کد خبر: ۸۶۸۰۲۹
تاریخ انتشار:۱۳ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۱۶:۵۸
چرا سخنان روبیو گزافه گویی بود؟
اظهارات دیروز وزیر خارجه آمریکا، هم دروغ و هم نقض معاهده ان پی تی، و بنابراین گزافه گویی محض بود.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از مشرق نیوز، محمد ایمانی در مطلبی با عنوان چرا سخنان روبیو گزافه گویی بود نوشت: اظهارات دیروز وزیر خارجه آمریکا، هم دروغ و هم نقض معاهده ان پی تی، و بنابراین گزافه گویی محض بود. مارکو روبیو به فاکس‌نیوز گفت:

"اگر ایران به‌دنبال یک برنامه‌ صلح‌آمیز هسته‌ای غیرنظامی است، یعنی قصد دارد مانند بسیاری از کشورهای دیگر نیروگاه هسته‌ای برای تولید برق داشته باشد، راه مشخصی برای آن وجود دارد: ساخت راکتور و واردات اورانیوم غنی‌شده برای سوخت این راکتورها. ده‌ها کشور در جهان همین مسیر را طی می‌کنند.

تنها کشورهایی که اورانیوم را غنی می‌کنند، آن‌هایی هستند که سلاح هسته‌ای دارند. ایران ادعا می‌کند که نمی‌خواهد به سلاح دست یابد، اما چیزی را مطالبه می‌کند که بی‌سابقه است: تنها کشور فاقد سلاح هسته‌ای در جهان باشد که اورانیوم غنی می‌کند".

بر خلاف این ادعا، بررسی ها نشان می دهد علاوه بر ۹ رژیم دارای سلاح هسته‌ای (آمریکا، روسیه، انگلیس، فرانسه، چین، هند، پاکستان، کره‌شمالی و رژیم صهیونیستی)، ۱۴ کشور هم دارای برنامه غنی سازی هستند:

آرژانتین، برزیل، آلمان، ایران، ژاپن، هلند، کره جنوبی، قزاقستان، بلژیک، ایتالیا، اسپانیا، سوئد،‌ لیبی (متوقف شده) و آفریقای جنوبی (متوقف شده).

گفتنی است پیمان "منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای" (NPT) که سال ۱۹۶۷ میلادی (۱۳۴۷ شمسی) منعقد شد، کشورها را به دو گروه برخوردار (دارای سلاح هسته‌ای) و غیر برخوردار تقسیم می‌کند.

هند، پاکستان و اسرائیل، پیمان‌ را نپذیرفته‌اند. کره شمالی نیز پس از نقض پیمان توسط آمریکا، از آن خارج شد

طبق ماده ۱ و ۲ پیمان NPT، دارندگان سلاح هسته‌ای نباید به کشورهای دیگر در راه تحصیل این سلاح کمک کنند و کشورهای غیربرخوردار متعهد می‌شوند در این راه تلاش نکنند. اما این تعهد هم از سوی دارندگان بمب اتمی نقض شده است.

به موجب ماده ۴، کشورهای برخوردار متعهد شده‌اند فناوری هسته‌ای صلح آمیز را در اختیار کشورهای غیر برخوردار قرار دهند. اما انحصار طلبی کرده اند. همچنین:

"هیچ نکته‌ای در این پیمان نباید به گونه‌ای تفسیر شود که حق مسلم هم‌پیمانان در انجام تحقیقات، تولید و استفاده از انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح آمیز را تحت تأثیر قرار دهد".

ماده ۱۰ نیز تاکید می کند: "هر دولتی باید حق داشته باشد در اجرای حاکمیت ملی خود در صورتی که احساس کند موارد فوق‌العاده‌ای در رابطه با موضوعات این پیمان، منافع حیاتی کشورش را به مخاطره انداخته است، از پیمان خارج شود".

این نکته را هم باید یادآور شد که دبه کردن و کارشکنی دولت اول اوباما در مقابل تلاش ایران برای خرید و واردات سوخت ۲۰ درصد رآکتور تهران، دلیل محکم دیگری بر اهمیت بومی شدن تولید و تامین سوخت هسته ای در داخل کشور است.