چرا به پیاده‌روی اربعین می‌رویم؟

گروه فرهنگ و هنر: هرچند تاریخچه پیاده‌روی اربعین به قرن‌ها پیش برمی‌گردد، اما در صده اخیر به خاطر تحولات سیاسی عراق، این کار ارزشمند به حاشیه رفته بود. از شکل گیری عثمانی و جنگ‌های تجزیه طلبانه آن گرفته تا ظهور پدیده صدام، همه و همه باعث دشواری انجام این اتفاق مبارک شده بودند.

به گزارش بولتن نیوز، ولی به لطف خدا، پنج شش سالی هست که پیاده‌روی اربعین، جایگاه ارزشمند خودش را پیدا کرده و در همین زمان کم، به بزرگترین تجمع انسانی جهان تبدیل شده است. چه اینکه طبق برآوردهای صورت گرفته، جمعیتی بین بیست تا بیست و پنج میلیون در روز اربعین، صحت و سرای ابا عبدالله الحسین علیه السلام را در آغوش گرفته و مهمان سالار شهیدان هستند.

شاید برای خیلی‌ها که به جمعیت انبوه پیاده‌روی اربعین نگاه می‌کنند سوال ایجاد شود که اصلا هدف از این کار چیست؟ حتی ممکن است برای بعضی از افرادی که خودشان در این کار بزرگ سهم دارند هم سوالات مشابهی بوجود آید. اینکه بیست تا بیست و پنج میلیون جمعیت برای چه هدفی و به چه منظوری در این همایش عظیم شرکت می‌کنند؟

در هر صورت، اگر ما از هدف کاری که داریم انجام می‌دهیم مطلع نباشیم، هر چقدر هم آن کار بزرگ و با ارزش باشد، باز آن تاثیر گذاری لازم را نخواهد داشت.

برای این کار ارزشمند یعنی پیاده‌روی اربعین، هدف‌های مختلفی قابل تصور است. اما شاید یکی از زیباترین هدف‌های توصیف شده برای این کار، همانی باشد که عارف بزرگ زمان ما یعنی آیت‌الله بهجت رضوان الله بدان اشاره داشتند. ایشان در این مورد فرمودند:

«امام زمان(عج) پس از ظهور، خود را به واسطه امام حسین(ع) به همه عالم معرفی می‌کند. بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، حسین(ع) را شناخته باشند و پیاده‌روی اربعین بهترین فرصت برای این کار است.»

همانطور که از امام عصر(ع) داریم که فرموده‌اند: «اگر شیعیان ما جمع باشند و قلب هایشان به هم الفت و انس و مهربانی داشته باشد امر ما به تاخیر نمی افتد» می‌توان استنباط کرد که این سخن نشان می‌دهد تاخیر ظهور از طرف جبهه باطل نیست بلکه به خاطر سستی، نابرابری و ضعف جبهه داخل است. و از قضا، پیاده‌روی اربعین، یکی از مهمترین اقدامات برای رفع این سستی و ضعف است.

انتهای پیام /#