کد خبر: ۱۹۱۳۷۶
تاریخ انتشار:

خانه‌ی معمار انقلاب را نجات دهید

تصویر نماز خواندن معمار انقلاب اسلامی در حالت ایستاده که هر از گاهی در مناسبت‌های مختلف از صداوسیما پخش می‌شود، حیاط خانه‌ای زیبا و نسبتا بزرگ را نشان می‌دهد که برخی متولدان دهه‌ی 60 در میان خاطرات دوران کودکی‌شان آن را به یاد می‌آورند، روزهایی را که همراه پدران‌شان برای رفتن به حسینیه‌ی جماران از مقابل آن گذشته‌اند.

به گزارش بولتن نیوز،  آن حیاط متعلق به خانه‌ی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران - امام خمینی (ره) - است؛ ایشان بنا به توصیه‌ی موکد پزشکان در اواخر سال 1358 از شهرستان قم به تهران عزیمت کردند و در این خانه مستقر شدند. این بنا در یک طبقه، با زیرزمینی، دو اتاق و آشپزخانه ساخته شده و درست پشت خانه‌ی بسیار کوچکی که امام راحل بازدیدها و کارهای‌شان را در آن انجام می‌دادند، قرار دارد.

اگر به‌عنوان گردشگر بخواهید از محله‌ی جماران دیدن کنید، حسینیه‌ی جماران و خانه‌ی کوچکی را که با دو اتاق محل دیدارهای بنیانگذار انقلاب با مردم و مسوولان بود، می‌توانید ببینید؛ اما در پشت آن، خانه‌ی اصلی امام قرار دارد با خاطره‌هایی از نماز خواندن‌های روح‌الله خمینی (ره) و سفره‌های افطاری که هر سال برای مسوولان کشوری، اهالی محل و اهل خانواده در حیاط آن پهن می‌شد که حالا دیگر با گرد و غبار و سکوت اخت شده و نه کسی در آن زندگی می‌کند و نه در حدی آماده است که کودکان انقلاب بتوانند در آن خاطرات‌شان را مرور کنند.

حیاط بزرگ خانه و قناتی که هنوز با یاد «روح‌الله خمینی» زنده است و صدای جاری بودن آب آن، آرامش حضور او را یادآوری می‌کند، حالا در عین آشنایی با همسایگان خود، ناآشنا و غریبه است و حتی کالسکه‌ی آبی قرارگرفته در حیاط خانه هم نتوانسته توجه‌ها را برای سامان‌دهی و آماده کردن فضا برای حضور مردم جلب کند. برخی وسایل خانه، در یکی دو اتاق جمع و دیگر اتاق‌ها با گرد و خاک پر شده‌اند.

حالا به‌جز آینه‌های تمیزی که وجودشان در اتاق‌های تودرتوی خانه تعجب‌برانگیز است، دیوارهای سیمانی و سفید خانه، گرد غربت گرفته‌اند و در برخی بخش‌ها، نم‌زده و زرد شده و حتی پوست انداخته‌اند. انگار پس از عروج پیر انقلاب، خانه هم دیگر توان خود را برای نفس کشیدن از دست داده و باغچه‌ها و درختان کهن‌سالش را قنات سرزنده‌ای به اجبار روی پا نگه داشته است.

در انتهای حیاط خانه، دری کوچک قرار دارد که به دو اتاق منتهی می‌شود که امام (ره) مسوولان کشوری و نمایندگان ویژه‌ی سایر کشورها را در آنجا ملاقات می‌کردند؛ یکی از اتاق‌ها مخصوص انجام کارها و دیدارها امام (ره) و دیگری برای همسر ایشان بود. این بنا، خانه‌ی موروثی حجت‌الاسلام سیدمهدی امام جمارانی بوده است و او بدون داشتن چشمداشت، خانه را در اختیار امام خمینی (ره) قرار داد. با این وجود، امام (ره) ماهانه 80هزار ریال به‌عنوان اجاره پرداخت می‌کردند.

پس از استقرار امام (ره) در این خانه به‌منظور سهولت رفت‌وآمد ایشان به حسینیه، یک راهروی موقتی به بالکن حسینیه زده شد. این خانه 15 اردیبهشت‌ماه 1376 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. هر دو بنا بدون هیچ‌گونه تزیینات معماری هستند، اما حضور معمار پیر انقلاب، مهم‌ترین شاخصه‌ای است که این دو بنا را از خانه‌های مسکونی قرارگرفته در محله‌ی جماران متمایز می‌کند.

محله‌ی جماران به‌جز این دو خانه‌، یادگارهای دیگری هم از حضور رهبر کبیر انقلاب اسلامی دارد، «حسینیه‌ی جماران». این حسینیه معمولا برای سخنرانی‌های امام راحل (ره) استفاده می‌شد. حسینیه در دو طبقه و به مساحت 800 مترمربع است که در سال 1232 ساخته شد. سیدابراهیم جمارانی آن را وقف جماران کرد که آن زمان «دهکده‌ی جماران» نامیده می‌شد و در سال 1355 توسط اهالی محل بازسازی شد. این حسینیه در سال 1358 از طرف امام جمارانی در اختیار «روح‌الله خمینی» قرار گرفت.

به‌جز قنات سرزنده و وقفی جماران، حمامی هم در سال 1355 در نزدیکی حسینیه وقف جماران شد؛ اما آن حمام چند سال پیش تخریب و به جای آن، حمام جدیدی ساخته شد.

محله‌ی جماران نقاط دیدنی زیادی برای یادآوری خاطرات نسل انقلاب دارد، نقاطی که «روح‌الله خمینی (ره)» در آن‌ها حضور داشتند؛ اما خانه‌ی امام (ره) و فرزندانش، برخلاف تصور عامه‌ی مردم، در غربت و بی‌توجهی با مشکلات زیادی روبه‌رو است.

منبع: ایسنا

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین