پرده برداری از رازهای هیجان انگیز

به گزارش بولتن نیوز، اهمیت و اعتبار مت ریوز با انتخاب وی برای کارگردانی قسمت جدید «بت من» فزونی گرفته و با این که این فیلم زودتر از سال ۲۰۱۸ اکران نخواهد شد اما نشان می دهد استودیوهای هالیوودی برآوردهای لازم را از وی داشته و به یک جمع بندی قابل تکیه از قابلیت های او رسیده اند.

برخی می گویند مت ریوز همپا با هنرمندانی همچون دیلان کلارک و البته اندی سرکیس به سلطان فیلم های ساینس فیکشن و حوادث فانتزی تبدیل شده است و در این صورت باید به گذشته سفر کرد و توضیح داد که فیلم اورژینال و اولیه «سیاره میمون ها» که چارلتون هستون فقید رل اول آن را ایفا می کرد، در سال ۱۹۹۰ اکران و با موفقیتی عظیم همراه شد ولی دو اثر دنباله ای که برای آن فیلم در ادامه دهه ۱۹۷۰ ساختند، فیلم های ضعیفی از آب در آمدند. تیم برتون مدرن گرا و مردی از چهار نسل بعد در سال ۲۰۰۱ ورسیون تازه ای از «سیاره میمون ها» را عرضه و ناگهان همه چیز را از نو آغاز کرد و پی آمد آن ساخت یک فیلم  دنباله ای دیگر اما بهتر برای این فرانچیز دیرپا به نام بپاخیزی «سیاره میمون ها» در سال ۲۰۱۱ بود که البته برتون از این پروژه پرهیز کرد. پس از آن «طلوع سیاره میمون ها» هم متولد شد و حالا قسمت جدیدی به نام «جنگ بر سر سیاره میمون ها» ساخته شده که قرار است تابستان سال بعد به نمایش در آید. مت ریوز که «طلوع سیاره میمون ها» را کارگردانی کرد، در فیلم جدید نیز کارگردان و یکی از سناریست ها است و در نتیجه او که به رغم مشارکت تمام عیار دیلان کلارک و اندی سرکیس در این فیلم های دنباله ای جدید سردمدار اصلی این فیلم ها به حساب می آید، بهترین گزینه برای پاسخگویی به سوالات موجود درباره این سری فیلم ها است و این در حالی است که هیچکس فراموش نمی کند که اندی سرکیس که از نمادهای فیلم های فانتزی دهه های اخیر مانند «ارباب حلقه ها» و «جنگ ستاره ها» بوده و در قالب کاراکترهایی مثل یودا جلب نظر کرده، در فیلم های جدید «Planet of The Apes» نیز با ایفای رل کلیدی سزار در سیستم معروف و فوق مدرن موسوم به فیلمسازی موشن کپچر سهمی چشمگیر در شکوفایی این آثار دارد.

ـ وقتی به یک پروژه بسیار دل می بندید، احساسی که گفتید هرگز از شما جدا نمی شود. رازهایی در تمامی این فیلم ها وجود دارد که باید با روالی هیجان انگیز از آنها در جریان تشریح قصه پرده برداری کنید و همین مسئله پایه گذار اضطراب مورد بحث است.

ـ‌ بله همین طور است وحتی قسمتی از کار ما در لابلای تصاویر و در ظرایف تصویربرداری تا حدی قابل رویت است. اما این را بدانید که برای نقش هایی که سرکیس بازی می کند و آن موجودات کوچولوی هوشمند چاره ای جز سپردن تصویر سازی ها به کامپیوتر وجود ندارد زیرا کمتر موجودی واقعاً این قدر کوتاه قد است که کاراکتر سزار در فیلم ما هست. ما تصاویر چهره سرکیس را می گیریم و سپس آن را به کامپیوتر می سپریم و آنجا به صورت و قالب و اندازه سزاری در می آید که در این فیلم ها می بینیم. کاراکترهای یودا و امثال آن نیز با بازی سرکیس در سایر فانتزی های بسیار پرفروش این عصر با همین تصویر سازی های کامپیوتری حاصل آمده اند و اصولا بدون این گرافیک ها به مقصودمان نمی رسیم.

ـ طی این سالها من با دیدن فیلم های دیگری که با همین سیستم ساخته شدند، به برداشت های بهتر و بیشتری از اصول تدوین آنها رسیدم و یکی از آنها بازسازی «کینگ کنگ» در سال ۲۰۰۶ توسط پیتر جکسون نیوزیلندی بود. در آن زمان من به نحوه حضور اندی سرکیس در آن فیلم دقیق شدم و البته از برخی نکات آن هم سر در نیاوردم و از آنها که فهمیدم برای خودم یادداشت برداری جهت کارهای آینده ام کردم. با این اوصاف وقتی «بپاخیزی سیاره میمون ها» را می ساختیم، در عین اشراف بر کلیت کار قسمتی از امور فنی را درک نمی کردم و هنوز با آن مشکل داشتم. با این حال توضیحات بخش فنی ما، این روند پیشرفته دیجیتال را تا حدی برای من روشن و انجام کارها را امکان پذیر کرد. ما از طریق هنرهای اندی سرکیس هم احساسات کاراکتر سزار را به بیننده ها انتقال می دهیم و هم آنچه را که به لحاظ فیزیکی حول و حوش او روی می دهد. اندی سرکیس از اکثر ما مسن تر است ولی میزان کار روی کاراکتر و چهره او به حدی در این فیلم ها زیاد بوده که شبیه به چیزی مثل یک فرزند برای ما شده است.

ـ طبعا کاری دشوار بود و به همین سبب به عنوان کارگردان به همگان گوشزد کردم که چقدر تلاش هایشان مهم و موفق بوده و چه میزان باید بکوشیم تا روند اتفاقات را در فیلم جدید هم ادامه بدهیم و به نقاط و اهداف مورد نظر برسیم. من اعتقاد دارم که نحوه کار روپرت وایات در فیلم «ظهور سیاره میمون ها» عالی بود و در مورد تمامی افرادی هم که در گذشته در ارتباط با این فرانچیز کار کرده اند همین احساس را دارم و به آنها هم ابراز ارادت می کنم اما به عنوان مسوول «طلوع سیاره میمون ها» و همچنین «جنگ بر سر سیاره میمون ها» باید خط ها و روال هایی را طی می کردم که به صلاح می دانستم و آنچه را که حس و غریزه ام به من می گفتند، مبنا می گذاشتم. این که به حدود و ثغور کار قبلی ها می رسیدم، دیگر کافی نبود و اگر می خواستم موفق تلقی شوم، باید از آن محدوده ها می گذشتم.

ـ مشکل فیلم های دنباله ای این است که همگی به گونه ای وامدار یکدیگر و مرتبط با هم هستند و یک نفر به تنهایی نمی تواند همه چیز آنها را در ارتباط با یکدیگر تعیین و تکلیف کند و کار به افراد و ایده های مختلف ارتباط می یابد. سالها است که فرانچیزها و سری فیلم های مرتبط با یکدیگر نیز یک دنباله سازی صرف نیستند و برخی فیلم ها که در وسط یک فرانچیز سر بر می آورند، نوعی بازگویی اتفاقات از آغاز تا پایان هستند و همه چیز را از نو شروع و تعریف می کنند و این به سبب وجه اقتصادی ماجرا است. یعنی فروش زیاد یک ایده و یک اثر هنری هر چیز مرتبط با آن را ترسیم می کند و اگر استودیوها لازم ببینند، در عین ضروری بودن ساخت یک قسمت دنباله ای برای فرانچیزشان و ادامه دادن خط فیلم قبلی، دست به تهیه فیلمی می زنند که جمع بندی تمام اتفاقات قبلی و به قولی استودیوهای سینمایی یک Reboot است و کسی هم نمی تواند مقابل آنها بایستد و مانع کارشان شود. پول هنگفتی که این فیلم ها نوید می دهند، انجام هر کاری را در ارتباط با آنها موجه و ضروری می سازد.