کد خبر: ۱۲۹۲۶۷
تاریخ انتشار:

جنایت ها و عوام فریبی های جبهه النصر در سوریه

وزارت خارجه آمریکا در دسامبر سال گذشته نام جبهه النصر را در فهرست گروه های تروریستی قرار داد. برپایه گزارش های رسمی واشنگتن گرچه که النصر "تهاجمی ترین و در عین حال موفق ترین" گروه اپوزیسیون مسلح سوریه به شمار می آید اما این سازمان در واقع "همان القاعده عراق است که تحت نامی جدید فعالیت می کند".

به گزارش بولتن نیوز به نقل از شفقنا،  آن برگه کاغذ به دقت با نوار چسب بر بالای در ورودی این مغازه چسبانده شده است اما کمتر کسی از مشتریان این ساندویچ فروشی معروف حلب به نوشته های روی این اعلامیه توجهی نشان می دهد.

زیرا در این جا خوراکی ها نقش اصلی را ایفا می کنند، خوراکی هایی از قبیل کباب و جوجه کباب و کوفته که در زمان جنگ کالاهایی لوکس به حساب می آیند و اکثر ساکنان این دومین شهر بزرگ سوریه توان خریدن آن را ندارند.

هنوز هم در میان بخار برخاسته از روی بشقاب های این رستوران نشانه هایی از زندگی روزمره و عادی دیده می شود. و در این جا ظاهرا کسی با پیامدهای این جنگ وحشتناک که شمه ای از آن بر روی آن اعلامیه نوشته شده است کاری ندارد.

بر روی آن کاغذ کپی شده این جملات به چشم می خورد: "هر کس که تحت نام جبهه النصر اقدام به آدم ربایی کرده و در قبال آزادی فرد ربوده شده درخواست پول نماید، بی تردید عضو این سازمان نیست. از شهروندان تقاضا می کنیم که در صورت بروز چنین رویدادهایی مراتب را سریعا به جبهه النصر اطلاع داده تا در اسرع وقت رسیدگی و اقدامات و کمک های لازم انجام شود".

مردی اونیفرم پوش در حالی که بند تفنگ کلاشنیکف را روی شانه های خود جابجا می کند می گوید: "خودتان مشاهده می کنید که جبهه النصر چگونه از میان مردم هوادار جمع می کند". این روزها تقریبا هر روز در حلب افرادی ربوده می شوند و در قبال آزادی آنان از خانواده ها درخواست پول می شود و اگر کسی نتواند این پول را تهیه کند بی تردید همسر، پدر یا عموی خود را دیگر زنده نخواهد دید. آن مرد اونیفرم پوش که ظاهرا یکی از جنگجویان شورشی ارتش آزاد سوریه است می گوید: "جبهه النصر خدمات اجتماعی ارائه می دهد و این گروه در حال حاضر مدیریت بخشی از نانوایی های حلب را بر عهده گرفته و خدمات بهداشتی نیز به مردم ارائه می دهند. در برخی نقاط حتی افراد النصر زباله ها را هم جمع آوری می کنند".

هنگامی که نام این مرد اونیفرم پوش را می پرسیم می گوید: "نام من را ندانید بهتر است. به هر صورت من طرفدار جبهه النصر نیستم و آنها را گروهی رادیکال می دانم. اما بد نیست از آن عده از مردم که افراد جبهه النصر را در حکم قهرمان می دانند هم سوال کنید".

وزارت خارجه آمریکا در دسامبر سال گذشته نام جبهه النصر را در فهرست گروه های تروریستی قرار داد. برپایه گزارش های رسمی  واشنگتن گرچه که النصر "تهاجمی ترین و در عین حال موفق ترین" گروه اپوزیسیون مسلح سوریه به شمار می آید اما این سازمان در واقع "همان القاعده عراق است که تحت نامی جدید فعالیت می کند".

دوستان پیکارجوی النصر در کشورهای همسایه نیاز تسلیحاتی این گروه را تامین می کنند و تامین نیازهای مالی آنان نیز از سوی منابع مرموزی در عربستان سعودی و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس سازماندهی می شود. رهبر جبهه النصر هم مردی به نام محمد الجولانی است که با توجه به نام فامیل وی باید از اهالی بلندی های جولان باشد اما دیگر جزییات هویتی این مرد همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد. گفته می شود که وی حتی به هنگام ملاقات با اعضای النصر نیز نقاب بر چهره دارد.

هیچ یک از فرماندهان جبهه النصر حاضر نیست که در مورد روابط و مناسبات این گروه با دیگر سازمان های بدنام و تروریستی توضیحاتی ارائه بدهد و همه آنان به گفتن جمله ای به این مضمون اکتفا می کنند: "ما همگی مسلمان هستیم و این اسلام است که ما را به یکدیگر پیوند می دهد". با این حال جبهه النصر برای انتشار نقطه نظرات و برنامه های خود از همان کانال های القاعده و سایت هایی چون انصارالمجاهدین استفاده می کند.

بی تردید اعضای این گروه نیز می دانند که نام القاعده یادآور قتل و جنایت است و این شهرت نمی تواند در کشورهایی که متاثر از بهار عربی هستند نتیجه مثبتی برای این گروه ها به بار آورد.

محمود یکی از فعالان اپوزیسیون سوریه در شهر حلب می گوید: "النصر هم در آغاز کار سر می برید اما مدتی بعد فهمید که این کار وجهه خوبی ندارد و به همین خاطر امروز با شلیک گلوله به سر اسرای خود آنها را اعدام می کند".

مقر اصلی جبهه النصر در یکی از خیابان های بزرگ حلب قرار دارد. این ساختمان که زمانی یکی از بناهای دولتی سوریه بود در کنار یک جاده چهار بانده واقع شده و در میان دیواری بلند و سنگی محصور است. ظاهرا شب ها کسی در این ساختمان حضور ندارد و از پرچم های سیاه و دیگر علایم مشخصه این گروه نیز خبری نیست. همه پنجره ها از داخل پوشانده شده است و تنها یک چراغ کم نور اضطراری در مقابل درب ورودی آن روشن است. ظاهرا با همین روش ساده این ساختمان برای جنگنده های ارتش سوریه هدفی غیرقابل دسترس خواهد بود.

عضویت در جبهه النصر هم کار ساده ای نیست و این گروه هر کسی را به خود راه نمی دهد. متقاضیان پیش از هر چیز دیگر باید "تزکیه" شوند و پس از آن که پنج فرمانده رده بالا توانایی های ایدئولوژیک و جنگی آنان را تایید کنند می توانند به عضویت این گروه درآیند و النصر در این مورد هم با روشی ساده راه را بر نفوذی های احتمالی می بندد.

جبهه النصر که در 23 ژانویه 2012 تاسیس شد در آغاز کار گروه کوچکی به شمار می آمد که کمتر از 200 پیکارجو را در عضویت خود داشت اما همین شمار اندک کسانی بودند که به گفته خودشان "برای آزادی سوریه از یوغ اسد و برپایی یک نظام خلافت اسلامی" آماده قربانی کردن خود بودند. امروز یعنی کمی بیش از یک سال بعد، بر پایه گزارش بنیاد معتبر تحقیقاتی کویلیام در لندن "النصر از جمله قدرتمندترین نیروهای مخالف اسد" به شمار می آید و شمار افراد آن در عرض یک سال به 5000 نفر افزایش یافته است و این افراد تحت فرماندهی کهنه سربازان جنگ عراق عمل می کنند. این در حالیست که برخی برآوردها تعداد پیکارجویان النصر را بیش از 7000 نفر نشان می دهد و دلیل این برآورد گستردگی جغرافیایی عملیات های این گروه در خاک سوریه عنوان می شود. افراد النصر در شمال کشور یعنی در حلب و ادلیب، در شرق یعنی در شهرهای دیرالزور  و حما و حمص و همین طور در دمشق و در شهرهای مختلف استان درعا واقع در نزدیکی مرزهای اردن به نبرد مشغولند.

گروه تروریستی جبهه النصر تا به امروز مسوولیت 600 حمله را بر عهده گرفته و 48 عملیات انتحاری از مجموع 58 حملات از این نوع نیز توسط افراد این گروه از آغاز جنگ سوریه تا به امروز انجام گرفته است. یکی از ویرانگرترین و خونبارترین این حملات در دمشق نشان داد که النصر از متخصصانی حرفه ای در امر مواد منفجره برخوردار است. در آن حمله که به هنگام عبور یکی از کاروان های ارتش از فرودگاه به سوی پادگانی در آن سوی شهر انجام گرفت، پنجاه بمب  کنار جاده ای به صورت پی در پی منفجر شد.

انجام چنین عملیاتی بی تردید توان تکنیکی و تجربه بالایی طلب می کند که هیچ یک از گروه های شورشی در سوریه به غیر از جبهه النصر از آن برخوردار نیست. از جمله ویژگی های النصر می توان از خودروهای بمب گذاری شده ای یاد کرد که البته نوعی حمله انتحاری محسوب می شود. در این گونه از عملیات معمولا نیمی از یک منطقه از شهر با خاک یکسان شده و آخرین مورد از این گونه حملات را در 21 فوریه در دمشق شاهد بودیم. در آن حمله یکصد انسان بی گناه که اکثر آنان دانشجو و دانش آموز بودند به خاک و خون کشیده شدند.

محمود یعنی همان فعال سیاسی اهل حلب می گوید: "پیکارجویان النصر مردانی قوی و سرسخت هستند که هر لحظه برای کشتن و کشته شدن آمادگی دارند. بی تردید چنین افرادی از دید برخی مردم قهرمان محسوب شده و به اصطلاح یگان ویژه شورشیان به حساب می آیند. خود من هم اگر روزی تصمیم به مبارزه مسلحانه بگیرم بی تردید به جبهه النصر خواهم پیوست".

در ماه سپتامبر گذشته پادگان ها و فرودگاه های ارتش سوریه در استان حلب به یکباره به تصرف شورشیان درآمد. ارتش آزاد سوریه از هفته ها و در برخی موارد ماه ها قبل این مراکز را محاصره کرده اما هرگز موفق به تصرف آن نشده بود اما زمانی که یگان های ویژه جهادی از راه رسیدند در عرض مدت کوتاهی همه این پادگان ها و فرودگاه ها را به تصرف خود درآوردند.

البته موفقیت در این عملیات ها تنها به حساب جبهه النصر نوشته نمی شود زیرا گروه مشابه دیگری به نام پیکارجویان "احرار الشام" نیز نقشی اساسی در چنین مواردی ایفا می کنند. این گروه اخیر نیز مانند جبهه النصر در عرض چند ماه رشدی قابل توجه داشت اما نام احرار الشام زمانی در افکار عمومی طنین انداز شد که افراد این گروه توانستند "ریچارد انجل" خبرنگار شبکه تلویزیونی NBC آمریکا را که توسط شبه نظامیان وفادار به دولت ربوده شده بود آزاد کنند.

گروه احرارالشام در پایان سال 2011  و به همراه سی گروه کوچک تر جهادی در ادلیب، حلب و حما کار خود را آغاز کرد. این گروه در اوایل کار به صورتی نامحسوس و با سلاح های سبک اقدام به عملیات می کردند اما از پنج ماه پیش همه چیز تغییر کرد و این زمانی بود که فیلم هایی از حملات مرگبار احرارالشام علیه نیروهای دولتی در اینترنت منتشر شد.

در دسامبر گذشته و در کمال ناباوری "جبهه اسلامی سوریه" که متشکل از 60 بریگاد شورشی است اعلام موجودیت کرد. و در 31 ژانویه امسال یگان های دیگری به همراه احرارالشام به این جبهه پیوستند و به اصطلاح "جنبش اسلامی احرارالشام" را تشکیل دادند. و بدین ترتیب بود که آن گروه کوچکی که احرارالشام نام داشت ناگهان به یگانی مرگبار و فاکتوری تعیین کننده در درون گروه های شورشی سوریه بدل گشت و امروزه این گروه و جبهه النصر یک چهارم از مجموع شورشیان سوریه را در اختیار دارند.

 

بی تردید اما برکشیدن این دو گروه بستگی زیادی به پول هایی دارد که از منابع مرموزی در کشورهای عرب خلیج فارس تامین می شود، همان منابعی که همواره از گروه های رادیکال و سلفی سوریه پشتیبانی می کنند. کسب موفقیت در جنگ به پول زیاد نیاز دارد و هر کس که پول بیشتری داشته باشد می تواند سلاح های بهتری تهیه کند. از سوی دیگر هر روز تعداد بیشتری از مخالفان اسد به سوی گروه هایی مانند احرارالشام و جبهه النصر می روند. "ابومحمد" یکی از فرماندهان ارتش آزاد سوریه در حلب با نارضایتی می گوید:"برخی از افراد من به النصر و احرارالشام پیوستند زیرا آنها بر خلاف ما اسلحه و تجهیزات بهتری دارند و در آن جا در رابطه با تهیه اسلحه و مهمات هیچ مشکلی وجود ندارد".

اما ترقی این گروه های به اصطلاح جهادی تنها به دلایل پیش گفته شده نیست. این گروه ها به نظم و فسادناپذیری شهرت دارند و یکی از بازرگانان حلب در این مورد می گوید: "افراد النصر بر خلاف پیکارجویان ارتش آزاد هرگز دست به دزدی و غارت نمی زنند. گذشته از آن اگر ما مشکلی داشته باشیم به کمک ما هم می آیند. یکی از افراد ارتش آزاد اتومبیل همسایه من را دزدیده بود و این افراد النصر بودند که آن ماشین را پس گرفته و به صاحبش بازگرداندند".

محبوبیت و اهمیت نظامی فزاینده گروه هایی چون جبهه النصر و احرارالشام موجبات نگرانی بیشتر غرب را فراهم آورده است. به عقیده کشورهای غربی هر اندازه جنگ سوریه بیشتر طول بکشد به همان میزان انقلاب این کشور بیشتر چهره اسلامی به خود می گیرد. وزارت خارجه آمریکا در گزارش تحلیلی خود آورده است: "النصر با حمله به رژیم سوریه تلاش می کند که خود را به عنوان بخشی مشروع از اپوزیسیون سوریه نشان دهد اما در واقع این تلاشی از سوی القاعده عراق برای تسلط بر جنگ سوریه است و این گروه در نظر دارد که از سوریه در جهت مقاصد شرورانه خود سوء استفاده کند". به عقیده کارشناسان غربی آن فیلمی که از یکی از شبکه های تلویزیونی اسراییل پخش شد بر این نگرانی های آمریکا دامن زد.

در آن فیلم چند مرد که با چفیه های عربی چهره های خود را پوشانده اند دیده می شوند و یکی از آنان مطلبی را از روی یک نوشته می خواند: "ما این سلاح ها را به دست می آوریم و از آنها و از همین خاک سوریه علیه صهیونیست ها می جنگیم و تا اورشلیم پیش می رویم". ظاهرا منظور این افراد از "این سلاح ها" همان سلاح های بیولوژیکی و شیمیایی است که غربی ها ادعا می کنند در زرادخانه های سوریه پنهان شده است، ادعایی که البته تا به امروز هیچ مدرکی دال بر تایید آن وجود ندارد.

شورشیان سوریه از چند هفته پیش برای تصرف مجتمع نظامی السفیرا واقع در سی کیلومتری جنوب شرقی تلاش می کنند. آمریکا و کشورهای غربی ادعا دارند که مجتمع السفیرا محل نگهداری سلاح های شیمیایی و بیولوژیکی سوریه است و جالب آن که پیکارجویان دو گروه جبهه النصر و احرارالشام در خط مقدم این جبهه می جنگند. اواخر ماه ژانویه پیکارجویان در آستانه تصرف این مجتمع قرار داشتند که البته نیروهای دولتی سوریه موفق به عقب راندن آنان شدند. یکی از پیکارجویان النصر ادعا می کند: "اسد به نظامیان خود فرمان داده تا حملات و بمباران ها را تشدید کنند. دست اسد با صهیونیست ها در یک کاسه است و همان ها هستند که تا به امروز رژیم او را سرپا نگه داشته اند". به گفته این پیکارجو عقب نشینی از السفیرا امری تاکتیکی و برای تقویت نیروها بوده است.

با این حال هنوز هیچ مدرکی دال بر وجود سلاح های خطرناک در السفیرا ارائه نشده است و حتی در صورت درستی این ادعا هم کسی نمی تواند میزان و مقدار این سلاح ها را حدس بزند اما در سوریه مجتمع های زیادی مانند السفیرا وجود دارد و ظاهرا مساله غرب در حال حاضر تنها این است که به هر صورت ممکن از دست یافتن  جهادی ها به سلاح های ادعایی جلوگیری شود.

غرب ادعا دارد که راه حلی مسالمت آمیز را برای بحران سوریه و انتقال قدرتی حتی الامکان آرام را در دمشق ترجیح می دهد اما مساله این است که اپوزیسیون قانونی سوریه هیچ نقشی در این مورد ایفا نمی کند و هیچ مشارکتی در جنگ داخلی این کشور ندارد. افزون بر آن نیروهای سکولار مخالف اسد نیز نقش مهم و تاثیرگذاری در جنگ ایفا نمی کنند. قوی ترین گروه مسلح مخالف اسد همان به اصطلاح "جبهه آزادیبخش سوریه " است که با چهل هزار پیکارجو نیمی از نیروهای مسلح شورشی را تشکیل می دهد. بریگادهای قدرتمند فاروق و سکور الشام نیز تحت فرماندهی این گروه قرار دارند. اما گروه های تشکیل دهنده این جبهه نیز از نظر ایدئولوژیک طیف های گوناگونی را شامل می شوند و از طرفداران اخوان المسلمین گرفته تا سلفی ها و گروه های جهادی در این جبهه حضور دارند. بسیاری از جهادی های جبهه آزادیبخش در واقع همان اعضای  گروه احرارالشام محسوب می شوند.

به همین خاطر تفاوت ایدئولوژیکی چندانی میان گروه های حاضر در جبهه آزادیبخش و دیگر سازمان های رادیکال مشاهده نمی شود. "احمد شیخ" رهبر جبهه آزادیبخش سوریه می گوید: "ما افتخار می کنیم که اسلام گرا باشیم و همگی خواهان حکومت اسلامی بوده و برای تحقق آن می جنگیم".  بسیاری از پیکارجویان جبهه آزادیبخش سوریه حتی از نظر ظاهری نیز با افراد جبهه النصر تفاوتی ندارند و آنان نیز عمامه های سیاه بسته و شلوارهای گشاد و ریش های بلندی دارند که علامت گروه های سلفی است، همان گروه هایی که این روزها در میان مخالفان بشار اسد از محبوبیت زیادی برخوردارند.

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین