کد خبر: ۴۹۳۱۰۲
تعداد نظرات: ۴ نظر
تاریخ انتشار:
حداقل یک آیه در روز/ 24 خرداد 96/

فدک صرفاً ازآنِ رسول الله بود

روایت شده است که رسول الله ص وقتی از جنگ خیبر فارغ شد، خداوند در دل اهالی فدک رعب انداخت و شخصی را نزد رسول خدا ص فرستادند و با ایشان در مورد نصف منطقه فدک مصالحه کردند؛ و فرستاده‌های آنها در خیبر یا در راه یا بعد از اینکه حضرت به مدینه رسید بر ایشان وارد شدند و حضرت از آنها پذیرفت؛ و لذا فدک، [نه جزء اموال عمومی‌ای که باید بین مسلمانان تقسیم شود، بلکه] صرفاً از آنِ رسول الله ص بود، چرا که هیچ سواره‌نظام و پیاده‌نظامی در آنجا گام ننهاد.
کافران و منافقان را اطاعت مکنگروه دین و اندیشه: حجت الاسلام دکتر سوزنچی از اساتید دانشگاه، هر روز یک آیه قرآن را با ترجمه و چند حدیث تفسیری و چند نکته در تدبر آن آیه منتشر می کند. بولتن نیوز نیز در راستای ترویج چنین اقدامات ارزشی این سلسله مطالب را به صورت روزانه منتشر می کند.

به گزارش خبرنگار بولتن نیوز، در مطلب روز 24 خرداد به آیه 27 سوره احزاب پرداخته شده و در آن آمده است: 
 
وَ أَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَ دِيارَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ وَ أَرْضاً لَمْ تَطَئُوها وَ كانَ اللَّهُ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديراً  
سوره احزاب (33) آیه 27
 
ترجمه
و به ارث شما درآورد زمین‌های‌شان و خانه‌های‌شان و اموال‌شان و زمینی را که بر آن نتاخته‌اید؛ و خداوند بر هر چیزی تواناست.
 
معانی لغات
«لَمْ تَطَئُوها»
ماده «وطأ» در اصل به معنای آماده‌سازی چیزی برای انجام کاری می‌باشد (معجم المقاييس اللغة، ج‏6، ص120) و برخی گفته‌اند در معنای آن نوعی استعلاء و تحت نفوذ قرار دادن لحاظ شده است (التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج‏13، ص136) .
 «وطئ برِجلیه» به معنای گام نهادن است (مفردات ألفاظ القرآن، ص875) و به نظر می‌رسد به خاطر کثرت استفاده آن در معنای «وطی برجله» کم‌کم «وطی» بتنهایی هم به معنای گام برداشتن به کار رفته است: «يَطَئوُنَ مَوْطِئاً يَغيظُ الْكُفَّار» (هر قدمی برمی‌دارند که کفار را به غیظ درآورد، توبه/120) چنانکه در آیه «لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تتَطَئُوهُمْ» (فتح/25) هم به معنای زیر پا ماندن و پایمال کردن می‌باشد. و در آیه «إِنَّ ناشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئاً» (مزمل/6) عبارت «أَشَدُّ وَطْئاً» به معنای «اثبت قیاما: استوارتر و ثابت‌قدم‌تر» می‌باشد (معاني القرآن، ج‏3، ص197)
«مُوَاطَأَةُ» به معنای «موافقت» و همانند هم کردن است (یُحِلُّونَهُ عاماً وَ يُحَرِّمُونَهُ عاماً لِيُواطِؤُا عِدَّةَ ما حَرَّمَ اللَّهُ‏، توبه/37) و گفته‌اند اصلش این بوده که کسی گام‌هایش را دقیقا در جای گام‌های رفیقش بگذارد. (مفردات ألفاظ القرآن، ص875)
این ماده و مشتقاتش در قرآن 6 بار به کار رفته است.
عبارت «لَمْ تَطَﺀـُوها» در اصل به صورت «لم + تطئون + ها» بوده است که چون حرف «لم» بر «تطئون» وارد شده، آن را مجزوم کرده و حرف «ن» ساقط شده است. و جایگاه نحوی این عبارت «نعت» (= صفت) است برای «أرضاً».
 «دیار»
از ماده «دور» و جمع «دار» (به معنای خانه) است که قبلا در جلسه161 درباره این کلمه توضیح داده شد.
 
حدیث
1) روایت شده است که پیامبر ص اموال غیرمنقول (زمین‌ها و مزارع و ...) آنها [بنی‌قریظه] را برای مهاجران قرار داد.
انصار ابراز نارضایتی کردند، حضرت پاسخ داد که شما در منزل‌های خودتان هستید [شما ملک و زمین برای سکونت دارید، اما مهاجران خانه و کاشانه‌شان را رها کرده‌اند.].
عمر گفت: آیا [فقط] خمس آن را معلوم نمی‌کنی آن گونه که در جنگ بدر [فقط درباره خمس آن] چنین کردی [و بقیه را به عنوان غنیمت جنگی صرفا به خود رزمندگان واگذار نمودی؟]
فرمود: خیر، این [= سرزمینی که بدون جنگ و خونریزی به دست آمده است] اختیارش کاملا به من داده شده است.
أنوار التنزيل (بیضاوی)، ج‏4، ص230؛ كنز الدقائق، ج‏10، ص358

2) از امام صادق ع درباره غنیمت سوال شد؛ فرمودند: خمس آن را باید جدا کنند [و به پیامبر ص و امام ص یا نایب آنها بدهند] و بقیه‌اش بین کسانی که در میدان جنگ حضور و مشارکت داشته‌اند تقسیم می‌شود؛ اما فیء و انفال [جاهایی که بدون جنگ به دست آمده] صرفاً از آن رسول خدا ص است.
تهذيب الأحكام، ج‏4، ص133

3) از امام صادق ع روایت شده است: انفال هرسرزمینی است که در آن خونی ریخته نشد یا قومی در مورد آن مصالحه کردند و به دست خودشان آن را تحویل دادند؛ و هر زمین غیرآباد یا صحراهای غیرمسکونی همگی آنها از فیء محسوب می‌شود؛ و انفال از آنِ خدا و رسول ص است (انفال/1) و هر آنچه از آنِ خدا باشد، از آنِ رسول ص است که آن را در هر جا که صلاح بداند، مصرف می‌کند.
تهذيب الأحكام، ج‏4، ص133

4) روایت شده است که رسول الله ص وقتی از جنگ خیبر فارغ شد، خداوند در دل اهالی فدک رعب انداخت و شخصی را نزد رسول خدا ص فرستادند و با ایشان در مورد نصف منطقه فدک مصالحه کردند؛ و فرستاده‌های آنها در خیبر یا در راه یا بعد از اینکه حضرت به مدینه رسید بر ایشان وارد شدند و حضرت از آنها پذیرفت؛ و لذا فدک، [نه جزء اموال عمومی‌ای که باید بین مسلمانان تقسیم شود، بلکه] صرفاً از آنِ رسول الله ص بود، چرا که هیچ سواره‌نظام و پیاده‌نظامی در آنجا گام ننهاد.
السقيفة و فدك، ص97؛ شرح نهج البلاغة لابن أبي الحديد، ج‏16، ص210

تدبر
1️⃣ مسلمانان در جنگ احزاب مورد هجومی همه‌جانبه قرار گرفتند، هم از جانب دشمن بیرونی، و هم از جانب هم‌پیمانان داخلی؛ اما با استقامتی که به خرج دادند، نه تنها هر دوی آنها شکست خوردند، بلکه خداوند آنها را وارث زمین‌ها و خانه‌ها و اموال آنها کرد؛ و حتی سرزمین‌هایی که برایش جنگی نکرده بودند نیز به دست آنها افتاد.
پس ببینید که خداوند بر انجام هر کاری تواناست.
ثمره اخلاقی اجتماعی
در محاسباتتان صرفاً بر اساس معیارهای مادی نیندیشید.
اگر وعده خدا را باور کنید، خدای که بر انجام هر کاری تواناست، قطعا می‌تواند به وعده‌اش عمل کند، هرچند تمام محاسبات ظاهری خلاف آن باشد.

2️⃣ درباره اینکه منظور از «زمینی که بر آن نتاخته‌اید» چیست، مفسران چند گونه نظر داده‌اند.
الف. به معنای اینکه «هنوز بر آن نتاخته‌اید و بعدا آن را فتح می‌کنید»؛ و آنگاه در اینکه منظور کجا بوده، چند نظر مطرح شده است:
الف.1. منظور جایی است که هنوز بر آن نتاخته‌اید، یعنی سرزمین‌های خیبر، که خداوند بعد از بنی‌قریظه آن را بر مسلمانان گشود. (ابن زيد و يزيد بن رومان و مقاتل؛ به نقل مجمع البيان، ج‏8، ص551)
الف.2. منظور مكه است. (قتادة؛ به نقل مجمع البيان، ج‏8، ص551)
الف.3. منظور سرزمین‌های ایران و روم است. (حسن بصری؛ به نقل مجمع البيان، ج‏8، ص551)
الف.4. منظور هر سرزمینی است که تا روز قیامت توسط مسلمانان فتح شود. عكرمة؛ به نقل مجمع البيان، ج‏8، ص551)
ب. به معنی اینکه اساساً بدون اینکه بر آن بتازید و جنگی رخ دهد، به دست شما می‌افتد. (ابومسلم؛ به نقل مجمع البيان، ج‏8، ص551) که در این صورت هم معنا می‌شود با مضمون «ما أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ خَيْلٍ وَ لا رِكاب: براى [گرفتن] آن اسب و شترى نتاختيد‏؛ حشر/7).
توجه
در میان اهل سنت، دیدگاه سومی هم مطرح شده، و آن اینکه کنایه از زنان آنها باشد.
 این سخن را ابن‌ابی‌الحدید به عنوان یکی از کنایه‌های قرآن ذکر کرده است: (شرح نهج البلاغة، ج‏5، ص16)  ولی برخی دیگر از اهل سنت، همانند زمخشری (الكشاف، ج‏3، ص534) و ابوحیان (البحر المحيط في التفسير، ج‏8، ص: 47) چنین برداشتی را از بدعت‌های تفسیری دانسته‌اند.

انتهای پیام/*

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

انتشار یافته: ۴
در انتظار بررسی: ۴
غیر قابل انتشار: ۳
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۰:۳۷ - ۱۳۹۶/۰۳/۲۶
14
2
به پایگاه خبری بولتن نیوز در باره:/ فدک صرفاً ازآنِ رسول الله بود / جمعه 26/03/1396 ساعت:
---
بوی تفرقه در زمان نیاز به وحدت؟؟؟!!!
---
تکرار پرداختن به مسئله فدک با توجه به گذشت پیش از 1400 سال از وفات انسانهای ذی ربط اصلی بجز سوژه دادن به دست دشمنان وحدت جهان اسلام برای تعمیق شکاف میان نسلهای متعاقب پیروان مذاهب اسلامی که هیچ دخلی در این مسئله نداشته اند و سوق دادن این جریان بر ضد رویکرد وحدت آفرین نظام مقدس اسلامی در ج.ا.ا چه سود و بازده مثبت وسازنده ای می تواند داشته باشد؟؟؟!!!
در زمانی که کفتارهای لاش خور صهیونیسم و استکبار و پس مانده خورهای این لاش خورها سخت در صدد تکه پاره کردن جهان اسلام اند تلاش خدا پسندانه برای ایجاد وحدت میان کشورهای این جهان باید اولویت اول همه ی مؤمنان صادق وفا دار به اسلام ناب محمدی باشد.
هر حرکت تفرقه بر انگیز در جهان اسلام نشانه ی نفوذ نهان عوامل دشمنان چپاول گر لدود در میان مردم این جهان است.
پاسخ ها
ناشناس
| Germany |
۱۰:۳۷ - ۱۳۹۶/۰۳/۲۶
تکرار پرداختن به مسئله فدک با توجه به گذشت پیش از 1400 سال از وفات انسانهای ذی ربط !!!!....

آقا سارا با چراغ خاموش بازگشته دوسته عزیزه ما! پایه تخت چند قلمه مشغول است.
..ایجاد وحدت میان کشورهای این جهان باید اولویت اول همه ی مؤمنان صادق وفا دار به اسلام ناب محمدی باشد....
احتمالا ایشان از اسلام ناب محمدی فقط اسمی شنیده است. که اگر مطلع بود نظرات امام خمینی ق س را مطالعه نموده بود و. میدانست که با کسانیکه غاصب حکومت آل علی ع هستند نمیشود به قیمت فروش و زدن چوب حراج به تشیع حتی اتحاد نمود و خیانت کرد.وحدت با چه کسانی! کسی که حاضر نیست خیانت تاریخی را بپذیرد و گوش شنوا برای حرف حق ندارد با او سر چه چیز وحدت کنیم؟ مثل دفاع از سران فتنه آنهم با توسل به آیات و احادیث.
ناشناس
|
Canada
|
۱۹:۵۲ - ۱۳۹۶/۰۳/۲۶
16
1
فدک گویم فقط مال ایشان باشد به من انسان امروزی چی؟بین ال نهرین مال ایران بود ؟
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۰:۳۲ - ۱۳۹۶/۰۴/۲۲
0
0
بشری که قرآن و عقل و سیره ی مشهور پیامبر اکرم (ص) و حضرت علی (ع) را پس می زند برای او مهم نیست که سخن او در محکمه ی خدا و بشر ارزش و خریدار داشته باشد یا نداشته باشد ، مهم نزد این بشر خود خدا پندار اطاعت از اوامر شیطان است.
نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین