يكي بياد منو بگيره وگرنه...!

کیهان:

يك روزنامه نگار صهيونيست، تهديدهاي اسرائيل عليه ايران را به تمسخر گرفته و آن را خارج از حد و توان اين رژيم خواند.
اوري آونري، عضو پيشين كنست (پارلمان) رژيم صهيونيستي در تحليلي با عنوان «منو بگير!» نوشت: همه اين صحنه مدرسه را به ياد دارند. پسركوچكي با بزرگتر از خودش دعوا مي كرد. رو به سر رفيقش داد مي زد «منو بگير، قبل از آن كه كاري دستش بدهم»! از قرار معلوم دولت اسرائيل هم در چنين راهي افتاده است. هاآرتص صفحه اول خود را به تصويرهاي هفت وزير مهم (گروه هفت نفره امنيتي) با حروف درشت مزين كرده و مي نويسد كه سه نفر با حمله موافق و چهار نفر ديگر مخالف اند. يك ضرب المثل آلماني مي گويد «انقلابي كه پيشاپيش خبرش را بدهند، سر نخواهد گرفت.» در مورد جنگ هم، چنين است. داگان رئيس پيشين موساد چنين ايده اي را ابلهانه ترين ايده ناميده است. هفته گذشته انبوهي از خبرها حاكي از آزمايش موشكي اسرائيل و انجام رزمايش ارتش ما در جزيره ساردين ايتاليا و... به رسانه ها درز كرد. همه شواهد ناظر بر اين است كه تمام اين جاروجنجال ها دوز و كلك است. اين يك شگرد كهنه اسرائيلي است.
وي ادامه مي دهد: بسيار خوب، بگذاريد براي لحظه اي جدي باشيم. اسرائيل به ايران حمله نخواهد كرد. از سال 1956 و ماجراي سوئز، اسرائيل هرگز عمليات نظامي بارزي بدون كسب نظر موافق قبلي آمريكا انجام نداده است. آمريكا، تنها پشتيبان قابل اتكاي اسرائيل در جهان است. (شايد افزون بر جزيره فيجي، ميكرونزيا، جزائر مارشال و پالائو!). گسستن اين ارتباط به معني بريدن رشته زندگي ماست. براي چنين كاري لازم است كه كمي بيشتر از خل باشي. بايد ديوانه محض شده باشي. از اين گذشته اسرائيل بدون پشتيباني نامحدود آمريكا نمي تواند جنگ بكند.
اوري آونري مي افزايد: بياييد نگاهي به يك نقشه بياندازيم. پيش از شروع هر جنگي، اين كار توصيه شده است. نخستين چيزي كه توي چشم مي زند، تنگه باريك هرمز است. يك سوم نفت حمل شده از طريق درياها از اين تنگه مي گذرد، كل صادرات نفت عربستان، كشورهاي خليج فارس، عراق و ايران از اين راه باريك دريايي گذشته و در تيررس قرار دارد. واژه «باريك»، كمترين چيزي است كه مي شود گفت. پهناي اين آبراه 35 كيلومتر است. هنگامي كه اولين هواپيماي اسرائيل وارد فضاي ايران شود، اين تنگه بسته خواهد شد. نيروي دريايي ايران داراي قايق هاي موشك انداز بسياري است، ولي نيازي به آنها نخواهد بود. موشك هاي مستقر در زمين كافي است.
نويسنده صهيونيست يادآور شد: هم اكنون جهان در آستانه دوزخ تلوتلو مي خورد. سقوط، يونان كوچك و همراه با آن، بخش عمده اي از اقتصاد جهان را تهديد مي كند. حذف يك پنجم نفت مصرفي ملت هاي صنعتي فاجعه اي به بار خواهد آورد كه حتي تصورش را هم نمي توان كرد. گشايش تنگه با زور به عمليات نظامي عمده اي نياز خواهد داشت كه همه بدبياري هاي آمريكا در عراق و افغانستان را تحت الشعاع قرار خواهد داد. آيا آمريكا توانايي چنين كاري را دارد؟ يا ناتو؟ ايران كشور بزرگي است، تاسيسات هسته اي در پهنه كشور پراكنده اند و عمدتا در زير زمين قرار دارند. حتي با بمب هاي نفوذي ويژه كه آمريكاييان در اختيار بگذارند، فقط ممكن است تلاش هاي ايران را به تاخير اندازد- يعني در وضعيتي كه قرار دارند، نگاه داشت- آن هم براي چند ماه. براي چنين نتيجه ناچيزي، بهاي بسيار گزافي بايد پرداخت. علاوه بر اين، كاملا مسلم است كه با آغاز جنگ، اسرائيل موشك باران خواهد شد. نه فقط از ايران، بلكه همچنين از سوي حزب الله و شايد حماس. ما دفاع مناسبي براي شهرهايمان نداريم. ميزان كشته و نابودي ما كمرشكن خواهد بود.
عضو سابق «كنست» با بيان اينكه «حرف زدن درباره جنگ، براي اسرائيل مصرف سياسي داخلي دارد»، نوشت: هفته گذشته جنبش اعتراضات اجتماعي در تل آويو دوباره جان گرفت. پس از وقفه دوماهه، توده ها در ميدان رابين در تل آويو گرد هم آمدند. اين تظاهرات كاملا چشمگير بود. چرا كه در همان روز راكت هاي بسياري روي شهرهاي نزديك غزه پرتاب شد. تاكنون، در شرايط مشابهي، همواره تظاهرات را لغو مي كردند. مشكلات امنيتي همه چيز را به فراموشي مي سپرد. ولي اين بار، نه، دست كم يكصد هزار نفر و اغلب آنها هم جوان بودند. معلوم بود اعتراض ها تحليل نرفته است. بنابراين بايد درباره تهديد خارجي صحبت كرد.
خاطرنشان مي شود ايهود باراك با اشاره به انتشار انبوهي از اين تحليل ها و تحليل هاي مشابه در محافل سياسي و مطبوعاتي رژيم صهيونيستي گفته است: هنگامي كه مي شنويم يك روزنامه نگار ارشد به ملت مي گويد اگر جنگي با ايران درگير شود احتمال دارد يك صد هزارنفر كشته شوند و يا يك روزنامه مهم و پرتيراژ ادعا مي كند احتمال دارد اسرائيل نابود شود و يا يك عضو مهم «كنست» مي گويد در صورت جنگ با ايران، آنقدر افراد كشته خواهند شد كه محملي براي دفن آنها وجود نخواهد داشت بايد بپرسيد اين ها درباره چه سخن مي گويند و چرا بذر وحشت را مي كارند. كسي كه مي انديشد من و نخست وزير اسرائيل نشسته ايم و برنامه حمله به ايران را مطرح كرده ايم، هذيان مي گويد.