چه می شود که پهپاد امریکایی را می زنیم اما تورم را نه؟

گروه اقتصادی: باید این واقعیت را بپذیریم که موتور محرکه هر جامعه ای، گفتمانی است که در آن جامعه قالب است. مثال بارزش هم ژاپن است. که می گویند تلاش کردن، گفتمان مشترک این جزیره دورافتاده بد آب و هوای بدون امکانات خدادادی است که باعث شده الان این کشور را به عنوان یکی از کشورهای توسعه یافته جهان قلمداد کنیم.

به گزارش بولتن نیوز، اگر بخواهیم از این منظر به خودمان نگاه کنیم باید بگوییم که ما وضعیت منحصر به فردی داریم. سالهاست که در بخش های مختلف کشورمان، گفتمانهای مختلفی حاکم است. به عبارت دیگر، از نظر گفتمانی، در کشورمان با چندگانگی یا پلورالیسم گفتمانی مواجه هستیم. چندگانگی که باعث شده در حوزه های مختلف کشور، شاهد وضعیت های متفاوتی باشیم.

به عنوان مثال، سالهاست در حوزه اقتصادی، با وجود ادعای متفاوت دولتها، یک گفتمان مشخص حاکم است. وقتی به شرایط بانکی کشور نگاه می کنیم، وقتی به میزان دخالت مردم در امر اقتصاد نگاه می کنیم، وقتی به فرصت سرمایه گذاری داخلی و خارجی نگاه می کنیم و وقتی به برون داد تصمیمات اقصادی کشور در این سالها نگاه می کنیم مثل اشتغال، مثل تورم، مثل مسکن و غیره، بجز بعضی استثنائات، چیزی جز یک گفتمان معین را نمی بینیم.

و یا در حوزه سیاست. سالهاست در حوزه سیاسی، با وجود ادعای متفاوت دولتها، یک گفتمان مشخص حاکم است. همچنان گردش نخبگان در سیاست کشور بسیار سخت انجام می شود. همچنان شاهد حضور نسل قدیمی در حوزه اجرایی هستیم. همچنان شاهد نگاه طمع ورزانه به مسئولیت های سیاسی هستیم و وقتی اینها را در دولت های گوناگونی که شعارهای متفاوت می دادند بررسی می کنیم به چیزی جز حاکمیت یک گفتمان در این عرصه نمی رسیم.

و همچنین سالهاست در حوزه دفاعی، یک گفتمان مشخص حاکم است. که البته این یکی ربطی به دولتها ندارد. دولتهای مختلف که شعارهای مختلفی می دادند، هرچند در این بخش هم نظر داشتند اما از آنجا که تصمیمات حوزه دفاعی کشور در جایی دیگر گرفته می شود، چندان صاحب نفوذ در حوزه دفاعی نبودند. که اگر بودند معلوم نبود دو روز پیش، اصلا آن غول هوایی امریکایی را می زدیم یا نه و معلوم نبود آیا هواپیمای بقل دستی اش را هم می زدیم یا نه؟

اما سوال مهمی در اینجا وجود دارد. از بین این گفتمانها، کدام بیشتر به درد این مردم خورده؟ وقتی رویه جاری در اقتصاد و سیاست و فرهنگ و امور دفاعی را نگاه می کنیم، و وقتی نتیجه این رویه ها را می بینیم، به چه نتیجه ای می رسیم؟ به وضعیت کشورمان در حوزه های بالا نگاه کنیم. پاسخ روشن است. تنها راه نجات کشور، اتکا به توان داخلی و استمرار گفتمان مقاومت است.

انتهای پیام /#