لوبلاگ: حادثه آمیا توطئه ای برای تخریب ایران بود

به گزارش بولتن نیوز، مایک لاسوسا در یادداشتی با عنوان 'کالبدشکافی یادداشت های وکلای ماجرای بمبگذاری مرکز یهودیان آرژانتین از کاستی های تحقیقات می گوید' افزود: تقریبا 25 سال از بمبگذاری مرکز اجتماعی یهودیان بوینس آیرس می گذرد؛ حادثه ای که با وجود کشته شدن ده ها تن و مجروح شدن صدها نفر یکی از بزرگترین حملات تروریستی تاریخ آرژانتین بشمار می رود و همچنان حل نشده باقی مانده است. اما در این میان خاطرات تلاش های یکی از وکلای این ماجرا نشان می دهد از همان ابتدا کاستی هایی در روند بررسی این موضوع وجود داشته است.
در ادامه یادداشت درج شده در این نشریه آمریکایی می خوانیم: این بمبگذاری در سال 1994 ( 1373) در مرکز اجتماع یهودیان آرژانتین (آمیا) رخ داد و آن زمان انگشت اتهام ها به سوی ایران نشانه رفت.
اما 'آلبرتو زوپی' وکیل آرژانتینی که وکالت قربانیان این حادثه را برعهده داشت، به تازگی افشا کرده که بررسی ها برای حل این ماجرا چیزی بیش از لاپوشانی بوده است.
تحقیقات رسمی در این خصوص، مقامات عالی رتبه ایران را به عنوان مغز متفکر این بمبگذاری متهم می کنند حال آنکه این مطالب مطرح شده، روایت ایالات متحده در تلاش برای به تصویر کشیدن چهره ای از ایران به عنوان یک کشور حامی تروریسم در عرصه بین المللی است.
اما زوپی استدلال می کند مدارک پرونده آمیا عمدا دستکاری شده تا عاملان اصلی این حمله کشف نشوند و بالا رفتن تنش میان ایران و ایالات متحده، خود دلیلی محکم برای رساندن این پیام ضدایرانی است.
زوپی که در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 میلادی در دادگاه های قضایی جنایتکاران نازی تجاربی کسب کرده بود به گونه ای به گروهی از بازماندگان حادثه آمیا و نزدیکان قربانیان این حادثه سوق داده شد. زوپی می نویسد این گروه از تلاش های وکلای آمیا نومید شده بودند و نسبت به تحقیقات این وکلا تردید داشتند.
ناگفته نماند برای دوره ای جمع آوری و نگهداری شواهد فیزیکی صحنه بمب گذاری، متوقف شده بود و قطعات تکه شده این ساختمان پس از بمگذاری در خیابان های بوینس آیرس به عنوان سوغاتی به فروش می رسید و در نهایت، دادگاه بررسی این پرونده دستور داد مدارک فیزیکی جمع آوری شده و به رودخانه ریخته شود. اقدامی که به گفته زوپی 'نمایش وحشتناک از حماقت، بی عدالتی و بی تفاوتی' بود.
رسیدگی به شهادت افراد هم به همان اندازه مشکوک بود. چندین شاهد مهم از همان ابتدا حق مصاحبه نداشتند و مدارک هم نشان داد که به 'خوان خوزه گاله انو' قاضی مسئول بررسی این پرونده، 400 هزار دلار رشوه پیشنهاد داده شده تا مستندات کلیدی این پرونده را فاش نکند.
هرچه زوپی بیشتر تلاش می کرد تا در این خصوص به نتیجه برسد، به تلاش های دولت برای رسیدن به نتیجه بیشتر مشکوک می شد.
زوپی می نویسد: 'واضح بود که گاله آنو و دولت قصد انجام تحقیقات واقعی را نداشتند و تنها به جمع آوری اطلاعات بدون داشتن هیچ قصد و نیتی ادامه می دادند'.
زوپی در نهایت توانست به موفقیت مهمی دست یابد و در نتیجه قاضی 'گاله آنو'، 'کارولس منم' رئیس جمهوری وقت آرژانتین و 'هوگو آنزروگای' رئیس سازمان امنیت ملی آرژانتین به اتهام توطئه برای دستکاری در تحقیق و بررسی متهم شناخته شدند و محاکمه آنها در حال انجام است.
اگرچه زوپی معتقد است تمامی شواهد برای بررسی زوایای این حادثه باید در نظر گرفته شود، اما انتقاد اصلی زوپی به سمت حجم توجه به ایران بود که این کشور را متهم اصلی حادثه آمیا می دانست. او بر این باور بود تئوری دست داشتن ایران در این پرونده از همان روز اول طرح ریزی شده بود. او معتقد بود تمرکز بر شواهد دال بر نقش ایران در این حادثه بی شک انگیزه های سیاسی داشته است.
لذا اگرچه بیش از 25 سال از حادثه آمیا می گذرد، اما هنوز طنین این رویداد در آرژانتین و حتی خارج از آن به گوش می رسد.
'دونالد ترامپ' از زمان روی کار آمدن به طور قابل ملاحظه ای تنش با ایران را افزایش داده است و از توافقی که در زمان اوباما بر سر برنامه هسته ای ایران شکل گرفته بود، خارج شد و مدام بیانیه های تهدید آمیز علیه ایران صادر می کند. سیاست تندروها در آمریکا هم به ترامپ برای لحاظ کردن حادثه آمیا و نقش ایران در این رویداد، فشار وارد می آورند تا همچنان بر حملات لفظی خود علیه این کشور بیفزاید.
بناراین علیرغم نقص های مستند در تحقیقات بمبگذاری در آرژانتین، تئوری اتهامات ایران هنوز به طور گسترده ای حل نشده باقی مانده است. چراکه تنها چند هفته پیش و در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، 'مائوریسیو ماکری' رئیس جمهوری آرژانتین، از ایران خواست تا در ادامه بررسی در موضوع بمب گذاری کمک کند. (ایران از همان ابتدا هرگونه نقش در این بمبگذاری را رد کرد).
زوپی با این حال، معتقد است هنوز هم فرصت برای کشف حقیقت در مورد حمله آمیا وجود دارد و بر این باور است چیزهای زیادی برای پیدا کردن وجود دارد و بی شک اسناد در جایی قرار دارند.
***'تارنمای لوبلاگ از نام جیم لوب سردبیر این تارنما، روزنامه نگار کهنه کاری که گزارش های تحلیلی از سیاست خارجی واشنگتن در قبال خاورمیانه می نوشت گرفته شده است. این تارنما اولین وبلاگ برای دریافت جایزه 'آرتور راس' برای گزارش گیری و تجزیه و تحلیل مستقل از آکادمی دیپلماسی آمریکا در سال 2015 بود. این تارنما در سال 2008 راه اندازی شد و هدفش بیشتر تحلیل سیاستهای اتخاذ شده از سوی واشنگتن در قبال تهران بود'.