معاندان نمی‌توانند بر مظلومیت حضرت زهرا(س) شبهه‌ای القا کنند

به گزارش بولتن نیوز به نقل از تسنیم، در ایام فاطمیه حال و هوای کشور رنگ و بوی خاصی به خود گرفته و همگی در عزاداری‌ها به سوگ بانویی می‌نشینند که پاره تن پیامبر همسر امیرالمومنین و مادر امامان معصوم(ع) است. حادثه‌ای که در شرف وقوع بود و عده‌ای با زیر سوال بردن شهادت حضرت زهرا(س) و ظلم‌هایی که به ایشان شده بود؛ در صدد انکار مظلومیت و ظلم و ستم‌های وارده بر پاره تن رسول خدا بودند.  اما با بیداری همیشگی علمای اسلام  این توطئه شوم خنثی شد و از روز شهادت حضرت فاطمه(س) عاشورایی دیگر ساخته شد.

به مناسبت ایام فاطمیه و سالروز شهادت مظلومانه حضرت صدیقه کبری به جهت اهتمام بر سوگواری و عزاداری بر این مصیبت به بازخوانی سخنان آیت‌الله فاضل لنکرانی در این باب می‌پردازیم.

معاندان نمی‌توانند بر مظلومیت حضرت زهرا(س) شبهه‌ای وارد کنند

این ایام مصادف است با شهادت بزرگ‌ترین بانوی جهان اسلام حضرت زهرا(س) آن حقیقت گوهری است که تاکنون ابعاد وجودی‌اش برای اهل فکر و  بصیرت به صورت صحیح و دقیق روشن نگشته است و او را فاطمه گفته‌اند زیرا که خلق از کنه معرفت او محرو است ذاتی که از غضب او پیامبر و حق تعالی غضب می‌کنند و از رضایت او خشنود می‌شوند حقیقتی که می‌توان گفت علاوه بر اینکه محور اهل کساء است محور اصلی اهل بیت در آیینه تطهیر است و از شعاع وجودی او اراده حق تعالی بر اذهاب رجس و تطهیر آنان تعلق گرفته است.

ما که اکنون مفتخر به پیروی از آن بانوی گرامی و فرزندان معصوم وی هستیم باید در شرایط کنونی آکاهی بیشتر نسبت به افکار و اندیشه‌ها و دستور العمل‌های آنان داشته باشیم و مبادا در انجام وظایف خود کوتاهی کنیم لازم است علمای بلاد و خطبا علاوه بر آنکه مجالس عزاداری را باشکوه‌تر انجام می‌دهند؛ ابعاد معنوی و علمی آن حضرت را مورد توجه خاص قرار دهند و بحمدلله مکتب تشیع مشحون از استدلال و منطق است و اهل انصاف و تدبر به راحتی در برابر آن خضوع می‌نمایند.

دشمن امروزه به خوبی دریافته است که برای تهی نمودن این ملت و سیطره بر امور آنان باید آنچه را که تجلی اعتقادات و ایمان مردم است خاموش و کمرنگ سازد روزی با جهالت تام و تمام گریه و عزاداری بر حضرت سیدالشهدا(ع) را امری لغو و مورد شبهه قرار داده و روزی در شهادت حضرت فاطمه(س) تردید می‌کند در حالی که این امر از واضحات تاریخ اسلام است.

معاندان بدانند اگر به خیال خود در شهادت حضرت شبهه‌ای را القا کنند هرگز نمی‌توانند در مظلومیت ایشان و ستم‌هایی که بعد از رسول خدا به ایشان وارد شد؛ خدشه‌ای را تصور نمایند؛ عمر کوتاه ایشان خطبه آتشین و سراسر استدلالی در مسجد النبی گریه‌های شبانه‌روزی ایشان و دفاع محکم آن حضرت از حریم ولایت همه ادله روشنی بر مظلومیت آن بانو است و از این جهت جهان اسلام در مظلومیت او و همسرش همیشه عزادار و سوگوار است.

انقلاب اسلامی از توجه خاص ملت ایران به همین ایام نشأت گرفت و امروزه بهترین عامل برای حفظ و تدارم آن اهمیت دادن به چنین ایامی است لازم است مومین و پیروان اهل بیت به ایام فاطمیه بیش از گذشته اهتمام ورزیده و نگذارند این حادثه ناگوار در لابه‌لای حوادث دیگر کمرنگ شود و خصوصاً روز سوم جمادی‌الثانی که از طرف دولت جمهوری اسلامی تعطیل عمومی اعلام شده است را مورد عنایت خاص قرار دهند باشد که آن حضرت را که مادر فرهنگ تشیع است در این راه همراهی نماییم و در روز قیامت مورد شفاعت خاص ایشان و اولاد طاهرینش قرار گیریم. (هفته چهارم خرداد ماه سال 1380)

بعد از گذشت هزار و چهارصد سال هنوز نتوانسته‌ایم حضرت فاطمه(س) را بشناسیم

یکی از بزرگ‌ترین افتخارات شیعه داشتن شخصیتی است که سیده زنان عالم و دارای مقام عصمت و طهارت است و به مقتضای آیه تطهیر که درمورد پنج تن نازل شد و در راس آن‌ها رسول گرامی اسلام است از هر پلیدی و معصیتی بر اساس اراده تکوینی خداوند متعال دور و به طهارت مطلقه و پاکی از هر جهت آراسته است. مقام شامخ آن بزرگوار از افق افکار محدود نارسای ما بیرون و دست اندیشه و فکر ما از پی بردن به آن کوتاه است. او اولین شهیده زن راه پر افتخار ولایت و امامت بود و ائمه معصومین عموما به فرزندی ایشان افتخار می‌کردند.

حضرت فاطمه(س) زنی است که در اوج مظلومیت و با وجود مصائب فراوان خصوصاً مصیبت از دست دادن پیامبر و در شرایط بسیار حساس که بشر عادی حتی قادر بر تکلم معمولی نیست در حضور حکام و بزرگان قوم آن‌چنان خطبه ای ایراد می‌کند که خردمندان از درک آن عاجزند که چگونه یک زن در چنین موقعیتی بتواند این گونه مستدل و محکم و سخن گوید آن هم مطالبی بسیار مهم و مربوط به حکم راحت طلبی و زندگی آرام، وظیفه الهی خود را ترک و در برابر ظلم دیگران سکوت نموده‌اند.

باید اعتراف نماییم که مع الاسف بعد از گذشت هزار و چهارصد سال نتوانسته‌ایم آن گوهر بی‌نظیر را بشناسیم و از آن تأسف‌آورتر آنکه جهل و نادانی و چه بسا هواهای نفسانی و فریب افکار به ظاهر جدید خوردن سبب آن گردیده که برخی کوردلان مقامات آن حضرت را مورد تردید قرار دهند.

هرگز برای بشر عادی قابل فهم نیست که یک زن از نوع بشر به حدیاز رشد و تعالی برسد که رضایت او محور رضایت حق‌تعالی گردد. مدتی است مطالبی عاری از حقیقت و کاشف از عناد و لجاج در مورد ایشان گفته و یا نوشته می‌شود که وجدان هر منصف و علاقه‌مند به حقیقت را جریحه‌دار می‌سازد. صحیح است که مساله وحدت مورد تاکید معمار بزرگ انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی بود اما مقصود آن حضرت این نبود که شیعه از مبانی اعتقادی متقن و محکم خویش دست بردارد و شاهد کذب و دروغ حتی نسبت به حضرت فاطمه(س) باشد؛ بلکه به وضوح مقصود ایشان این بود که مسلمین عموماً در برابر دشمنان اسلام ابرقدرت جهانی متحد شوند تا دشمن نتواند در حقیقت اسلام رخنه کند. (هفته سوم مرداد ماه سال 1381)

محبت به ذی‌القربی؛ فریضه‌ای برای همه انسان‌ها است

در ایام شهادت عصمت کبری فاطمه زهرا قرار گرفته‌ایم وجود شریفی که هم ام ابیها و هم ام و مادر گرامی ائمه اطهار(ع) بود. حقیقتی که محور اهل بیت عصمت و طهارت و رمزی عظیم در خلقت، که بشریت حتی شیعیان و محبین نتوانسته‌اند ایشان را بشناسند. انسیه‌ای که حقیقت نورانی او در پس پرده‌های ظلم و عناد و جهل و خصومت باقی بماند و تا قیامت هم روشن نخواهد شد.

شیعه و بلکه همه انسانیت و ملک و ملکوت به وجود چنین مخلوقی افتخار نموده و این کوثر عظیم خدادای را سبب بقاء دین پیامبر و سیراب شدن جامعه بشری از کمالات و علوم و سجایای فرزندان گرام او می‌داند.

حقیقتاً اگر حضرت زهرا(س) نمی‌بود و این در گران‌بهای وجود تجلی نمی‌کرد چه افق تاریکی بر عالم تکوین و تشریع ترسیم می‌گشت؟ همه انسان‌ها بر حسب آیه شریفه «قل لا اسئلکم علیه اجرا الا الموده فی القربی» در برابر حق معنوی بزرگ پیامبر در هدایت بشریت موظف به یک تکلیف مشترکند و آن مودت و محبت به ذی‌القربی و خاندان پیامبر است که در رأس آنان زهرای اطهر است.

این امر به عنوان یک تکلیف و فریضه برای همه انسان‌ها در تمامی دوران است و اختصاص به مردم آن حضرت نداشته است مودت نسبت به حضرت زهرا(س) تکریم و تعظیم آن حضرت و احیای یاد و حاطره او و ذکر رنج‌ها و مسائبی  است که بر آن وجود نازنین وارد شده است.

ما هیچگاه نمی‌توانیم آن مصائب را فراموش نماییم و تاریخ گواه بر این امر است که در مدت عمر کوتاه چه زجرها و ظلم‌ها بر آن یگانه بانو وارد شد که امیرالمومنین که در راس موحدین است بعد از شهادت ایشان فرمود: حزن و اندوهم همیشگی است و پایان نمی‌پذیرد. آیا با چنین تعبیری پیامبر می‌تواند جدا از این حزن و ماتم باشد؟ (هفته چهارم تیرماه سال 1383)