10 گانه شاهکارهای سینمایی «کریستوفر نولان» (2)

گروه فرهنگ و هنر: کریستوفر ادوارد نولان (زادهٔ ۳۱ ژوئیه ۱۹۷۰) کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کنندهٔ بریتانیایی - آمریکایی است. او یکی از مهمترین کارگردانان حال حاضر دنیاست و فیلم‌هایش با استقبال بسیار مثبت تماشاگران و منتقدان همراه بوده‌است. آثار او تاکنون بیش از ۴ میلیارد دلار فروخته‌اند و ۲۶ نامزدی اسکار به دست آورده‌اند.

 

 

به گزارش بولتن نیوز به نقل از هفت صبح، بعد از ساخت فیلم کم‌هزینهٔ تعقیب (۱۹۹۸)، نولان با ساخت ممنتو (۲۰۰۰) توجهات را به سوی خود جلب کرد. موفقیت او در ساخت فیلم‌های مستقل، شانس ساخت فیلم‌های بی‌خوابی (۲۰۰۲) و پرستیژ (۲۰۰۶) را به وجود آورد، که هر دو هم در گیشه و هم در نظر منتقدان موفق بودند. او همچنین خالق سه‌گانهٔ شوالیه تاریکی، که از لحاظ تجاری، هنری و نقد موفق بود،از دیگر آثار او فیلم علمی تخیلی تلقین (۲۰۱۰) و میان‌ستاره‌ای (۲۰۱۴) و دانکرک (۲۰۱٧) است. نولان در بسیاری از آثارش، فیلم‌نامه را به همراهی برادرش، جاناتان نوشته و به همراه همسرش، اما توماس، کمپانی سینکاپی فیلمز را تأسیس کرده‌است.

فیلم‌های نولان در مورد مفاهیم و ایده‌های فلسفی و اجتماعی، واکاوی اخلاق انسانی، ساختار زمان، انعطاف‌پذیری حافظه و هویت شخصی است. او بیشتر ترجیح می‌دهد فیلم‌هایش در استودیو فیلم‌برداری نشوند و در لوکیشن‌های طبیعی این کار انجام شود.

به مناسبت تولد این کارگردان بزرگ، مروری خواهیم داشت بر آثار او و شاهکارهای سینمایی وی را بهتر خواهیم شناخت.

6) میان ستاره ای (Interstellar)

امتیاز در متاکریتیک: 74 از 100 (2014)

کوپر که با خانواده اش زندگی می کند و به خصوص دخترش خیلی دلبسته اوست مجبور می شود برای نجات کره زمین به یک ماموریت فضایی برود. ماموریتی که بیش از یک دهه به طول خواهد انجامید. او در هزار توی فضا گم می شود و برای به پایان رساندن ماموریتش مجبور می شود از رمزهایی که با دخترش داشته در بُعد دیگری از زمان استفاده کند.

اسکات فونداس (ورایتی – 100 از 100): در میان سیاهچاله های تخیلات گسترده مولان، این فیلم شبیه یک مسابقه مارپیچ نشاط آور است. فیلمی جسورانه و زیبا، با برداشتی سورئال و رویاگونه و با این حال آنقدر زمینی به نظر می رسد که به شدت واقعی است. هم مغزتان را به کار می گیرد و هم همزمان هیجان انگیز است. فیلمی که بار علمی دارد و به طرزی سهمگین به ما یادآوری می کند که چه چیزی باعث شده تبدیل به نوع بشر شویم. فیلم مرا تکان داد و احساساتم را بر انگیخت.

7. اینسپشن (Inception)

امتیاز متاکریتیک: 74 از 100 (2010)

کاب دزد است. او به تکنولوژی اشتراک رویاها دست پیدا کرده و می تواند لایه لایه وارد خواب دیگران شود اما این بار قرار نیست فکر کسی را از او بگیرد. این بار ماموریت دشواری بر عهده اش گذاشته اند که همراه تیمش وارد مغز یک مدیرعامل شود و افکار جدیدی را در آن جایگزین کند.

پیت هاموند (مجله باکس آفیس – 100 از 100): اگر به معنای اصالت خالص جاه طلبی و دستاورد توجه کنید، «اینسپشن» فیلمی است که همیشه در رویاهای تان می دیدید. این فیلم یک جدول متافیزیکی است. باید آن را به عنوان یک جدول استعاری هم ببینید. بین رویابافی های کاب و سبک فیلمسازی کریستوفر نولان می شود خطوط مرتبطی پیدا کرد. فعالیتی که صرف شباهت وهمناک واقعیت یا خیال شده و قصد دارد ما را مجذوب کند.

دیوید ادلشتاین (والچر – 40 از 100): «اینسپشن» سعی می کند پر سروصدا و گیج کننده باشد و مشکل این است که اصلا به همین نیت مدیریت و کارگردانی شده است.

8. بتمن آغاز می کند (Batman Begins)

امتیاز در متاکریتیک: 70 از 100 (2005)

پدر و مادر بروس وین توسط یک ولگرد کشته می شوند. پدر او کارخانه داری بشردوست است. او با احساس عذاب وجدان از این که نتوانسته برای پدر و مادرش کاری کند، خانه اش را ترک کرده و شروع به تحقیق درباره جرم و جنایت می کند. مردی به اسم دوکار او را پرورش می دهد تا به خانه اش در شهر گاتهام برگردد.

کرک هانیکات (هالیوود ریپورتر – 90 از 100): برای کریستوفر نولان تبدیل «بتمن آغاز می کند» به چنین تجربه دیدنی، مسحور کننده، باهوش و شجاعانه ای، یک کار خیره کننده است. فیلم حقیقتا معنای اسمش را زنده می کند. بتمن با این فیلم نولان دوباره آغاز می کند!

پیتر تراورس (رولینگ استون – 75 از 100): پایه های داستان به طور یکنواخت مهیج تر می شوند و هر چه قصه جلوتر می رود، جاذبه اش افزایش پیدا می کند. دلیلش هم این است که نولان در تمام مدت تاکیدش را روی کاراکتر اصلی اش حفظ می کند و نه اسباب بازی ها و لوازم بتمن.

9. حیثیت (Prestige)

امتیاز در متاکریتیک: 66 از 100 (2006)

داستان دو شعبده باز که هم رفیق و هم رقیب یکدیگر هستند و هر دو در کارشان درجه یک اند و البته نسبت به هم حسادت دارند. وقتی آلفرد در یکی از شعبده هایش حقه ای می زند که تا آن زمان کسی ندیده و توضیح عقلایی هم برایش وجود ندارد، رقابت دوستانه شان شکل خطرناکی پیدا می کند.

اوون گلیبرمن (اینترتینمنت ویکلی – 83 از 100): فیلم «حیثیت» هنر نیست اما برای پاسخ دادن به این سوال که «چطور این کارها را انجام می دهند؟» اطلاعات سرگرم کننده ای به مخاطبش می دهد. با طراحی صحنه پرجزئیات و بازیگرانی که به سختی برای نقش شان تلاش کرده اند. نولان فیلمنامه را به همراه برادرش جاناتان نوشته است. فیلمنامه پیچیده ای که هدفش خیلی ساده سرگرم کردن مخاطب است. فیلم لحظه های خاصی هم دارد.

مایکل فیلیپس (شیکاگو تریبون – 63 از 100): فکر می کنم بسیاری از مخاطبان این فیلم عاشقش می شوند. به نظرم البته عنوان «تردست» برای این فیلم مناسب تر بود چون هدف فیلم در واقع تردستی است.

10. تعقیب (Following)

امتیاز در متاکریتیک: 60 از 100 (1998)

اولین فیلم کریستوفر نولان داستان نویسنده جوانی را دنبال می کرد که برای پیدا کردن مصالح لازم برای نوشتن داستان هایش غریبه ها را در خیابان تعقیب می کرد تا در یکی از این تعقیب ها با دزدی ملاقات می کند که او را زیر پر و بال خودش می گیرد. اولین فیلم نولان، ضعیف ترین کار او پیش منتقدان است.

جانت مسلین (نیویورک تایمز – 88 از 100): عناصر اصلی نیرنگ و فریب و طرح یک نقشه اینجا خیلی خوب به نمایش گذاشته شده اما با جابجایی قالب های زمانی همه چیز اینجا پیچیده تر می شود. تریلر نوارگونه کریستوفر نولان به طرزی غیرمعمول رنگ و لعاب پیدا کرده و به عنوان اولین فیلم سینمایی این کارگردان این اطمینان را به ما می دهد که این فیلمساز در نوشتن متن بسیار هوشمند و از نظر تکنیکی به طرز عالی کامل است.

مایکل اتکینسون (ویلج وویس – 40 از 100): فیلم فروتن و درگیر کننده است اما در اصرارش برای باهوش بودن با هر چیز غیر مربوط یا اریجینالی بازی می کند.