینکه آگاه به امورات سیاسی اجتماعی است به شدت با حزبی شدن خود و دفتر و زیرمجموعه خود برخورد می کند. اینکه دایره اطرافیان، مشاوران و اعضای دفتر امام جمعه از جریانات خاص سیاسی چپ یا راست باشند خود یکی از بزرگترین آفت هایی که ممکن است دامن گیر ائمه جمعه بشود. امام جمعه انقلابی بجای ضریب دادن به احزاب سیاسی خاص و محصور شدن در آنها، باید به جریانات خودجوش فرهنگی انقلابی در مساجد و هیئات ضریب بدهد و پشتیبان اصلی آتش به اختیاران جبهه فرهنگی سیاسی باشد و دقیقا در مقابل احزاب اختاپوسی سیاسی عمل کند و به بهانه های واهی در برابر آنها تسامح نورزد. امام جمعه انقلابی باید پشتیبان و راهبر اصلی جریان حزب اللهی و انقلابی شهر باشد و وارد تعاملات حزبی سیاسی جریانات سیاسی نشود و خود برای مبارزه با این سازوکارها به میدان بیاید.

امام جمعه انقلابی نه تنها خود بلکه اطرافیان و سیستم دفتر خود را براساس ساده زیستی، دوری از تجمل طراحی و عملیاتی می کند. و البته مانند مقام معظم رهبری به این امر اکتفا نمی کند، و به میدان مبارزه با اشرافی گری و مانور تجمل در جامعه و مسئولین و مدیران استان خود می رود.

امام جمعه انقلابی خطبه ها، دیدارها و پیگیری های خود را نه براساس ذهنیات شخصی بلکه براساس اصول مستحکم دینی و علمی و متقن پیش خواهد برد. در تنظیم اولویت ها اسیر فضاسازی نهادها و افراد بیرونی نخواهد شد و خود با اجتهاد و استنباط دقیق از مسائل ورود می کند.

انقلابی بودن امام جمعه به صرف توصیه به پرهیز از اشرافی گری و تحقق عدالت نخواهد بود، بلکه امام جمعه انقلابی، خود شخصا وارد میدان مبارزه با فقر، فساد و تبعیض خواهد شد که هم اعتماد عمومی را درپی خواهد داشت و هم این امر موجب خواهد شد جریان حزب الله در زیرچتر امام جمعه به نقش مطالبه گری خود با انگیزه جدی بپردازد.

امام جمعه انقلابی باید در برابر جریانات محافظه کار و فرسوده بایستد و نشانه های تحول و انقلابی بودن را در گفتار و رفتار و منش مدیریتی خود به نمایش بگذارد.

و نهایتا مساله اصلی جوان یا پیربودن نیست، مساله اصلی انقلابی یا محافظه کار بودن است. وگرنه جوانی که محافظه کار باشد موجبات چه تغییر و تحولی خواهد شد؟! لذا انقلابی گری اصالت و البته جوان گرایی محوریت دارد.