اگر دستت پر باشد دماغت را نمی بینند!

چند روز پیش در خبری خواندم که خانومی پس از 5 سال زندگی مشترک مهریه اش را به اجرا گذاشته و بیان می کند که به خاطر دماغ بزرگ شوهرش دیگر نمی تواند با او زندگی کند! البته این موج نگاه هایی که به نوک دَماغ معطوف است دیگر دارد در کشور ما دِماغ ها را به فساد می کشاند!

بعد از خواندن این خبر یاد یک لطیفه معنی دار افتادم ؛شخصی عادت داشت همیشه با دست پر از سر کار به منزل بیاید ،اما از قضا یک روز بر خلاف عادت همیشگی چیزی نگرفته بود و دست خالی وارد منزل شد؛ وقتی نگاه همسرش به او افتاد با تعجب از او پرسید : اِه! فلانی تو کور هم که هستی؟! مرد با تعجب مضاعف پاسخ می دهد: ما چند سال است که با هم زندگی مشترک داریم چطور می شود که تو تا به حال مشکل چشم مرا متوجه نشدی؟!! که زن پاسخ می دهد: چون تا به حال که تو به منزل می آمدی همیشه با دست پر می آمدی و من به جای آنکه به صورت تو نگاه کنم و متوجه آن شوم ،دست پر تو را می دیدم!

اگر بعد از خواندن خبر فوق به این لطیفه نظر کنید می بینید که مثل خوبی برای این مسئله است و اشاره لطیفی به بسیاری از این دست مشکلات خانوادگی دارد چون تنها وقتی عیب های ظاهری ما دیده می شوند که دستمان خالی باشد ولی البته نباید این خالی بودن دست را منحصرا در مسائل مالی و فقر تفسیر نمود چرا که بسیارند افرادی که دانشمند یا عارف و یا هنرمند خوبی هستند و یا از جهتی صاحب شخصیت اجتماعیند و به خاطر پر بودن دستشان از این جهات دیگر کسی به آنها ایراد نمی گیرد و حتی شاید نبیند که مثلا بینی آنها بزرگ است یا اینکه سرشان مو ندارد!

بسیاری از ما عیب های زیادی ممکن است در چشم و نظر افراد مختلف و بالاخص خانواده خود داشته باشیم اما صرفه نظر بحث در مورد آنکه واقعا اینگونه مسائل عیب هستند یا خیر؛آنچه می تواند آنها را تحت الشعاع قرار دهد و از نظر دیگران ببرد و یا برعکس در نظر آنها آشکار کند،بودن یا نبودن برجستگی ها و امتیاز های دیگری است که کمترین آنها مال و منال شخصی است؛

زیرا خداوند بزرگ در وجود هر فرد استعداد های منحصر به فردی قرار داده است که شاید در هیچ شخص دیگری بدان گونه قرار نداده باشد و افراد می توانند با زحمت و تلاش ،این ویژگی خدادادی و بی نظیر خود را شکوفا کنند و برجسته نمایند؛ که این همان دست پُری است که هیچگاه در سایه وجود آن عیب های ظاهری و احتمالی فرد چندان مجال بروز و به چشم آمدن نمی یابند.