دوچرخه منجی آلودگی هوای اصفهان می شود

به گزارش بولتن نیوز، به نقل از ایمنا ، آلودگی هوا در کلانشهرها معضل بزرگی شده است به طوری که شهرداری ها تابلوهای بزرگی در میادین نصب کرده اند و آلودگی هوا را زیر نظارت مردم رصد می کنند تا آنان را به عدم استفاده از وسایل موتوری برای حفظ محیط زیست تشویق کنند؛ اما در کلانشهر اصفهان با و جود انبوهی از کارخانه ها، اتومبیل ها، موتورسیکلت ها و وسایل گرمایشی و سرمایشی، هوای شهر هر روز آلوده تر می شود.

 
در کنار آلودگی های ناشی از فعالیت کارخانه ها، اتومبیل ها، موتورسیکلت ها و وسایل گرمایشی و سرمایشی؛ توسعه شهری و ساخت و ساز نیز مزید علت شده که با نابودی باغ ها و بیشه ها و تبدیل آن به ساختمان، هوایی آلوده تر را برای شهروندان تامین کند. اخیراً شهردار اصفهان پیشنهاد استفاده از وسایل غیر آلاینده محیط زیست مانند استفاده از دوچرخه را مطرح کرده است تا با محدود کردن حرکت اتومبیل ها به کمک اجرای طرح هایی همچون زوج و فرد کردن ترافیک و استفاده از وسایل عمومی آلودگی کمتری در هوای شهرمان داشته باشیم.
 
طرح ها معمولاً در ابتدا زیبا هستند و همه مدیران میانی چند صباحی این طرح را مطرح می کنند و پس از مدتی به فراموشی سپرده می شود.
 
اما چه باید کرد که این طرح موافق با محیط زیست در کوتاه مدت موفق و در درازمدت نهادینه شود؟
استفاده از وسایل نقلیه عمومی و وسایل غیر آلاینده مانند دوچرخه رابطی دوسویه بین مسئولان و مردم است که با روشنگری می توان این حرکت را در اذهان مردم نهادینه کرد تا به طور خودکار از این وسیله استفاده شود .

 
نـقش مسئـولان در این زمینه چیست؟
 
برای نهادینه کردن استفاده از وسایل غیرآلاینده در حمل و نقل باید زیرساخت های آن تنظیم شود؛ نمی توان محل عبور دوچرخه نداشت و مردم را به استفاده از آن تشویق کرد. تنظیم حرکت دوچرخه سواران و اتومبیل ها برای جلوگیری از خطر تصادفات منجر به مرگ و جرح بسیار مهم است و شهرداری به عنوان مسئول باید این مهم را مدنظر قرار دهد.
 
برای این کار موارد زیر باید انجام شود؛
 
۱ـ با بسترسازی زیرساخت شامل تامین دوچرخه خصوصی و عمومی ارزان قیمت از طرف شهرداری و ایجاد مسیرهای عبور و مرور دوچرخه در خیابان ها و ایجاد پارکینگ های مناسب در نزدیک مراکز خرید، ایستگاه های مترو، ایستگاه های اتوبوس و … مردم را برای استفاده از دوچرخه تشویق کرد.
 
۲ـ مسیربندی و مدیریت زمان؛ حتماً انتظار نداریم که کسی از شهرک های اطراف با دوچرخه به اصفهان بیاید و مثلاً مسیر ۳۰ کیلومتری را با دوچرخه طی کند زیرا هم از قدرت اکثریت افراد خارج است و هم فرد زمان زیادی را از دست می دهد.
 
شهرسازان و شهرداری باید در طراحی های استفاده از شهر مهندسی لازم را داشته باشند، یعنی ابتدا تحقیق کنند که بیشتر افرادی که از شهرک های اطراف اصفهان صبح یا عصر به مرکز یا اطراف شهر می آیند چه کاری دارند؟ به چه مسیرهایی می روند؟ با چه وسیله ای به شهر می آیند؟ چه مدت زمان صرف می کنند؟ چه میزان برای حمل و نقل هزینه می کنند؟ و … پس از آن می توان با ایجاد پارکینگ های بزرگ اجاره دوچرخه، تعداد زیادی دوچرخه مناسب تامین و به درخواست کنندگان اجاره داده شود.
 
۳ـ از هم اکنون رسانه ها و از جمله رسانه ملی در این مورد فرهنگ سازی کنند و در فیلم ها و سریال ها زمانی را به رکاب زدن هنرپیشگان اختصاص دهند تا این کار در اذهان کودکان ما نهادینه شود. چندین فیلم و سریال خارجی دیده ایم که قهرمانش یک دوچرخه سوار است و همین امر استفاده از این وسیله را در ذهن کودک جا می اندازد؛ جامعه شناسان باید با تحقیق بر روی رفتار فردی و اجتماعی راه حل هایی به فیلم سازان ارائه دهند تا از آن در ساخت این گونه فیلم ها استفاده شود.
 
البته هر یک از این بندها، تحقیقات مربوط به خود را لازم دارد و به نظر می رسد اگر مرکز تحقیقاتی توسط شهرداری در مورد رفتارشناسی مردم و مهندسی کردار مردم ایجاد شود، می تواند به این امر کمک کند. البته نگارنده معتقد است تمامی تئوری ها در صورتی‌که شخص ایجاد کننده سرپرستی آن را برعهده نگیرد بسان کودکان یتیم ممکن است طرح و اندیشه به طور کلی و مناسب به منصه ظهور نرسد.
 
۴ـ تطبیق محل کار کارمندان و کارگران برای کاستن از سفرهای اضافی شهری؛ در قدیم شهر اصفهان متشکل از یک بازار بزرگ، میدان امام (ره) و چندین محله ای بود که همه برای کار و تامین وسایل از محلات به قلب تپنده اقتصاد یعنی بازار می رفتند و حداکثر مسیر در حدود ۵ کیلومتر بود که معمولاً پیاده و یا با دوچرخه طی می کردند.
 
اما امروز، شهر اصفهان با شعاعی حدود ۳۰ تا ۴۰ کیلومتر توسعه یافته است و سفرهای زائد فراوانی صورت می گیرد؛ می توان با تنظیم محل کار کارمندان و کارگران بخشی از این سفرها را حذف کرد. همچنین با ارجاع دادن امور به ادارات شهرهای کوچک می توان از سفرهای زائد جلوگیری کرد.
 
۵ـ استفاده از شهر منطبق با تکنوالکترونیک و کامپیوتر؛ امروزه بسیاری از کارها با رایانه انجام می شود. ثبت نام ها، درخواست ها از ادارات و حتی نقل و انتقال پول می تواند توسط دنیای مجازی انجام پذیرد. باید مهندسین شهرسازی از پیله تفکرات قدیم خارج شوند و شهر را طوری طراحی کنند که نیاز به سفرهای درون شهری در حداقل باشند.
 
۶ـ استفاده مسئولین از دوچرخه برای تعریف زیبا بودن استفاده از وسایل غیرآلاینده و ارائه جایگاه مناسب به دوچرخه سواران.
 
۷ـ استفاده از فضای مجازی؛ با توجه به استفاده زیاد جوانان از شبکه های مجازی، افرادی از طرف این کمپین می توانند به تولید مطلب در مورد استفاده از وسایل غیرآلاینده اقدام کنند و این تولیدات را در این شبکه ها نشر دهند.
 
۸ـ پیوند ورزش و استفاده از دوچرخه؛ هر سال تابستان چندین کشور اروپایی مسابقات قهرمانی دوچرخه سواری برگزار می کنند؛ فرانسه و اسپانیا و ایتالیا و … از جمله این کشورها هستند و مردم شهرهای این کشورها از قهرمانان دوچرخه سواری استقبال می کنند و همین امر موجب نهادینه شدن استفاده از دوچرخه در سطح عمومی می شود. فدراسیون دوچرخه سواری در ایران بسیار غیرفعال است. گاهی در مسابقات اروپایی هزاران دوچرخه سوار به رقابت می پردازند. اما در ایران یا مسابقات نیست یا با شرکت ۱۰ الی ۱۵ نفر برگزار می شود. در صورتی که می توان با مسابقات قهرمانی جوانان را به استفاده از این وسیله تشویق کرد.
 
اما نـقش مــردم چیست؟
 
۱ـ دانش مردم اگر راجع به محیطی که در آن زندگی می کنند افزایش یابد و از خطرات زیست محیطی کمبود آب و تخریب درختان و محیط زیست آگاه باشند و بدانند که استفاده از اتومبیل و موتورسیکلت و وسایل آلاینده تیر آخری است که به جان محیط زیست می زنند، لذا با استفاده از دوچرخه و حذف سفرهای غیر ضروری شهری می توانند خود و نسل های آینده در این شهر زندگی کنند.
 
۲ـ استفاده از دوچرخه به عنوان یک مزیت اجتماعی تعریف شود و کسانی که از این وسیله برای حفظ محیط زیست استفاده می کنند نزد مردم محترم،وبا شخصیت والا تعریف شوند.
 
۳ـ زمانبندی؛ اصولاً استفاده از دوچرخه زمان بیشتری طلب می کند و اگر فردی بخواهد با این وسیله به محل کار، خرید و یا … برود باید زودتر اقدام به حرکت کند؛ به همین دلیل برنامه ریزان شهری باید با هماهنگی رسانه ملی، ادارات و مراکز خرید طوری برنامه ریزی کنند که مردم توان استفاده از این وسیله را داشته باشند.