سرخپوستان کانادایی:دیگر آرام نخواهیم گرفت
جنبش "دیگر آرام نخواهیم گرفت"، جنبش اعتراضی بومیان کانادایی است که تلاش دارد با اقدامات نژادپرستانه و وضع قوانین تبعیض آمیز در این کشور مبارزه کند.
به گزارش بولتن نیوز به نقل از جبهه جهانی مستضعفین، این جنبش در نوامبر ۲۰۱۲ از سوی مردمان بومی
کانادا و با تلاش افرادی چون نینا ویلسون، شلاه مک لین، سیلویا مک آدامو و
جسیکا گوردن شکل گرفت.
گروه "نخستین ملت"، گروه موسوم به "متیس ها"(Metis) و گروه "اینوییت"(Inuit) جزء گروه های پیشرو در این جنبش هستند.
هدف از شکل گیری جنبش بومیان کانادا، مبارزه با استثمار زمین های اجدادی سرخپوستان و بخصوص اعتراض به اقدامات دولت استیفن هارپر و قانون c-۴۵ بوده است.
این هدف به طور چشمگیری از سوی گروه ها و سازمان های غیر دولتی و مردمی کانادا مورد حمایت قرار گرفت. آنها معتقدند که دولت این کشور با استفاده از زمین های سرخپوستان حقوق آنان را نقض می کند.
رهبران این جنبش در ۱۰ ژانویه ۲۰۱۳ چشم اندازهای مورد نظر خود را چنین برشماردند:
- تلاش برای حفظ حق حاکمیت بومیان و توسل به راه حل های بومی برای حفاظت از آب، خاک، هوا و همه مخلوقات کره زمین به منظور استفاده همه نسل های بشر در آینده؛
- تلاش برای جلوگیری از تصویب قوانینی همچون "c-۴۵"، که از سوی دولت کانادا به عنوان مانعی در راه حفاظت از حقوق بومیان و حفظ آب، خاک و زمین وضع شده است.
از مهم ترین برنامه های جنبش "دیگر آرام نخواهیم گرفت" می توان موارد زیر را نام برد:
- ایجاد ساختار رهبری منسجم و شکل دادن به شوراهای لازم همچون شورای زنان؛
- تلاش برای برگزاری دوره های آموزشی با هدف هماهنگی در تظاهرات، شناسایی، عضوگیری و اطلاع‌دهی به گروه‌های همسو؛
- تلاش برای برقراری ارتباط با کارشناسان با تجربه در زمینه های مختلف همچون حقوق بومی، فعالیت های زیست محیطی، نویسندگان و سخنگویان بین المللی در این حوزه ها؛
- ایجاد ارتباط با سایر گروه های سرخپوستی معترض به نقض حقوق محیط زیست.
- درخواست جلسات منظم با دبیرخانه سازمان ملل با هدف گفتگو درباره امور جاری و موافقت نامه های بین دولت کانادا و شرکت های صنعتی؛
- تلاش برای آموزش مردمان بومی به منظور آگاهی بخشی از حقوق خود؛
این گروه هر ساله در روز "اقدام" مصادف با ۱۰ دسامبر (روز جهانی حقوق بشر) مبادرت به برگزاری تظاهرات در سراسر جهان می کند.
این گروه تاکنون نشست هایی را با نخست وزیر کانادا "استفان هارپر" پیرامون حفظ حقوق بومیان و تنظیم قوانین مناسب در این مورد داشته اند.
همچنین در ۱۷ دسامبر همین سال با برگزاری کنفرانسی مطبوعاتی اعلام کردند که آنها طبق معاهده شماره ۶ حقوق بومیان، هرگونه قوانین مغایر با حقوق آنان و محیط زیست که توسط پارلمان فدرال به تصویب برسد را غیر قانونی اعلام می کند.
در ۱۷ دسمابر ۲۰۱۲ آنها تظاهراتی را در اعتراض به نقض حقوق بومیان در مرکز خرید کورنوال در ایالت رجینا برگزار کردند. روز بعد در ۱۸ دسامبر تظاهرات آرام دیگری در منطقه غربی ادمونتون برگزار شد که این تظاهرات به ایالت مینه سوتای امریکا نیز کشانده شد.
یکی از گروه های وابسته به "ملت نخستین" موسوم به ساندی بای(sandy bay)، بزرگراه کانادا – ترانس را بست و در اقدامی مشابه گروهی دیگر موسوم به دریفت پایل (Drift pile) یکی از جاده های شهر را در اعتراض به اقدامات دولت مسدود کرد.
در همین راستا در ۴ ژانویه ۲۰۱۳ طی بیانیه ای اعلام کردند که خواهان ارتباط مستقیم و رو در رو با دولت کانادا و نخست وزیر هارپر به منظور تبادل دیدگاه ها در مورد حقوق بومیان هستند.
۲۷ دسامبر در ۳۰ ایالت امریکا تظاهراتی با اهداف مشابه "جنبش دیگر آرام نخواهیم گرفت" برگزار شد. به همین ترتیب در استکهلم سوئد، لندن، برلین، آکلند، نیوزیلند و حتی قاهره مصر تظاهراتی در حمایت از این گروه برگزار شد که نشان از عمق تأثیر اقدامات این جنبش دارد.
نژادپرستی و وضع قوانین ضدانسانی در کشورهای مدعی حقوق بشر تا کنون جنگ ها و جنبش های فراوانی را ایجاد کرده است. سرخپوستان بومی کانادا امیدوارند که بتوانند از طریق این اعتراضات و رساندن فریاد خود به جهانیان، جلوی این رفتارهای نژادپرستانه را بگیرند.
برخی از منابع:
- Au lakh, Ravennaو"Chief Theresa Spence’s hunger strike has full backing of Attawapiskat residents". TheStar.com. Retrieved December ۲۷, ۲۰۱۲.
- • ^ Bill C-۴۵ is part of the ۴۱st Canadian Parliament Omnibus bills and is a "second Act to implement certain provisions of the budget tabled in Parliament on March ۲۹, ۲۰۱۲ and other measures." Bill C-۴۵ was assented to on December ۱۴, ۲۰۱۲.
گروه "نخستین ملت"، گروه موسوم به "متیس ها"(Metis) و گروه "اینوییت"(Inuit) جزء گروه های پیشرو در این جنبش هستند.
هدف از شکل گیری جنبش بومیان کانادا، مبارزه با استثمار زمین های اجدادی سرخپوستان و بخصوص اعتراض به اقدامات دولت استیفن هارپر و قانون c-۴۵ بوده است.
این هدف به طور چشمگیری از سوی گروه ها و سازمان های غیر دولتی و مردمی کانادا مورد حمایت قرار گرفت. آنها معتقدند که دولت این کشور با استفاده از زمین های سرخپوستان حقوق آنان را نقض می کند.
رهبران این جنبش در ۱۰ ژانویه ۲۰۱۳ چشم اندازهای مورد نظر خود را چنین برشماردند:
- تلاش برای حفظ حق حاکمیت بومیان و توسل به راه حل های بومی برای حفاظت از آب، خاک، هوا و همه مخلوقات کره زمین به منظور استفاده همه نسل های بشر در آینده؛
- تلاش برای جلوگیری از تصویب قوانینی همچون "c-۴۵"، که از سوی دولت کانادا به عنوان مانعی در راه حفاظت از حقوق بومیان و حفظ آب، خاک و زمین وضع شده است.
از مهم ترین برنامه های جنبش "دیگر آرام نخواهیم گرفت" می توان موارد زیر را نام برد:
- ایجاد ساختار رهبری منسجم و شکل دادن به شوراهای لازم همچون شورای زنان؛
- تلاش برای برگزاری دوره های آموزشی با هدف هماهنگی در تظاهرات، شناسایی، عضوگیری و اطلاع‌دهی به گروه‌های همسو؛
- تلاش برای برقراری ارتباط با کارشناسان با تجربه در زمینه های مختلف همچون حقوق بومی، فعالیت های زیست محیطی، نویسندگان و سخنگویان بین المللی در این حوزه ها؛
- ایجاد ارتباط با سایر گروه های سرخپوستی معترض به نقض حقوق محیط زیست.
- درخواست جلسات منظم با دبیرخانه سازمان ملل با هدف گفتگو درباره امور جاری و موافقت نامه های بین دولت کانادا و شرکت های صنعتی؛
- تلاش برای آموزش مردمان بومی به منظور آگاهی بخشی از حقوق خود؛
این گروه هر ساله در روز "اقدام" مصادف با ۱۰ دسامبر (روز جهانی حقوق بشر) مبادرت به برگزاری تظاهرات در سراسر جهان می کند.
این گروه تاکنون نشست هایی را با نخست وزیر کانادا "استفان هارپر" پیرامون حفظ حقوق بومیان و تنظیم قوانین مناسب در این مورد داشته اند.
همچنین در ۱۷ دسامبر همین سال با برگزاری کنفرانسی مطبوعاتی اعلام کردند که آنها طبق معاهده شماره ۶ حقوق بومیان، هرگونه قوانین مغایر با حقوق آنان و محیط زیست که توسط پارلمان فدرال به تصویب برسد را غیر قانونی اعلام می کند.
در ۱۷ دسمابر ۲۰۱۲ آنها تظاهراتی را در اعتراض به نقض حقوق بومیان در مرکز خرید کورنوال در ایالت رجینا برگزار کردند. روز بعد در ۱۸ دسامبر تظاهرات آرام دیگری در منطقه غربی ادمونتون برگزار شد که این تظاهرات به ایالت مینه سوتای امریکا نیز کشانده شد.
یکی از گروه های وابسته به "ملت نخستین" موسوم به ساندی بای(sandy bay)، بزرگراه کانادا – ترانس را بست و در اقدامی مشابه گروهی دیگر موسوم به دریفت پایل (Drift pile) یکی از جاده های شهر را در اعتراض به اقدامات دولت مسدود کرد.
در همین راستا در ۴ ژانویه ۲۰۱۳ طی بیانیه ای اعلام کردند که خواهان ارتباط مستقیم و رو در رو با دولت کانادا و نخست وزیر هارپر به منظور تبادل دیدگاه ها در مورد حقوق بومیان هستند.
۲۷ دسامبر در ۳۰ ایالت امریکا تظاهراتی با اهداف مشابه "جنبش دیگر آرام نخواهیم گرفت" برگزار شد. به همین ترتیب در استکهلم سوئد، لندن، برلین، آکلند، نیوزیلند و حتی قاهره مصر تظاهراتی در حمایت از این گروه برگزار شد که نشان از عمق تأثیر اقدامات این جنبش دارد.
نژادپرستی و وضع قوانین ضدانسانی در کشورهای مدعی حقوق بشر تا کنون جنگ ها و جنبش های فراوانی را ایجاد کرده است. سرخپوستان بومی کانادا امیدوارند که بتوانند از طریق این اعتراضات و رساندن فریاد خود به جهانیان، جلوی این رفتارهای نژادپرستانه را بگیرند.
برخی از منابع:
- Au lakh, Ravennaو"Chief Theresa Spence’s hunger strike has full backing of Attawapiskat residents". TheStar.com. Retrieved December ۲۷, ۲۰۱۲.
- • ^ Bill C-۴۵ is part of the ۴۱st Canadian Parliament Omnibus bills and is a "second Act to implement certain provisions of the budget tabled in Parliament on March ۲۹, ۲۰۱۲ and other measures." Bill C-۴۵ was assented to on December ۱۴, ۲۰۱۲.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
