ضدانقلابي‌هاي فراري به دردسر افتادند

عناصر فرصت طلبي كه با ژست معارضه با جمهوري اسلامي به غرب مي گريختند و درخواست پناهندگي سياسي مي كردند، با مشكلات جدي مواجه شده اند.
گزارش رسانه هاي گوناگون غربي حاكي از آن است كه به دنبال فروكش كردن اغتشاش هاي خياباني و نااميدي سرويس هاي جاسوسي غربي از اين تحركات، اعطاي پناهندگي به عناصر فراري هم با محدوديت ها و سخت گيري هاي فراواني مواجه شده است به نحوي كه برخي از اين افراد مجبور به تجمع توأم با اعتراض در شماري از پايتخت هاي اروپايي به ويژه لندن شده اند.
به گزارش گاردين 4 تن از اين افراد در اعتراض به رد درخواست پناهندگي شان از دولت انگليس، مدعي اعتصاب غذا و تحصن شده اند.


يكي از اين افراد درباره علت اعتراض خود مي گويد: «هيچ كس در انگليس به حرف ما گوش نمي دهد و كسي علاقه اي به آنچه ما مي گوييم از خود نشان نمي دهد، بنابراين ما چاره ديگري نداريم.» اين گونه اقدامات نشانگر افزايش حس نااميدي و يأس در ميان افراد فراري است.
نشريه فرانسوي لاووا دونور نيز از اوضاع فلاكت بار يك تيم از عناصر فراري خبر داده كه قرار بوده به لندن بروند اما سركيسه شده و در جنگلي در فرانسه غال گذاشته شده اند. آنها مي گويند 35 هزار يورو پرداخته اند تا به لندن برسند و تابعيت بگيرند اما فردي كه آنها را به مقصد مي برده، در نزديكي پاريس پياده شان كرده و گفته اينجا لندن است! 50 نفر از اين قبيل در داخل جنگلي در شهر «تنگم» به سر مي برند.
افزايش تعداد كلاهبرداراني كه با ادعاي حضور در آشوبهاي خياباني ايران در سال 88 به دنبال دريافت پناهندگي از كشورهاي اروپايي و آمريكا بودند، سبب شده تا غربي ها هم ديگر نسبت به اين ادعاها واكنشي نشان ندهند؛ تا جايي كه دولت انگلستان اعلام كرده كه به زودي اكثر اين افراد را اخراج خواهد كرد.


چندي پيش هم يك بلاگر ساكن آمريكا مطلب جالبي را درباره علت حضور خود در تجمعات جريان سبز عليه جمهوري اسلامي ايران در اين كشور بيان كرد كه نشان مي داد گرفتن پذيرش اقامت در كشورهاي غربي، اصلي ترين علت مطرح كردن ادعاهايي عليه جمهوري اسلامي ايران است.
نويسنده وبلاگ «نسوان معلقه» در اين زمينه نوشته بود: گرين موومنت (جنبش سبز) خيلي چيز خوبي است؛ خاصه اگر دستاويز گرين كارت (كارت اقامت دائم در آمريكا) گرفتن هم بشود. براي همين هم سال گذشته هر وقت تجمعي بود، ما هم مي رفتيم، يك دستبند سبز هم به مچ دستمون بسته بوديم. بعد يكي از بچه هايي كه كهنه كار سياسي است، هي ازمون توي زواياي مختلف عكس گرفت. بعد هم به ما يك وكيل خوب معرفي كرد. وقتي تلفني با وكيل حرف زديم گفت كه «فقط موارد واقعي را قبول مي كند» و ما توي دلمون به اين كهنه كار سياسي فحش داديم كه مگه ما را از قبل معرفي نكرده بودي كه چقدر واقعي هستيم. بعد اين دوست ما گفت بچه جان، خام هستي ديگه، حالا كو تا پخته شي؟ كهنه كار شي؟ و گفت اين وكيل بايد اينجوري بگه وگرنه دفتر وكالتش را پلمب مي كنن؛ خودش مي دونه، كار بلده. خلاصه ما با اين وكيل خوب يك سناريوي خوبتر نوشتيم و تمرين كرديم و آخر سر هم با يك سري عكس واقعي از يك صحنه جعلي و اين وكيل كاربلد رفتيم اداره مهاجرت و در همان اولين جلسه پناهندگي گرفتيم. خدائيش وكيلش خيلي خوب بود، اينقدر كه هيچ كس از ما نپرسيد شما كه با پاي خودتون و با ويزا اومديد توي اين كشور، چي شد يك دفعه در معرض خطر قرار گرفتيد و بايد بهتون پناهندگي بديم؟ شماها كه هنوز با دولت مكرم جمهوري اسلامي ايران مراودات مالي داريد، پناهندگي مي خواهيد چي كار؟ شماها كه با پاسپورت آمريكايي تا تركيه مي رويد، بعد با پاسپورت ايراني مي رويد به مامان و بابا سر مي زنيد، پناهندگي ديگه چه صيغه ايه؟


چندي قبل يكي از كاربران فيس بوك نوشته بود ما كه وابستگي خودمان را به آمريكا و اسرائيل نفي مي كنيم در مقابل اين سؤال چه پاسخي داريم كه تنها راه اعتماد اداره مهاجرت آمريكا به ما، اثبات همراهي ما با جنبش سبز است؟! من كه از اينهمه تحقير خجالت مي كشم. خدا كند فك وفاميلمان در ايران متوجه نشوند كه ما در اينجا به چه خواري و ذلتي افتاده ايم.

كيهان