اعتراف تلخ روزنامه‌ای که از جهانگیری سوپرمن ساخت

به گزارش بولتن نیوز ،کیهان از قول روزنامه سازندگی در گزارشی نوشت: «در مورد تاراج ارزی، دو عدد متفاوت وجود دارد؛ عده‌ای معتقدند 18 میلیارد دلار و گروه دیگری بر این باورند که 10 میلیارد دلار با سیاست توزیع ارز رانتی به باد رفته است...درباره رای‌گیری در هیئت دولت برای ارز 4200 تومانی نیز دو روایت بیان شده، یکی اینکه همه اعضای هیئت دولت یکصدا به ارز 4200 تومانی رای دادند و دیگر روایت اینکه از میان جمع وزرا تنها 4 نفر به این تصمیم رای ندادند و دیگران موافق بودند...گفته می‌شود در همان جلسه اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور اصرار داشته که این خبر را او اعلام کند. نوبخت هم به‌عنوان سخنگوی وقت دولت قصد داشته افتخار اعلام قیمت دولتی را به کارنامه‌اش اضافه کند و دیگرانی هم بدشان نمی‌آمده که این خبر به نقل از آنها در رسانه‌ها به گردش درآید».

این روزنامه زنجیره‌ای در ادامه نوشت: «لیست منتشر شده نشان می‌دهد 114 نفر به‌طور قطعی از این فساد برخواسته از دل دولت بهره برده‌اند».

این روزنامه مدعی اصلاحات با تاخیری 15 ماهه به جمع منتقدین دلار 4200 تومانی پیوسته و اعتراف کرده که دلار 4200 اقدامی‌ اشتباه و رانت 18 میلیارد دلاری، فسادی برخواسته از دلِ دولت بوده است.

گفتنی است در فروردین ۹۷ «اسحاق جهانگیری» معاون اول رئیس‌جمهور از دلار ۴۲۰۰ تومانی رونمایی کرد. یک تصمیم غیرکارشناسی که قیمت دلار را تا ۱۹ هزار تومان افزایش داد و ۱۸ میلیارد دلار از منابع ارزی کشور را در کشاکش چنگ سخت اقتصادی هدر داد.

لازم به ذکر است که روزنامه سازندگی- ارگان حزب‌ اشرافی کارگزاران- پس از اعلام دلار 4200 تومانی، تصویر جهانگیری را در لباس سوپرمن منتشر کرد و به تعریف و تمجید از دلار 4200 تومانی پرداخت. این در حالی است که در همان مقطع، کارشناسان و صاحبنظران با دلایل فنی و کارشناسی تاکید کردند که این تصمیم دولت،‌ اشتباه است.

ارگان دولت در شماره روز پنج‌شنبه نوشت: «قدرت دیپلماتیک تأثیرگذار وزیر خارجه در داخل هم مورد عصبانیت جریان‌هایی قرار گرفت که در واقع توان پیش بردن مقاصد کشور و دستیابی به منافع ملی را از طرق دیپلماتیک و تخصصی نداشتند و سعی می‌کردند با شعار و تبلیغ وارد نظام بین‌الملل شوند که اتفاقاً ورود این جریان هم به ضرر کشور بود و هم رسیدن کشور به آرمان‌های انقلاب را به تأخیر انداخت. بنابراین تیم دیپلماسی ایران به رهبری ظریف با اقدامات مخرب دو جبهه مخالف داخلی و خارجی روبه‌رو شد. گروهی در داخل با پیگیری برخی از برنامه‌ها سعی کردند در راستای پیشرفت کشور و نظام موانعی ایجاد کنند که مصداق عملی آن تهیه سریالی به نام «گاندو» بود که رسانه ملی پخش کرد. تهیه چنین سریالی در ادامه اقدامات تخریب‌کننده علیه دستگاه دیپلماسی بود که به دلیل عصبانیت از پیروزی‌های ایران در شش سال گذشته صورت گرفت.»

گفتنی است عراقچی اردیبهشت 98 در موسسه تفکرات راهبردی آنکارا گفته بود: «ستانده ایران از برجام نزدیک به صفر است.»

ایران افزود: «چه در این سال‌ها اسرائیل ضعیف، عربستان منزوی و امارات مجبور شد مواضع خود را تغییر دهد و آمریکا هم در پیگیری نظریه فروپاشی حاکمیت جمهوری اسلامی شکست بخورد چنان‌که ترامپ و وزیر خارجه‌اش رسماً اعتراف کردند به دنبال تغییر رژیم نیستند و می‌خواهند با ایران گفت‌وگو کنند.»

عقب‌نشینی دشمن ثمره ضرب شست‌های پی‌در‌پی مقاومت و استیصال محور شر بود، دیپلماسی لبخند و انفعال که باک هواپیمای آقای ظریف را هم پر نکرد.

در بخش دیگری از این مطلب آمده است: «استفاده مؤثر آقای ظریف از ظرفیت‌های موجود در آمریکا سبب شده است دیپلماسی ضد ایران در آمریکا و نظام بین‌الملل به حاشیه رفته و حتی سیاست فشار آمریکا بر ایران در داخل این کشور نیز زیر سؤال برود. در نتیجه توان تأثیرگذاری ظریف بود که حتی شاهدیم محور گاندو- پمپئو علیه ایشان تشکیل می‌شود؛ محوری که تلاش می‌کند مانع از آن شود که جمهوری اسلامی حرف صحیح خود را با زبان کم‌هزینه و نرم مطرح کند. این در حالی است که کشورها در قرن21 به این نتیجه رسیدند اگر می‌خواهند به اهداف خود برسند از یک زبان کم‌هزینه استفاده کنند... محور گاندو- پمپئو تلاش می‌کند، این دیپلماسی کم‌هزینه را تخریب کند و کشور را به پیگیری یک سیاست پرهزینه برای ملت و نظام جمهوری اسلامی وادار کند. به عبارت دیگر پیوند سعودی- اسرائیل- آمریکا و مخالفان داخلی نظام جمهوری اسلامی به پیگیری این سیاست پرهزینه برای ایران مستحکم‌تر از گذشته به کار خود ادامه می‌دهد.»

یک قلم هزینه این دیپلماسی به اصطلاح کم‌هزینه، تعطیلی برنامه هسته‌ای کشورمان بود که اگر هوشیاری و ایستادگی جریان انقلابی نبود، وطن‌فروشان مدعی اصلاحات تقلا داشتند که دولت توان موشکی و دفاعی و نفوذ منطقه‌ای را هم به آن بیفزاید.

اینها قبلا هم از پیوند منتقدان برجام و اسرائیل سخن می‌گفتند! و حال آنکه منتقدان از رویکرد اعتماد به دشمن و زیادی ستانده‌های آن انتقاد داشتند و اسرائیل از کمبود ستانده‌ها. این البته در حالی بود که خودشان سرمایه‌های اسرائیل‌اند. جیسون رضاییان یک «جاسوس آمریکایی» بود که گاندو با روایتی هنرمندانه اقتدار اطلاعاتی ایران علیه این خط نفوذ را به تصویر کشید. کنار هم قرار دادن گاندو و پمپئو ناشی از عصبانیت و آشفتگی مدعیان اصلاحات و تهی بودن از منطق و استدلال و خسارت محض برجام است که آن را فتح‌الفتوح خوانده بودند.

روزنامه اعتماد روز پنج‌شنبه در یادداشتی نوشت: «متأسفانه در كشور ما عادت شده كه به محض بروز مشكلات اقتصادي، انگشت‌ اشاره به سمت دولت روانه شود؛ البته اين امر به دليل وجود اقتصادي عموما دولتي و دخالت و شراكت بخش‌هاي دولتي و خصولتي در اغلب فعاليت‌هاي اقتصادي اين كشور بعضا اجتناب‌ناپذير است. اين در حالي است كه در اقتصادهاي توسعه‌يافته دولت تنها موظف به ايجاد بسترها و زيرساخت‌هاي مناسب و تنظيم و اجراي قوانين كارآمد به منظور ترويج رونق و افزايش رشد در اقتصاد است. دولت در ايران در مواردي مانند ورشكستگي موسسات مالي، تعديل نيرو يا عدم پرداخت حقوق كاركنان يا افزايش قيمت كالايي خاص متهم شماره اول است. حتي هنگام افزايش قيمت تخم‌مرغ يا سيب‌زميني، مردم و رسانه‌ها بدون مكث دولت را متهم كرده و طلب نظارت بيشتر مي‌كنند. اين طرز تفكر كه دولت بايد قادر به كنترل و نظارت فعالان خرد اقتصادي باشد و از آن طريق قيمت‌ها را كنترل كند، اساسا ‌اشتباه بوده و در گذشته در بسياري از كشورها امتحان شده و شكست خورده است.»

گفتنی است ادعای این روزنامه زنجیره‌ای در حالی است که چندی پیش عباس آخوندی وزیر سابق راه و شهرسازی دولت تدبیر و امید درباره عامل اصلی گرانی‌ها اذعان کرده بود که «امروز نه ارز فروش مقصر است، نه صادر‌کننده گوجه‌فرنگی و نه کسی که یک انبار پوشک دارد. مقصر سیاست‌های اقتصادی نادرست دولت است»

نکته اینجاست که ستاد مشترک اصلاح‌طلبان و دولت به هیچ وجه خود را در اوضاعی که خود پدید آورده مقصر نمی‌داند و این روزها برای مبرّی‌سازی و تطهیر خود حاضرند حتی «افتادن گربه از سر دیوار» را نیز به‌عنوان مقصّر گرانی معرفی کند. لازم به‌ اشاره است که اصلاح‌طلبان و دولتی‌ها هرگز در شب‌های انتخابات به این مقولات‌ اشاره نمی‌کردند.

ضمن اینکه با استدلال آنها! تمام گفته‌های این افراد در دولت پیشین نیز بی‌اعتبار و ‌هویت خواهد شد! 

روزنامه شرق در شماره روز پنج‌شنبه خود در مصاحبه‌ای به اینستکس پرداخته است. شرق در مقدمه این مصاحبه آورده است: «هشدارها و مهلت‌های تعیین‌شده از سوی تهران است که اروپا را به تکاپو واداشته تا بتواند سرانجام به این بازار سازوکار مالی رونق بخشد؛ سازوکاری که هنوز نتوانسته تهران را راضی کند و بیم آن می‌رود تعلل اروپا در شارژ این سیستم مالی– تجاری به پاره‌شدن عهدنامه بین‌المللی برجام بینجامد. از سوی دیگر، این‌پا و آن‌پاکردن اروپا در قوی‌کردن اینستکس دلیلی شده تا در داخل نیز نه فقط این سازوکار مالی را پوچ و توخالی قلمداد کنند که حتی برخی پا را فراتر گذاشته و از دولت خواسته‌اند  از برجام خارج شود!»

نکته قابل تامل در جملات بالا این است که این روزنامه طیف موسوم به اصلاح‌طلب به‌طور واضح می‌گوید که اروپا در حال وقت‌کشی است ولی باز به منتقدان اینستکس معترض است که چرا آنها این کانال مالی را پوچ و توخالی قلمداد می‌کنند. 

در بخشی دیگر فرد مصاحبه‌شونده گفته است: «با اتفاقی که رخ داد و آمریکا از برجام خارج شد... مهم‌ترین آسیب به پیمان‌ها و معاهده‌های بین‌المللی وارد شد چراکه پنج کشور دیگر به اندازه آمریکا وزانت نداشته و با خروج تنهایی آمریکا، همه امضاها، تعهدات و جایگاه، متزلزل و فرو پاشیده خواهد شد. بنابراین نکته حائز اهمیت این بود که این اقدام آمریکا بیش از آنکه متوجه تنبیه ایران باشد، متوجه تحقیر سایر قدرت‌های جهانی است که آن‌طور بایدوشاید، شأن و منزلت و جایگاه در برابر آمریکا را نداشتند.»

این نوشتار در ادامه افزوده است: «بنابراین اینستکس تلاشی بود در جهت اینکه حداقل دهن‌کجی به آمریکایی‌ها باشد که اگر  از این معاهده خارج شدی، به این معنی نیست که ما دیگر به آن واکنش نشان نداده و خنثی و منفعل عمل خواهیم کرد. بنابراین اینستکس تلاشی فعالانه از طرف اروپایی‌هاست برای اینکه به نوعی به تحقیر آمریکا پاسخ دهند. در واقع در گام اول هدف این بود که به  آمریکایی‌ها بگویند ما چشم و گوش بسته و مطیع تصمیمات شما در روابط بین‌الملل نخواهیم بود.»

آنچه خواندید تحلیل یک رسانه‌ ایرانی است که اکنون باید از اروپا طلب‌کار باشد اما با این تحلیل عملاً این گونه فرض شده که اروپا برای برجام دارد تاوان هم می‌دهد! حالا این را با نگاه یک رسانه آمریکایی مقایسه کنید که چندی پیش نوشته بود خروج آمریکا از برجام در هماهنگی کامل با اروپا صورت گرفته و اروپا و آمریکا یک نقشه را پیش می‌برند.