معضل بیکاری و سرنایی که از سر گشاد می زنیم

به گزارش بولتن نیوز، جواد غیاثی روزنامه نگار کشورما در مطلبی تحت عنوان "معضل بیکاری و سرنایی که از سر گشاد می زنیم" که در روزنامه خراسان و کانال تلگرامی خود منتشر کرده نوشت:

 

آنگونه که روز چهارشنبه (17 خردادماه) اعلام شد، طرح کارورزی که در بحبوحه انتخابات رونمایی شد قرار است از ابتدای تابستان وارد فاز اجرایی شود. طرحی که هدف اصلی اش پر کردن خلاء کم مهارتی و کم تجربگی نیروی کار است. طبق برنامه انتخاباتی دولت دوازدهم قرار است از محل این طرح سالانه 150 هزار شغل ایجاد شود و سالانه 160 میلیارد تومان اعتبار هم نیاز دارد.

البته همه می دانند که این طرح جدید نیست و قبلا تحت عنوان استادشاگردی اجرایی شده و عملا موفق نبوده است. حال چه شده است که دوباره سراغ این طرح رفته ایم جای سوال دارد. البته نمی توان انکار کرد که عدم تطبیق آموزش های دانشگاهی با نیازهای بازار کار یک معضل اقتصادی کشور است اما در این موضوع هم تردیدی وجود ندارد که گلوگاه اشتغالزایی در کشور جای دیگر است.

توضیح اینکه می توانیم اطراف خود بگردیم و ببینیم آیا بنگاهی (خدماتی یا تولیدی) در اطراف ما وجود دارد که به دلیل پیدانکردن نیروی کار تحصیلکرده با مهارت مناسب، بخشی از تولید خود را معطل نگه داشته باشد؟ نه تنها جواب این سوال منفی است بلکه طی سالهای گذشته تاکنون بخش بسیاری از ظرفیت تولید کشور، نیروهای باتجربه خود را اخراج کرده یا به مرخصی اجباری می فرستند. علت هم روشن است؛ بازاری برای فروش کالاهایشان ندارند. همین تحلیل ساده نشان می دهد گلوگاه ایجاد شغل در کشور مهارت آموزی نیست (اگرچه یک مسئله هست)، بلکه تولیداتی است که بازاری ندارند.

راهکار گذر از این گلوگاه هم بعد از افزایش قدرت خرید مردم (تحریک تقاضای داخلی)، حمایت از صنایع برگزیده اشتغالزا به منظور تولید کیفی و توسعه صادرات (افزایش تقاضای خارجی) است.  عجیب است که طرح تکاپو توسط دبیرخانه یونیدو در ایران دقیقا بر همین گلوگاه تمرکز کرده اما به دلیل عدم اجماع نظر تیم اقتصاد دولت، در ابعادی کوچک و بسیار کند در حال اجراست  و در این شرایط یک طرح حاشیه ای مثل کارورزی به متن می آید. دلیل، انتخابات بود یا موضوع دیگر نمی دانم، فقط می دانم که سرنا برعکس گرفته و می دمیم؛ چشم بر گلوگاه اصلی بسته ایم و قسمت گشادتر جاده را عریض تر می کنیم!