احمدی نژاد دیگر چه باید بگوید تا با او برخورد شود؟

گروه سیاسی: تا کی باید صحبت های پر مغلطه محمود احمدی نژاد را رو کرده و بررسی کنیم، الله اعلم. اما فعلا که او در جریان فعالیت های سیاسی کشور قرار دارد و آزادانه هرکجا بخواهد می رود و آزادانه هرچه می خواهد می گوید. لذا لازم است به عنوان کمترین کار ممکن، حرف های مسئله دار او را بررسی کرده و ایرادت مندرج در آنها را بیان کنیم تا برای مخاطب معلوم شود این صحبت ها که ریشه های نظام را هدف قرار داده است، چه درون مایه سخیفی دارد.

به گزارش بولتن نیوز، احمدی نژاد در مصاحبه 28 بهمن ماه سال 97 با روزنامه آرمان گفت: «ما گفتيم اين قطعنامه‌هاي سازمان ملل كاغذ پاره است، شما اين قطعنامه‌ها را بخوانيد تا ببينيد كه درون آنها هيچ چيزي وجود نداشته است. اما سال 90 كه آمريكا و اروپا و نه سازمان ملل، به سراغ تحريم بانك مركزي رفتند، اعلام خطر كردم و براي رهبري و مجلس و خبرگان صحبت كردم و توضيح دادم كه اين تحريم‌ها را بايد جدي گرفت. تحريم نفت و بانك مركزي است و اينجا همه بايد محكم بايستيم و جلوي آن را بگيريم. اتفاقا همه ايستادند اما نه در مقابل آمريكا بلكه درمقابل دولت و هشدار به‌ هنگام ما را ناديده گرفتند. آنها به كشور آسيب زدند اما نمي‌خواهند مسئوليت آن را بپذيرند. در دولت اول تحريم‌ها، رقيق بود و هيچ تاثيري در اقتصاد ما نداشت. در شرايطي كه طرف مقابل در حال تهديد بود، به او جواب داديم و تحريم‌ها را كاغذپاره توصيف كرديم تا روحيه ملت حفظ شود و جنگ رواني دشمن هم در اقتصاد ملي اثر سوء نگذارد اما بعد از آغاز تحريم‌هاي آمريكا، چرا هيچ كس معترض نمي‌شود كه چه كساني و به دستور و طراحي چه فردي سفارت انگليس را اشغال كردند؟».

امیدواریم برداشت ما اشتباه باشد، اما متاسفانه آنچه از این حرفها می فهمیم، انداختن توپ تحریم و حمله به سفارت انگلیس، به زمین رهبر انقلاب است. لذا لازم است در باره این دو موضوع مهم، عین و اصل نظر رهبر انقلاب

را بیان کنیم تا ببینیم چه تفاوت عظیمی بین نظر معظم له با ادعاهای احمدی نژاد وجود دارد.

رهبر انقلاب در خصوص ماجرای تحریم ها در همان دوران احمدی نژاد فرمودند: «امروز استقلال ملت ما یک نمونه ی مثل زدنی در همه ی دنیا شده است. ما بایستی این استقلال را در همه چیز از خودمان نشان بدهیم. استقلال یعنی در مقابل حرکت قدرتمندان عالم، حالت انفعال به خود نگیریم. آنچه که منفعت ماست، آنچه که مصلحت ماست، آنچه که با هدف های ما و آرمان های ما منطبق است، آن را دنبال کنیم؛ زیر فشار تبلیغات دشمن و کار سیاسی دشمن قرار نگیریم. و ملت ما نشان داده که این قدرت را دارد که در مقابل فشارها مقاومت کند. یک دوره ای شرق و غرب عالم، دست به دست هم دادند و این ملت را زیر فشار یک جنگ سنگین و سخت هشت ساله قرار دادند، ولی ملت با کمال قدرت تحمل کرد. بعد از آن تا امروز، زیر فشارهای تبلیغاتی، زیر فشار تحریم اقتصادی قرار داشتیم. حالا تازه ما را به تحریم اقتصادی تهدید می کنند! کی بوده است که ما تحریم اقتصادی نداشته باشیم؟ ما همین پیشرفت های علمی در زمینه ی هسته ای و غیر این ها را در حال و هوای تحریم اقتصادی به دست آوردیم. این را غربی ها هم می دانند؛ می فهمند. البته در داخل متأسفانه، عده ای هستند که به قدری مجذوب و فریفته ی حرف غرب و تفکر غرب و مبانی غربند که حاضر نیستند بشنوند و قبول کنند؛ حتّی آنچه را هم که پیشرفت علمی در کشور به وجود آورده است، تا دیگران تصدیق نکنند، این ها قبول نمی کنند.

بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد 25 / 2 / 1386».

چندین سال است که ملت ما را تهدید می کنند که تحریم می کنیم، تحریم می کنیم، تحریم می کنیم- بارها هم تحریم کرده اند- به خاطر این است که چشم امیدشان به همین خصوصیت منفی ماست. ما اگر آدم های اهل اسراف و ولنگاری در خرج باشیم، ممکن است تحریم برای آدم مسرف و ولنگار سخت تمام بشود؛ اما ملتی که نه، حساب کار خودش را دارد، حساب دخل و خرج خود را دارد، حساب مصلحت خود را دارد، زیاده روی نمی کند، اسراف نمی کند. خوب، تحریم کنند.

بر یک چنین ملتی از تحریم ضرری وارد نمی شود. این نکته را از ماه رمضان به یاد نگه داریم و إن شاء اللَّه عمل کنیم.

خطبه های نماز عید سعید فطر

1386/07/21

این دو برش از صحبت های رهبر انقلاب را اگر در کنار بسیاری دیگر از بیانات ایشان درباره تحریم بررسی کنیم متوجه می شویم نظر معظم له درباره تحریم این است که آنها برای ما آزار دهنده هستند اما بخش کمی از مشکلات ما به تحریم ربط دارد. اگر تحریم به ما آزار می رساند بیشتر از هر چیز به ضعف درونی ما ربط دارد و این ضعف درونی، بیشتر از هرکسی به آنهایی برمی گردد که سالها در کشور ما مسئولیت داشتند اما این روزها چهره اپوزیسیون به خود گرفته اند.

در ماجرای حمله به سفارتخانه ها هم رهبر انقلاب در سال 67 فرمودند:

«البته من یک نکته‌ای را عرض کنم من شنیدم که بعضی‌ها رفتند سراغ بعضی از سفارتخانه‌ها. من الان دارم به شما ابلاغ می‌کنم، به عنوان مسئول دولتی و به عنوان امام جمعه و یک روحانی؛ به سفارتخانه‌ها نزدیک نشوید. این را بدانید که اگر شما از سیاست انگلیس یا سیاست آمریکا یا هر کس دیگری بدتان می‌آید راهش این نیست که یک عده‌ای بروند بی‌مهار از دیوار سفارتخانه بالا و به سفارتخانه ها‌نزدیک بشوند. بنده دارم پیش شماها شهادت می‌دهم که این قطعا و قطعا به ضرر اسلام و مسلمین و به ضرر جمهوری اسلامی است.

حالا مردم راهپیمایی می‌کنند، راه می‌روند، احساسات به خرج می‌دهند.

احساسات صادقانه و درست و منطبق با منطق، در این هیچ شکی نیست. ممکن است به خیابان‌ها بروند و به هر سیاستی هر چه نظرشان هست بگویند، اما به سفارتخانه‌ها نباید نزدیک بشوند، اینکه ممکن است دشمن خودش این کار را بکند. ممکن است برخی از عوامل نفوذی دشمن بیایند و در جمعیتی بیفتند، برسند به یک سفارتخانه‌ای از دیوار بروند بالا یک وسیله‌ آتشی بیندازند یا جایی را بشکنند، خراب کنند، بدانید این کار قطعا بد است و جرم است و به ضرر و اگر کسی آگاهانه این کار را بکند این خیانت است».

سالها بعد از این بیانات هم می بینیم که در جریان حمله به سفارت انگلیس و عربستان، ایشان فرمودند: «در قضیه اخیر اشغال آن سفارت خبیث، احساسات جوانان درست بود ولی رفتنشان درست نبود. من اجتماعات دانشجویی را تایید می‌کنم اما با تندروی در این اجتماعات مخالفم».

لذا می بینیم رهبر انقلاب صد در صد مخالف این اقدام بوده و هستند و این مخالفت، اصلا ربطی به سال های اخیر ندارد و مربوط به همه دوران مسئولیت ایشان در جمهوری اسلامی است. حال باید از احمدی نژاد پرسید چگونه به خودش اجازه می دهد اینقدر راحت به رهبر انقلاب موضوعاتی را نسبت دهد که خلاف واقع است؟ و باید پرسید رأفت نظام تا چه زمانی قرار است برای او پابرجا بماند؟ کی قرار است او بابت این حرفهای نسنجیده، مجازات شود؟ و احمدی نژاد چه بگوید با او برخورد می شود؟