سوریه و آداب و رسومی که زورش به جنگ می چربد

به گزارش بولتن نیوز، هفت سال جنگ ویرانگر و مشکلات ناشی از آن کافی است تا هر جامعه ای بسیاری از رفتارهای خود را تغییر دهد یا به فراموشی بسپارد و در این میان خطر کمرنگ شدن آداب و رسومی که چندان ضروری به شمار نمی آید، بسیار بیشتر است.
بسیاری از رسومات جوامع انسانی در دوره خود از ضروریات زندگی و ملزومات جوامع به شمار می رفت، ولی در دوران مدرن جای خود را به ابزارها داد و فنآوری آن را به نیابت از هزاران و شاید میلیون ها انسان بر عهده گرفت.

**ماه رمضان در سوریه
ماه رمضان در سوریه به نیمه خود نزدیک می شود، در حالی که این کشور بیش از هفت سال است با آتش جنگی جهانی دست و پنجه نرم می کند که هیزم آن توسط بسیاری از کشورهای شرق و غرب و حتی برخی همسایگان آن فراهم شده است.
اما ملت سوریه به ویژه در شهرهایی که در این چند سال تحت حمایت ارتش و نیروهای هم پیمان بودند، کمتر تحت تاثیر حضور مستقیم تروریست ها قرار گرفتند و آداب و رسوم خود را بیشتر حفظ کردند.

** رسم سحری خوانی در شب های ماه مبارک
وقتی از رمضان در سوریه سخن می گوییم باید از شخصیتی یاد کنیم که در شب های این ماه مبارک ظاهر می شود.
وی هنرمندی است که فقط در طول ماه مبارک رمضان ظاهر می شود و به نمایش هنر خود می پردازد.
ابزار کار این هنرمند، یک طبل کوچک، یک عصا و صدایی رسا است که از ادغام همه آن ها هنری در خور تقدیر ارائه می کند.
این هنرمند که به آن ' المسحراتی' یا 'ابوطبله' می گویند همان سحری خوان است که همه آن را می شناسند. کسی که هر سال در ماه رمضان مردم منتظرش بودند تا آن ها را برای خوردن سحری، نماز و عبادت بیدار کند و با وجود وی که تنها ابزار بیدار شدن در سحر بود با خیال راحت سر بر بالین می گذاشتند.
حرفه او مردمی است و بر پایه کلمات و صوت خوش استوار است و ساکنان شهر دمشق مانند دیگر شهرهای سوریه خاطراتی شیرین از وی در یادها دارند.
هرچند که به دلیل ورود ابزارهای الکترونیکی دیگر نیاز چندانی به حضور سحری خوان در کوچه ها این شهر نیست ولی نسل هایی از جامعه سوریه حضورش را ضروری می دانند چرا که به رمضان آن ها رنگ و بویی معنوی تر می دهد.
هر سحری خوان منطقه فعالیت مخصوص خود را داشت که بر اساس مساحت محله و یا جمعیت ساکن در محله ها تقسیم و تعیین می شد.
سحری خوان کار خود را 2 ساعت پیش از اذان صبح آغاز می کرد، لباس محلی می پوشید و با طبل کوچکی که به گردن آویخته بود یا در دست داشت راهی کوچه ها می شد.
به خاطر تاریکی کوچه ها شخص دیگری نیز فانوس به دست وی را همراهی می کرد.
رفته رفته با ورود برق و روشن شدن کوچه ها، شخص فانوس به دست از این شغل کنار رفت و سحری خوان داستان ما به تنهایی کوچه ها را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت و با نوای ملکوتی خود، مردم را بیدار کرد.
وی در مقابل درب یا پنحره خانه هایی که صاحبان آن ها را می شناخت اندکی مکث می کرد و آن ها را با نام صدا می زد تا بیدار شوند.
سحری خوان در یک مرحله بر طبل کوچک خود می کوفت و در یک مرحله با صدای بلند می خواند: یا نایم وحّد الدایم ... یا نایم اذکر الله ... یا نایم وحّد الله ... قوموا علی سحورکم إجا رمضان یزورکم. ای خوابیدگان بیدار شوید و ذکر خدا گویید و خدا را عبادت کنید... برخیزید و سحری بخورید که رمضان به دیدار شما آمده است.
وی در طول گردش خود، پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت ایشان را نیز مدح می کرد.
در گذشته، همه مردم برای بیدار شدن به وی احتیاج داشتند ولی امروزه با ورود فناوری دیگر نیاز چندانی و به وی احساس نمی کنند.
سحری خوان در دمشق سه مرحله در کوچه ها و خیابانها گردش می کرد: مرحله نخست برای سحری خوانی در شب ها برای بیدار کردن مردم برای روزه داری. دوم، روزها برای جمع آوری غذا و کمک های مردم بر درب منازل و مغازه ها. و مرحله سوم، روزهای عید برای جمع کردن عیدی. در این روز طبل خود را نیز به عنوان مدرک شناسایی و شناسنامه به همراه داشت.
وی به همراه خود کیسه یا سینی بزرگی داشت که انواع غذاها را در آن می گذاشت و به خاطر این تنوع و احیانا مخلوط شدن غذاها بعدها به مثل تبدیل شد و به کار یا چیزی که با هم تناسبی ندارد می گویند: ' مثل غذاهای سحری خوان است'.
امروزه به جای دادن غذا بیشتر به سحری خوان ها پول می دهند.
کودکان سحری خوان ها را دوست داشتند و گاهی آن ها را دنبال می کردند و اشعاری برایشان می خواندند: 'أبو طبلة مرته (زوجته) حبلة... شو جابت؟ ما جابت شی... جابت جردون بیمشی! (ابوطبله -سحری خوان- همسرش باردار است ... چی به دنیا آورد؟... هیچی... موشی به دنیا آورد که راه می رود).
رسم سحری خوانی همچنان در محله های دمشق مرسوم است و بسیاری از مردم سحری خوانان را بخش جدایی ناپذیر ماه مبارک رمضان می دانند.
بازارها در سوریه در ماه مبارک رمضان رونق و جنب و جوش خاصی به خود می گیرند و مردم در آن ها به خرید مایحتاج عمومی خود به منظور تهیه غذا برای سحر و افطار اقدام می کنند.
شب نشینی در میان خانواده های سوریه در طول سال پدیده رایجی است، اما این پدیده در ماه مبارک رمضان رواج بیشتری دارد.
ادارات، موسسه ها و مراکز دولتی در سوریه در ماه مبارک رمضان با یک ساعت و نیم تاخیر کار خود را آغاز می کنند.
اما در بازارها اکثر مغازه ها ساعات اولیه روز بسته هستند و نزدیک ظهر صاحبان مغازه ها از راه رسیده و کرکره مغازه هایشان را بالا می کشند و هر چه که به غروب نزدیک می شویم، بازارها شلوغ تر می شوند و رفت و آمد مردم نیز در آنها بیشتر می شود.