تیرهای مشقی انتخاباتی
دکتر روح اله احمدزاده کرمانی
1.از زمانه روی کار آمدن دولت شجاع و مردمی نهم، فضای پرنشاط کار، تحول و نوآوری ، جوان گرایی و آرمان خواهی باعث افزایش اعتماد عمومی و امید به آینده در میان اکثریت آحاد جامعه گردیده و این به معنای ارتقاء سرمایه های اجتماعی است که هم پای با تحول در حوزه اقتصاد و سیاست خارجی به وقوع پیوسته است.
2.دولت عدالت بیشتر از آنکه بر دوش تراست های قدرت سیاسی و اقتصادی، به اعمال تصمیم گیری و سیاست گذاری بپردازد، سنگینی تعهد نسبت به مطالبات مردمی، آرمانهای امام(ره) و منویات مقام ولایت را بر دوشش احساس می کند و لذا با عدالت گرایی و ظلم ستیزی در ارکان قدرت پنهان در داخل و با استکبار ستیزی و تقابل جدی با سلطه هژمونیک غرب، امروز در کانون توجه عدالت خواهان در داخل کشور، امت اسلام و بلکه آزادیخواهان جهان قرار گرفته است.
3.احمدی نژاد با ورود به عرصه انتخابات با رویکردی کاملا نو، به بازخوانی آسیب های حکمرانی غلط در طی سال های گذشته پرداخت و پس از انتخابات با شکستن قواعد بازی های کلاسیک غلط سیاسی و اقتصادی در کشور، ناگهان سیل بند عدالت خواهی شکسته شد و موج جدی مردم به صحنه حکمرانی وارد شدند. همان موجی که انقلاب و جنگ را اداره می کردند و بعد توسط احزاب و جریانات درحاشیه متن انقلاب تنها تماشاگر و نه بازیگر بودند. به طوریکه برخی منتقدین سرسخت وی، احمدی نژاد را رادیکالی معرفی نمودند که عن قریب در کمرکش راه حکمرانی و در میانه معادلات پیچیده قدرت، به نو محافظه کاری مکار بدل خواهد شد و نبض تند عدالت خواهی وی به نفع نبض متعادل توسعه غربی تغییر وضعیت خواهد داد.
4.امروز در فرجامین ماههای حضور احمدی نژاد، او انقلابی تر، مطالبه گرتر، استکبار ستیزتر و عدالت خواه تر شده و آخرین پیش بینی در خصوص وی که اژدهای هفت سر مافیای قدرت، احمدی نژاد را محافظه کار و فرمان بردار خواهد کرد نیز درست از کار در نیامد و دقیقا در آخرین ماههای دولت وی، او مصصم تراز قبل برشعارهای خود باقی مانده است و از دیگر سوی میزان همراهی و مشارکت مردمی بشدت ارتقاء یافته است. اگر چه احمدی نژاد سالهاست که نگران مردم است ولی امروز بسیاری از مردم کشور و حتی جهان بیشتر از او، نگران اویند.
5.احمدی نژاد هیچ گاه با مردم در طی چهار سال دولتش بازی سیاسی «قایم باشک» نکرد و تیر مشقی سیاسی بازی به سوی مردم پرتاب نکرد. او با مردم بود و هست ولی همان بوده که هست. کشور عزیز ایران بیشتر از آنکه به بازیهای سیاسی انتخاباتی «قایم باشک» و «مرغ و تخم مرغ» «من می آیم،من نمی آیم» یا «من نمی آیم،او می آید» یا «ما می آییم، تو نیا» نیازمند باشد، به سخن صادقانه محتاج ترند و بهتر است سیاست مداران بیشتر از آنکه به پرتاب تیر مشقی انتخاباتی به مردم آن هم در شبهای حوادث غزه همت بگمارند، تیرهای اصلی خود را به سمت جبهه کفر گسیل دارند، البته اگر تیری در انبان وجود داشته باشد.
2.دولت عدالت بیشتر از آنکه بر دوش تراست های قدرت سیاسی و اقتصادی، به اعمال تصمیم گیری و سیاست گذاری بپردازد، سنگینی تعهد نسبت به مطالبات مردمی، آرمانهای امام(ره) و منویات مقام ولایت را بر دوشش احساس می کند و لذا با عدالت گرایی و ظلم ستیزی در ارکان قدرت پنهان در داخل و با استکبار ستیزی و تقابل جدی با سلطه هژمونیک غرب، امروز در کانون توجه عدالت خواهان در داخل کشور، امت اسلام و بلکه آزادیخواهان جهان قرار گرفته است.
3.احمدی نژاد با ورود به عرصه انتخابات با رویکردی کاملا نو، به بازخوانی آسیب های حکمرانی غلط در طی سال های گذشته پرداخت و پس از انتخابات با شکستن قواعد بازی های کلاسیک غلط سیاسی و اقتصادی در کشور، ناگهان سیل بند عدالت خواهی شکسته شد و موج جدی مردم به صحنه حکمرانی وارد شدند. همان موجی که انقلاب و جنگ را اداره می کردند و بعد توسط احزاب و جریانات درحاشیه متن انقلاب تنها تماشاگر و نه بازیگر بودند. به طوریکه برخی منتقدین سرسخت وی، احمدی نژاد را رادیکالی معرفی نمودند که عن قریب در کمرکش راه حکمرانی و در میانه معادلات پیچیده قدرت، به نو محافظه کاری مکار بدل خواهد شد و نبض تند عدالت خواهی وی به نفع نبض متعادل توسعه غربی تغییر وضعیت خواهد داد.
4.امروز در فرجامین ماههای حضور احمدی نژاد، او انقلابی تر، مطالبه گرتر، استکبار ستیزتر و عدالت خواه تر شده و آخرین پیش بینی در خصوص وی که اژدهای هفت سر مافیای قدرت، احمدی نژاد را محافظه کار و فرمان بردار خواهد کرد نیز درست از کار در نیامد و دقیقا در آخرین ماههای دولت وی، او مصصم تراز قبل برشعارهای خود باقی مانده است و از دیگر سوی میزان همراهی و مشارکت مردمی بشدت ارتقاء یافته است. اگر چه احمدی نژاد سالهاست که نگران مردم است ولی امروز بسیاری از مردم کشور و حتی جهان بیشتر از او، نگران اویند.
5.احمدی نژاد هیچ گاه با مردم در طی چهار سال دولتش بازی سیاسی «قایم باشک» نکرد و تیر مشقی سیاسی بازی به سوی مردم پرتاب نکرد. او با مردم بود و هست ولی همان بوده که هست. کشور عزیز ایران بیشتر از آنکه به بازیهای سیاسی انتخاباتی «قایم باشک» و «مرغ و تخم مرغ» «من می آیم،من نمی آیم» یا «من نمی آیم،او می آید» یا «ما می آییم، تو نیا» نیازمند باشد، به سخن صادقانه محتاج ترند و بهتر است سیاست مداران بیشتر از آنکه به پرتاب تیر مشقی انتخاباتی به مردم آن هم در شبهای حوادث غزه همت بگمارند، تیرهای اصلی خود را به سمت جبهه کفر گسیل دارند، البته اگر تیری در انبان وجود داشته باشد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
