زيرآب زني عجيب اصلاح طلبان

روزنامه فايننشال تايمز اخيرا نامه اي منتشر كرد كه در پاي آن امضاي كساني چون كديور، حقيقت جو، تريتا پارسي، رامين جهانبگلو و مهرزاد بروجردي در كنار اسامي پل پيلار (رئيس اسبق بخش خاورميانه در سازمان سيا) و جان ليمبرت (از جاسوسان سفارت آمريكا در تهران) و نيز آمريكاييان مخالف جمهوري اسلامي چون شائول بخاش، يرواند آبراهاميان و گري سيك ديده مي شد. در اين نامه از مقامات آمريكايي خواسته شده بود از جنبش سبز حمايت كنند و گروهك تروريستي منافقين را از فهرست سازمان هاي تروريستي خارج نكنند.

هرچند نفس امضاي مشترك برخي شبه اصلاح طلبان در كنار برخي مقامات اطلاعاتي و امنيتي و سابق آمريكا محل سؤال رسانه ها- حتي در ميان اپوزيسيون- قرار گرفت اما مسئله ديگر در اين ميان اين بود كه در واقع اين طيف شبه اصلاح طلب ضمن ارتباطات وثيق با عناصر اطلاعاتي و جاسوسي آمريكا، به وزارت خارجه و سرويس جاسوسي اين كشور پيغام مي دهند كه به جاي اميد بستن به گروهك منافقين، روي اين طيف متظاهر به اصلاح طلبي براي براندازي جمهوري اسلامي حساب و سرمايه گذاري كنند!! اين پيغام پس از آن ارسال شده كه دلالان سازمان منافقين در آمريكا تحركاتي را در كنار برخي ريخت و پاش ها و رشوه هاي مالي آغاز كردند تا چنين القا كنند كه هنوز حيات سياسي در ايران دارند و اپوزيسيوني موثر و قابل توجه(!!) محسوب مي شوند. همين امر ظاهرا باعث شده طيف شبه اصلاح طلب براي كنار زدن رقيب مرده در معارضه با جمهوري اسلامي، به ميدان بيايند.

شايد از همين زاويه نگاه هم بود كه حميد دباشي از عناصر اپوزيسيون مقيم خارج مي گويد درخواست از دولت آمريكا و انتشار چنين اعلاميه اي مي تواند به ضرر جنبش سبز تمام شود.
به گزارش «خودنويس» دباشي كه از امضاي اين اعلاميه خودداري كرده برخلاف امضاكنندگان مي گويد كه درخواست از دولت آمريكا و انتشار چنين اعلاميه اي نمي تواند به نفع جنبش سبز تمام شود.
وي مي گويد حاضر به امضاي اين اعلاميه نبوده است. دباشي گفت كه به تريتا پارسي گفته است با وجود اختلاف كامل با نظر سازمان مجاهدين خلق، اعتقادي به اعلاميه دادن و درخواست از دولت آمريكا و ديگر دولت هاي بزرگ براي چنين كاري ندارد. دباشي معتقد است چنين اعلاميه اي كه مدعي دفاع از جنبش سبز است، به خاطر رو آوردن به دولتي مثل دولت آمريكا به ضرر جنبش سبز خواهد بود.

روزنت نيزدر گزارشي به مقاله چندي پيش كديور و احمد صدري اشاره كرد كه نوشته بودند:«سازمان مجاهدين داراي هيچ پايه سياسي در داخل ايران نيست و از هيچ گونه حمايت واقعي از سوي ايراني هاي كوچه و خيابان برخوردار نيست زيرا سالهاي طولاني در عراق و تحت حمايت صدام حسين بوده است. اين گروه، اعتبار خود را كه شايد در زمان مخالفتش با حكومت شاه در داخل ايران داشته، زماني از دست داد كه نيروهايش تا پايان جنگ ايران و عراق در سالهاي 1980 تا 1988 به جانبداري از عراق جنگيدند. در نتيجه، سياستگذاران آمريكا بايسته است كه با توجه به دامنه محبوبيت سازمان مجاهدين خلق در داخل ايران، درباره لاف هاي دلالان سياسي اين گروه بدگمان باشند.»

البته درباره بدنامي و بي پايگاهي گروهك منافقين در ميان ملت ايران هيچ ترديدي وجود ندارد اما نكته اي كه روزنت و كديور عمدا مسكوت گذاشته اند اين است كه اين طيف هم دقيقا مانند منافقين دست به دامن مزدوري رژيم آمريكا شده و در واقع از يك دشمن مسلم و تاريخي ملت ايران مي خواهند مزدور ديگري را دور بيندازد تا اين جماعت شبه اصلاح طلب بتوانند جاي آن قبلي ها مزدوري و بيگاري بكنند.

كديور هم اكنون سايت نيمه تعطيل «جرس» را در سايه نشيني مهاجراني اداره مي كند و عملا تنها عضو «اتاق فكر كذايي جنبش سبز» در خارج- مطلب ادعايي كديور و مهاجراني و سروش و گنجي و بازرگان- محسوب مي شود. او از مرتبطين باند مهدي هاشمي و از به اصطلاح تئوريسين هاي اصلاح طلبي سكولار به شمار مي رود و پيش از اين بارها مبالغ كلاني را از نهادهاي آمريكايي دريافت كرده است.

کیهان