دوری از اهداف انقلاب، عامل سرنگونی مرسی

گروه بین الملل ـ محمد مرسی در ماه جولای سال 2012 با کسب 51.7 درصد از آرای شرکت کنندگان در انتخابات، توانست به عنوان رئیس جمهور معرفی شود.اما مرسی که اولین رئیس جمهور منتخب مردم مصر لقب گرفته بود پس از یک سال توسط ارتش برکنار شد.به طوریکه در شامگاه چهارم جولای 2013 توسط ارتش در قالب یک کودتای نرم از قدرت کنار گذاشته شد. پس از چهارشنبه شب که مرسی برکنار شد، تحلیل های زیادی در خصوص علل شکست وی مطرح گردیده است.اما به نظر می رسد که مهمترین علت شکست مرسی، دوری از اهداف انقلاب بوده است که خیلی ها برای رسیدن به آن اهداف قیام کردند.

به گزارش بولتن نیوز، بسیاری از دلایلی که برای سرنگونی مرسی مطرح شده است، نمی تواند قانع کننده باشد.مشکلات اقتصادی همچون تورم بالا، افزایش بیکاری و کاهش درآمد های گردشگری نمی تواند دلیلی مهم و قانع کننده ای برای یک چنین حضور گسترده ای علیه مرسی باشد. مردم مصر بیش از 5 دهه با این مشکلات دست و پنجه نرم کرده اند و مشکلات اقتصادی نه موضوع جدیدی بوده و همچنین قرار نبوده است که یک فرد پس از یک سال ریاست جمهوری بتواند تمامی مشکلات اقتصادی که ریشه در مدیریت نا صحیح در دهه های گذشته داشته است را حل نماید.

همچنین تلاش مرسی برای کسب اختیارات بیشتر نمی تواند دلیلی قانع کننده در این امر باشد. حدودا 3 دهه، حسنی مبارک با اختیارات تام بر سر قدرت بود و مردم مصر چنین شرایطی را تجربه کرده بودند و در نهایت پس از سه دهه، مجموعه عوامل دیگری از جمله فساد اداری و سیاست خارجه نامناسب باعث سرنگونی وی شد.

در واقع هواداران اخوان المسلمین و مرسی در این چند روز گذشته، صحنه اصلی بازی که میدان تحریر نام دارد را به مخالفان واگذار کرده بودند و در نهایت هم شکست سنگینی خوردند.

مرسی از اهداف انقلاب دور شد و در این یک سال هرچه از این اهداف دورتر می شد، خود را به سرنگونی نزدیک تر می کرد. اهداف انقلابی که اخوان المسلمین بیش از هفت دهه برای آنها مبارزه کرده بود و این اهداف را جزء لاینفک حرکت انقلابی در جهان اسلام محسوب می کرد.

در واقع شاید مهمترین هدف انقلابیون ریشه در مسائل برون مرزی داشت و انقلابیون سیاست خارجه متفاوتی را نسبت به اقدامات مبارک دنبال می کردند. مبارزه علیه رژیم صهیونیستی به عنوان یک هدف جهانی و عملکرد صحیح در خصوص مسئله فلسطین از مهمترین اهدافی بود که مرسی به آنها وفادار نماند.ایجاد مزاحمت برای اهداف مقاومت در منطقه و عملکرد نا صحیح در مسئله سوریه به وضوح این موضوع را بیان کرد.عادی سازی روابط با اسرائیل و تضعیف مقاومت مخالفان انقلابی زیادی را در مصر برای مرسی گرد هم آورد. جبهه نجات مصر و حزب کنگره مردمی ناصری، بارها از او انتقاد کردند و رفتار او را در منطقه زیر سوال بردند. حفظ پیمان صلح با اسرائیل و سکوت در قبال مسئله شهرک سازی در سرزمین های اشغالی و همچنین عملکرد اشتباه او در موضوع کمک به فلسطینی ها با عدم بازگشایی کامل مرز غزه و خارج کردن فلسطینی ها از محاصره هم مزید بر علت شد.

مرسی در واقع در مسائل سیاست خارجه، راه انور سادات و حسنی مبارک را در پیش گرفت و با فروش سیاست به غرب در پی خرید اقتصاد بود. به طوریکه توانست پس از سخنرانی خود در نشست جنبش نم در تهران، وام 4 میلیارد دلاری از صندوق بین المللی پول بگیرد. همچنن حفظ شاکله نظام سرمایه داری در مصر که مبتنی بر اقتصاد نئولیبرالی حسنی مبارک بود، باعث سرخوردگی هواداران و اسلام خواهان انقلابی شد که آنها بیش از هر چیز به دنبال تقویت شریعت در مصر و تاثیر آن در رفتار رئیس جمهور بودند. می توان گفت که مرسی و دولت او به هیچکدام از اهداف کلیدی و حقیقی انقلابیون پایبند نبوده و مرسی عملا اقدامی در این زمینه انجام نداده است.سرخوردگی انقلابیون مصری تا جایی ادامه پیدا کرد که پس از ریزش های متوالی در بین هواداران مرسی، صحنه اصلی سیاسی مصر که میدان تحریر نام دارد و میادین و خیابان های مهم دیگر مصر به خصوص در شهر قاهره، به دست سکولارها و مخالفان افتاد و آنها توانستند در موقعیتی که طرفداران اردوگاه رقیب دچار یاس و نا امیدی در خصوص پیشبرد اهداف انقلاب شده بودند، موقعیتی را برای ارتش بسازند تا بار دیگر در سیاست دخالت نماید. پر واضح است که در شرایط کنونی، هیچ فرد انقلابی حاضر نبوده برای اهداف مرسی خون بدهد و مقاومت کند و اگر اینگونه نبود، قطعا اوضاع در اولین میوه بیداری اسلامی جور دیگری رقم می خورد.