آشنایی با کشورهای صاحب سبک در سینما: اتریش

به گزارش بولتن نیوز، سینمای اتریش به خاطر موقعیت جغرافیایی و نزدیکی به آلمان و همچنین دارا بودن فرهنگ خاص وینی که یک کالت آوانگارد بود در سالهای اولیه ظهور سینما بسیار رشد کرد.

با این همه جنگ جهانی دوم ریشه تمام این فرهنگ‌ها را خشکانید و با اشغال اتریش توسط آلمان نازی، سینمای اتریش نیز به محاق رفت.

 

در اواخر دهه‌ی 20 گئورگ ویلهم پابست(1885-1967) به عنوان یکی از استعدادهای سینمای اتریش معرفی شد. با اینهمه اگرچه تلاش‌های او باعث شد فیلم‌های ماندگاری مانند "اسرار یک روح" و "جعبه پاندورا"خلق شوند اما بدلیل وقایع اجتماعی بعد از جنگ جهانی اول سینمای اتریش به بیش از یک کارگردان طراز اول احتیاج داشت.

در اواخر دهه 40 عمده‌ی فیلمسازان طراز اول اتریش به آمریکا کوچ کردند و هر یک به نوبه خود تاریخ ساز شدند. از این میان فریتز لانگ(1890-1976)، بیلی وایلدر(1906-2002) و فرد زینه من (1907-1997) قابل اشاره اند.

سینمای اتریش تا حدود سالهای 1925 هنوز تحت تاثیر سینمای آلمان و به ویژه سبک اکسپرسیونیسم بود. آثار پابست به نحوی انتزاعی پیشرو این سبک از سینما بودند اما سپس سبک رئالیسم نوین که بیشتر به خلق و خوی مردم نزدیک بود جایگزین گردید.

پس از جنگ و حدود سالهای 1946 دیگر خبری از فیلمسازان صاحب سبک نبود. بسیاری یا در سینمای آمریکا مشغول کار شده بودند و به سبب گرفتن تابعیت آمریکایی دیگر اتریشی به شمار نمی‌آمدند و دیگر اینکه واردات فیلم به اتریش رمقی برای اعتلای سینمای دهه‌های پیش باقی نمی‌گذاشت.

در سال 1960 جشنواره فیلم وین پا گرفت و باعث شد سینمای اتریش نیز تکانی بخورد. ویناله در حقیقت مهمترین جشنواره‌ی سینمایی غیر رقابتی اروپااست و محلی است برای شناسایی و رشد استعدادهای اتریشی و اروپایی.

در سالهای دهه 80 و با حضور موفق آرنولد شوارتزینگر در سینمای آمریکا دوباره خاطره‌ی مهاجرت بزرگان سینمای اتریش  در دهه 40 زنده شد.

با اینهمه مدتی گذشت و بزرگانی مانند میشائیل هانکه در سینمای اروپا و جهان درخشیدند. هانکه متولد باواریا اما مقیم اتریش است و در حال حاضر معتربرین فیلمساز اتریشی است که هم نخل طلای کن را برده و هم به اسکار رسیده است. و فیلم‌های او نظیر ربان سفید و یا عشق با استقبال جهانی مواجهه شده‌اند.

 

در حال حاضر سینمای اتریش حال و روزی مانند دیگر سینماهای کشورهای اروپایی دارد. حضور تک استعداد‌ها در جشنواره‌های اروپایی و تمرکز بیشتر بر روی تولیدات کم خرج. در واقع سینمای اتریش تولیدات سالیانه کمی دارد. به نحوی که سال 2005 وقتی سینمای اتریش 25 فیلم قایل اکران در سینماهای آمریکا تولید کرد، به یک موفقیت بزرگ رسیده بود. فیلم‌های میشائیل هانکه نیز که در توزیع جهانی وضعیت خوبی پیدا کرد بدلیل سرمایه‌گذاری دیگر کشورها بود.

به نظر می‌رسد هنوز سینمای اتریش به سبب فرهنگ وینی خود این پتانسیل را دارد که بتواند کارگردانان مهمی مثل فریتز لانگ، فرد زینه من، بیلی وایلدر و میشل هانکه را معرفی نماید.چنانچه امثال اولریش سیدی نسل بعداز هانکه به حساب می آیند و موفقیت هایی نیز در فستیوال های معتبر مثل کن داشته‌اند. 

منبع: مجله همشهری