مصرف مواد مخدر، یک بحران اجتماعی-2
با توجه به ارزش افزوده مواد مخدر از نظر اقتصادی در مقایسسه ا سایر موارد، میل به قاچاق وجود داشته و افرادی که خواسته یا ناخواسته وارد این گردونه می شوند و تجربه
با توجه به ارزش افزوده مواد مخدر از نظر اقتصادی در مقایسسه ا سایر موارد، میل به قاچاق وجود داشته و افرادی که خواسته یا ناخواسته وارد این گردونه می شوند و تجربه پول بادآورده را کسب می کنند براحتی دست از این کار نخواهند کشید.
می توان رویکردهای ÷س از انقلاب را به چهار دوره تقسیم کرد. در دوره اول شامل سالهای پس از انقلاب تا دوره سازندگی، دوران سازندگی دوره دوم، دوره سوم دوره اصلاحات و دوره چهارم دوران کنونی است.
گفته می شود پس از پایان جنگ حضرت امام(ره) با تاکید بر معضل اعتیاد گفته بودند که پس از ختم جنگ مساله اول کشور مبارزه با مواد مخدر است. در واقع به همین دلیل بود که این موضوع در سال 1367 در مجمع تشخیص مصلحت نظام بررسی شد و قانون این معضل را در مجمع تدوین و تصویب نمود. پس از آن بود که ستاد مبارزه با مواد مخدر متشکل از چندین وزارتخانه و سازمان دولتی شکل گرفت و ماموریت یافت معضل مواد مخدر را حل نماید. در سال 1367 قانون مبارزه با مواد مخدر جایگزین مصوبه سال 1359 گردید.
در این قانون مجددا دیدگاهها سختگیرانه تری برای مقابله با مواد مخدر بر قوانین حاکم شد. در سال 1377 قانون اصلاحی به مرحله اجرا گذاشته شد. در این قانون به نقش و جایگاه ستاد مبارزه با مواد مخدر توجه شد. پس از آن نیز قوانین دیگری تدوین شد که شاید مهم ترین آنها قانون "سیاست های کلی نظام" در حوزه مواد مخدر بود که در سال 1385 در مجمع تشخیص مصلحت به تصویب رسید و از سوی مقام معظم رهبری ابلاغ شد.
استراتژی سالهای اولیه انقلاب بیشتر بر ابعاد سخت افزاری و مقابله با ورود و قاچاق مواد مخدر معطوف بود. موضوع درمان معتادان و بحث کاهش آسیب و پیشگیری چندان جدی گرفته نمی شد.
با پایان جنگ در سالهای ابتدایی دهه هفتاد(76-68) اندک اندک نسیم تغییر در این حوزه وزید. گرچه استراتژِ جدید بوجود نیامد، ولی نگاه پیشین اصلاح شد. ولی معتاد همچنان مجرم بود اما موضوع درمان معتادان مطرح شد و در این زمینه سرمایه گذاری شد.
در دوران اصلاحات به پیشگیری، درمان معتادان، کاهش آسیب حاصل از اعتیاد و رویکرد چندجانبه توجه شد. فعال شدن شبکه سازمان های مردمی، نهادهای درمانی جدید و نگاه فرهنگی-جامعه شناختی موجب شد مباحث جدیدی مطرح شود که تجربه جهانی نیز موید کارآیی آن بود. تعاملات بین المللی افزایش پیدا کرد و اقدامات جالب توجه ای در تولید ادددبیات علمی صورت گرفت.
می توان رویکردهای ÷س از انقلاب را به چهار دوره تقسیم کرد. در دوره اول شامل سالهای پس از انقلاب تا دوره سازندگی، دوران سازندگی دوره دوم، دوره سوم دوره اصلاحات و دوره چهارم دوران کنونی است.
گفته می شود پس از پایان جنگ حضرت امام(ره) با تاکید بر معضل اعتیاد گفته بودند که پس از ختم جنگ مساله اول کشور مبارزه با مواد مخدر است. در واقع به همین دلیل بود که این موضوع در سال 1367 در مجمع تشخیص مصلحت نظام بررسی شد و قانون این معضل را در مجمع تدوین و تصویب نمود. پس از آن بود که ستاد مبارزه با مواد مخدر متشکل از چندین وزارتخانه و سازمان دولتی شکل گرفت و ماموریت یافت معضل مواد مخدر را حل نماید. در سال 1367 قانون مبارزه با مواد مخدر جایگزین مصوبه سال 1359 گردید.
در این قانون مجددا دیدگاهها سختگیرانه تری برای مقابله با مواد مخدر بر قوانین حاکم شد. در سال 1377 قانون اصلاحی به مرحله اجرا گذاشته شد. در این قانون به نقش و جایگاه ستاد مبارزه با مواد مخدر توجه شد. پس از آن نیز قوانین دیگری تدوین شد که شاید مهم ترین آنها قانون "سیاست های کلی نظام" در حوزه مواد مخدر بود که در سال 1385 در مجمع تشخیص مصلحت به تصویب رسید و از سوی مقام معظم رهبری ابلاغ شد.
استراتژی سالهای اولیه انقلاب بیشتر بر ابعاد سخت افزاری و مقابله با ورود و قاچاق مواد مخدر معطوف بود. موضوع درمان معتادان و بحث کاهش آسیب و پیشگیری چندان جدی گرفته نمی شد.
با پایان جنگ در سالهای ابتدایی دهه هفتاد(76-68) اندک اندک نسیم تغییر در این حوزه وزید. گرچه استراتژِ جدید بوجود نیامد، ولی نگاه پیشین اصلاح شد. ولی معتاد همچنان مجرم بود اما موضوع درمان معتادان مطرح شد و در این زمینه سرمایه گذاری شد.
در دوران اصلاحات به پیشگیری، درمان معتادان، کاهش آسیب حاصل از اعتیاد و رویکرد چندجانبه توجه شد. فعال شدن شبکه سازمان های مردمی، نهادهای درمانی جدید و نگاه فرهنگی-جامعه شناختی موجب شد مباحث جدیدی مطرح شود که تجربه جهانی نیز موید کارآیی آن بود. تعاملات بین المللی افزایش پیدا کرد و اقدامات جالب توجه ای در تولید ادددبیات علمی صورت گرفت.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
